ΑΜΑΡΤΙΟΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΜΑ 2

Οι συνέπειες της αμαρτίας

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

Η αμαρτία του Αδάμ ήταν μια ελέυθερη, εκούσια επιλογή, ενάντια σ ένα θείο ΝΟΜΟ, σε μια εντολή δοσμένη από τον Θεό. Η επιλογή του Αδάμ κυριολεκτικά αποτέλεσε “εσχάτη προδοσία” !

Οι συνέπειες της πτώσης αναλυτικά:

1 . Γνώση του καλού και του κακού από μειονεκτική θέση !

    “Και ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων και εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί”. Άνοιξαν πραγματικά τα μάτια τους και άρχισαν να γνωρίζουν το καλό και το κακό. Αυτό που δεν τους είπε όμως ο Σατανάς είναι ακριβώς εκείνο, που δυστυχώς υπάρχει και στη δική μας εμπειρία. Γνώρισαν το καλό, χωρίς να έχουν την δύναμη να το κάνουν και γνώρισαν το κακό, χωρίς να μπορούν να το αποφύγουν !

2 . Η ηθική μόλυνση

    Η φύση του ανθρώπου μολύνθηκε, έπαψε πλέον να είναι αγνή. Όταν η αμαρτία εισήλθε στον άνθρωπο, επηρέασε ολόκληρη την ύπαρξη του, πνεύμα, ψυχή και σώμα.

α. Ως προς το πνεύμα

    Το πνεύμα του ανθρώπου, που αποτελεί “τον λύχνο του ΚΥΡΙΟΥ”, σκοτείνιασε, καθώς αποσύρθηκε το ΠΝΕΥΜΑ του Θεού ! (Παροιμίες 20:27). Έτσι η επικοινωνία και η σύνδεση με τον Θεό είναι αδύνατη, χωρίς την αναγέννηση, την επιστροφή του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ στο πνεύμα του ανθρώπου.

β. Ως προς την ψυχή

    Η ψυχή του ανθρώπου στα τρία κύρια συστατικά και λειτουργίες της (νους, συναισθήματα, βούληση) επιρεάσθηκε καταλυτικά. Ο νούς έγινε εγωκεντρικός, τα συναισθήματα ανεξέλεγκτα και η βούληση ενάντια στο θέλημα του Θεού ( Εφεσ. 2:1-3, 4:17-19, Γεν 6:5, 12 , Ρωμ 1:18-31). Η αμαρτία έφερε ηθική και διανοητική ανωμαλία (Τίτος 1:15).

γ. Ως προς το σώμα

    Το σώμα έγινε υπόδουλο στις σαρκικές επιθυμίες και υποκείμενο στην διαφθορά, αρρώστια και θάνατο. Η τάξη και η σειρά του Θεού, πνέυμα – ψυχή – σώμα, διασαλεύτηκε, αντιστάφηκε και η ψυχή κοντρολάρει το πνέυμα και το σώμα. Ο άνθρωπος έγινε “ψυχικός” με την αναγέννηση γίνεται “πνευματικός”.

    Η αμαρτία (ενικός), αποτέλεσε και αποτελεί πλέον την ρίζα. Έγινε η κυρίαρχη αρχή και οδηγεί σε αμαρτίες (πληθυντικός). Ότι κληρονομήσαμε από τον Αδάμ, αποτελεί τον “παλιό άνθρωπο”. Αυτός ο παλαιός άνθρωπος, είναι δούλος και αγαπά αναγκαστικά την αμαρτία! Ο άνθρωπος δεν είναι αμαρτωλός επειδή αμαρτάνει, αλλά αμαρτάνει επειδή είναι αμαρτωλός! Όχι μόνο αγαπά ο αμαρτωλός αναγκαστικά την αμαρτία, αλλά μάλιστα την απολαμβάνει!

    Έτσι έχουμε ΑΜΑΡΤΙΑ – ΠΑΛΑΙΟ ΑΝΘΡΩΠΟ – ΣΩΜΑ ΑΜΑΡΤΙΑΣ (ως αρχή και έκφραση), όπου η αμαρτία, (αρχή – ρίζα) με ωθεί, με παρακινεί. Ο παλαιός άνθρωπος ευαρεστείται και το σώμα την εκφράζει. Υπάρχουν αμαρτίες και στα τρία συστατικά της ψυχής.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ

  • Αμαρτίες που μολύνουν το σώμα: ” μοιχία, πορενεία, ασέλγεια”
  • Αμαρτίες που μολύνουν το πνεύμα: “ειδωλολατρεία, φαρμακείαι”, επικοινωνία με σατανικές δυνάμεις.
  • Αμαρτίες που μολύνουν την ψυχή: ” έχθρες, θυμοί, ζηλοτυπίες, φθόνοι”
  • Το αντίθετο σε όλα αυτά , Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

3 . Ο Θάνατος

    “Καθ’ ην ημέραν φάγης, θέλεις εξάπαντος αποθάνει“ (Γεν 2:17). Εκείνη την ημέρα πέθαναν πράγματι, αλλά πέθαναν πρώτα πνευματικά. Σωματικά πέθαναν πολύ αργότερα,. Η λέξη “θάνατος” σημαίνει χωρισμός. Χωρίστηκαν από τον Θεό πρώτα πνευματικά, δηλαδή έχασαν την επικοινωνία τους με τον Θεό.

Αν δεν δεχθώ τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ , υπάρχουν Τρία είδη θανάτου:

α. Φυσικός β. Πνευματικός γ. Αιώνιος

4 . Ο Νόμος της συνείδησης

    Από την στιγμή της πτώσης, ο νόμος αυτός άρχισε να εφαρμόζεται. Η συνείδηση είναι ό,τι απόμεινε από την συντριμμένη εικόνα του Θεού, από το “κατ’ εικόνα του Θεού” (Ρωμ, 2:14-15) .

5 . Ο Νόμος των έργων

    Αρχίζει η αυτοδικαίωση! Η ένοχη συνείδηση αρχίζει να παράγει έργα σάρκας = νεκρά έργα! (Γεν. 3:7 , Εβρ. 6:1 , 9:14). Αλλάζει όλη η ψυχική τους κατάσταση. Βλέπουν τώρα για πρώτη φορά, ότι “είναι γυμνοί” και τώρα ντρέπονται, ενώ πριν “…δεν ησχύνοντο”!

6 . Ο Φόβος του Θεού

    Η αμαρτία και η ένοχη συνείδηση του οδηγούν σε απομάκρυνση από τον Θεό, από την Παρουσία του Θεού. Η αμαρτία έφερε φόβο, αντί για αγάπη! Όταν ο Θεός ήρθε, εκείνοι κρύφτηκαν “ανάμεσα στα δέντρα του παραδείσου”!

7 . Η μετάθεση των ευθυνών

    Όταν ο Θεός ρωτά, δεν ρωτά ποτέ για να μάθει, αλλά για να δώσει την ευκαιρία για εξομολόγηση – ταπείνωση – αναγνώρηση. Όμως αντί γι’ αυτό, τόσο η Εύα όσο και ο Αδάμ μεταθέτουν τις ευθύνες τους! Έτσι ο άνθρωπος “εξισορροπεί” την ενοχή του, μεταθέτοντας τις ευθύνες του και κατηγορώντας άλλους!

Οι συνέπειες σε: α. έκταση – β. βάθος

α. Σε έκταση

    Η αμαρτία έγινε κληρονομική και παγκόσμια. Η αμαρτία επηρέασε και μόλυνε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος! ( Ρωμ. 5:12,14,19 – 3:11-12,23 – Ησ. 53:6 – Γεν 6: 5,11-12 – Εφ. 2:1)

β. Σε βάθος

    Η αμαρτία επηρέασε όλη την υπόσταση του ανθρώπου! (Ρωμ. 3:13-17). Είναι εντυπωσιακό, ότι ξεκινά η περιγραφή από τα χείλη, το στόμα! Είναι έτσι γιατί, “από το περίσσευμα της καρδίας λαλεί το στόμα!” (Μάρκος 7:21). Η περιγραφή του Ησαΐα είναι επίσης εντυπωσιακή (Ησ. 1:5-6).

    Έτσι τα πάντα, μάτια, σκέψεις, χέρια πόδια, επηρεάσθηκαν (Ιώβ 31:1). Είναι σημαντικό το γεγονός, ότι στο ανθρώπινο γένος καταλογίζεται η αμαρτία του Αδάμ και όχι της Εύας! Και η Γραφή μιλάει για την ενοχή του Αδάμ. Ο Αδάμ δεν είναι μόνο πατέρας του ανθρώπινου γένους, αλλά και ο αντιπρόσωπος. Ο Θεός όταν απευθύνθηκε στον Αδάμ, απευθύνθηκε στον άνθρωπο, σ’ όλο το ανθρώπινο γένος. Ο Αδάμ ήταν ο πρόγονος και ο πρωταρχικός τύπος του συνόλου. Κάθε άτομο είναι μέρος των προγόνων του και μέρος των επιγόνων του, ένα σημείο συνεχούς μεταβίβασης του αίματος των γονέων και των προγόνων του.

    Ο Θεός καταλογίζει λοιπόν την αμαρτία του Αδάμ, ως αντιπρόσωπο του ανθρώπινου γένους σε όλο το ανθρώπινο γένος. Ο Αδάμ ήταν ένοχος αμαρτίας και όχι η Εύα, γιατί η Εύα απατήθηκε από τον Σατανά, υπό την μεταμφίεση ενός φιδιού, ενώ ο Αδάμ αμάρτησε με τα μάτια του τελείως ανοικτά (Α’ Τιμ. 2:14 <=> Β’ Κορ.11:13).

    Ο Αδάμ αμάρτησε με την βέβαιη προσδοκία, ότι η απειλή του Θεού θα έλθει επάνω του. Έτσι ο Λόγος του Θεού μιλάει για παράβαση του Αδάμ. (Ρωμ. 5:14) και ότι “… πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ” (Α’ Κορ. 15:22). Έτσι έχουμε αφ’ ενός μεν τη διάδοση της μόλυνσης της αμαρτίας σε όλο το ανθρώπινο γένος και αφ’ ετέρου τον καταλογισμό της ενοχής του Αδάμ σε όλους τους ανθρώπους.

    Η λύση για την μόλυνση = Αναγέννηση, η κατοίκηση & διακονία του Αγίου Πνέυματος στην καρδιά του πιστού. Η λύση για τον καταλογισμό της ενοχής = η μεταφορά της θέσης από τον 1ο Αδάμ, στον 2ο , ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Όπου μας καταλογίζεται η δική Του δικαιοσύνη!