ΑΜΑΡΤΙΟΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΜΑ 4

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

Ι. ΑΜΑΡΤΙΟΛΟΓΙΑ
Η Σωτηρία στην Παλαιά Διαθήκη

    Ένας από τους κύριους λόγους, που η Αγία Γραφή είναι ο Θεόπνευστος Λόγος του Θεού, είναι η Χριστοκεντρικότητα της! Ο Κύριος Ιησούς Χριστός αρκετές φορές αναφέρθηκε στο γεγονός, ότι οι Γραφές μιλούσαν γι’ Αυτόν! (Λουκάς 24: 27,44, Ιωάννης 5:39, 46, 1:45-46, Πράξεις 26:22).

    Η Σωτηρία στην Παλαιά Διαθήκη είναι “δια της Χάριτος”, όπως και στην Καινή Διαθήκη. Βέβαια στην Καινή Διαθήκη, “η χάρη και η αλήθεια έγινε δια Ιησού Χριστού” (Ιωάννης 1:12), όπως επίσης “…εφανερώθη (“επεφάνη” – κειμ.) η χάρις του Θεού η σωτήριος…” (Τίτος 2:14) Αυτό δεν σημαίνει, ότι ο Θεός δεν ενεργούσε ή ότι δεν ασκούσε την χάρη Του στην Παλαιά Διαθήκη. Αντίθετα, από τις πρώτες σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης, η Χάρη Του Θεού ενεργεί! Ο Θεός δεν αλλάζει, πάντα είναι Θεός χάρης και ελέους.

    Η διαφορά είναι, ότι στην Καινή Διαθήκη η Χάρη που ήταν κρυμμένη στα βάθη της Βουλής του Θεού “επεφάνη!”, ήλθε στην επιφάνεια και μας διδάσκει. Τώρα αντί του Νόμου, βασιλεύει η Χάρη (Ρωμαίους 5:2.21). Στην Καινή Διαθήκη ο πιστός εισέρχεται στη Χάρη και στέκεται στη Χάρη (Ρωμαίους 5:2). Ο Αδάμ μέσα στον κήπο της Εδέμ, είχε την εμπειρία της Χάρης και του Ελέους του Θεού. Όμως πριν από την εκδήλωση της Αγάπης, Χάρης, Ελέους Του Θεού, αξίζει να αναφερθεί η στάση του ανθρώπου!

    “Και ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων και εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί. και ράψαντες φύλλα συκής, έκαμον εις εαυτούς περιζώματα”(Γένεση 3:7). Εδώ έχουμε την πρώτη προσπάθεια του ανθρώπου, να επανορθώσει την κατάσταση του με μέσα δικής του επινόησης! Ο άνθρωπος είδε ότι ήταν γυμνός και προσπάθησε να καλύψει την κατάσταση του. Όμως παρά το γεγονός ότι έφτιαξε ένα ένδυμα από τα “φύλλα συκιάς”, εν τούτοις ο ίδιος ο Αδάμ ομολογεί, “…την φωνήν Σου ήκουσα εν τω παραδείσω και εφοβήθην διότι είμαι γυμνός! Και εκρύφθην!” (Γένεση 3:10). Ο άνθρωπος αισθάνεται τώρα μία άλλη γύμνια, τη γύμνια της ψυχής. Αυτή τη γύμνια ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΡΟΥΧΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ! ΤΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ! (Γαλάτες 3:27, Ρωμαίους 13:14, Εφεσίους 4:22-24).

    Ο Αδάμ όχι μόνο δεν κατόρθωσε να ικανοποιήσει τον Θεό με την ενέργεια του αυτή, όχι μόνο δε μπόρεσε να αλλάξει την κατάσταση του, αλλά ακούει τώρα τον Θεό να του λέει κάτι το θαυμαστό (Γένεση 3:15). Αυτό το λέει ο Θεός, πριν εξαγγείλει την τιμωρία Του στους πρωτόπλαστους. Εκείνοι βέβαια θα θέριζαν τους καρπούς της παρακοής τους, αλλά ήταν ο Θεός που πήρε ο Ίδιος την πρωτοβουλία για μια θαυμαστή μελλοντική αποκατάσταση!

    Έτσι ο Θεός – στο εδ. 14 – ξεκινά την καταδικαστική Του απόφαση ενάντια στο φίδι, που υπήρξε το όργανο που χρησιμοποίησε ο Σατανάς, ενώ όμως εξαγγέλλει την τιμωρία ξαφνικά στο εδ. 15, στρέφεται όχι πλέον στο φίδι, αλλά σ’ εκείνον που το υποκίνησε, δηλαδή στον Διάβολο. Αυτός ο στίχος έχει ονομαστεί: “Το πρώτο Ευαγγέλιο – “Πρωτευαγγέλιο”.

    “…και έχθραν θέλω στήσει” Ο Θεός εδώ αναφέρεται σε γεγονός μελλοντικό, δηλαδή η εχθρότητα αυτή δεν υπήρχε ακόμη μέχρι τη στιγμή κατά την οποία ανακοινώθηκε η τιμωρία.

    “…αναμέσον σου και της γυναικός” Η λέξη “σου” αφορά τον Διάβολο. Η φράση “της γυναικός”, δεν αφορά την Εύα, αλλά κάποια απόγονο της, στο μέλλον.

    Η επόμενη φράση: “…και του σπέρματος αυτής!” μας βοηθάει να καταλάβουμε, ότι αυτή η γυναίκα δεν είναι άλλη από τη Μητέρα του Κυρίου, την Ευλογημένη Παρθένο Μαρία! Εδώ δηλαδή, εξαγγέλλεται κατά έμμεσο τρόπο και η εκ παρθένου γέννηση του Κυρίου. “…του σπέρματος αυτής”.

    Εδώ συμβαίνει το εξής καταπληκτικό. Ο Θεός μιλάει για “σπέρμα” όχι ανδρός, αλλά γυναικός → “…αυτής”! Ο Ιησούς Χριστός είναι Το μόνο Πρόσωπο στο σύμπαν, που γεννήθηκε όχι από σπέρμα ανδρός, αλλά “εκ γυναικός” (Γαλάτες 4:4). Ο Χριστός είναι σπέρμα της γυναίκας, γεννημένος όχι όπως γεννιόμαστε εμείς, δηλαδή από άνδρα και γυναίκα, αλλά κατά τρόπο υπερφυσικό και μοναδικό, από γυναίκα και μόνο, γι’ αυτό και είναι ο Μόνος μεταξύ όλων των ανθρώπων που δικαιούται να ονομάζεται σπέρμα γυναικός! Επειδή όλοι οι άλλοι ονομαζόμαστε σπέρμα ανδρός.

    Αξίζει να αναφερθούμε στο σημείο αυτό, στις γενεαλογίες του Λόγου του Θεού: “Ο Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ εγέννησε τον Ιακώβ” κ.λ.π. (Ματθαίος 1:2, Γένεση 5:3). Ο άνδρας λοιπόν “γεννά” και η γυναίκα “τίκτει”. Η γενεαλογία του Ματθαίου, μας δίνει μια καταπληκτική λεπτομέρεια. Ενώ μέχρι τον Ιωσήφ χρησιμοποιείται η λέξη “εγέννησεν”, όταν φτάνει στον Ιωσήφ, δεν λέει ότι “Ιωσήφ εγέννησε τον Ιησού…” αλλά κάνει μια διάκριση και λέει: “…Ματθάν δε εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δε εγέννησε τον Ιωσήφ, τον άνδρα της Μαρίας εξ ής εγεννήθη Ιησούς, ο λεγόμενος Χριστός!” (Ματθαίος 1:16).

    Ματθαίος 1:18 – Έγινε έτσι, γιατί η σύλληψη του Κυρίου κατά σάρκα έπρεπε να γίνει “εκ Πνεύματος Αγίου”, γιατί διαφορετικά ο Ιησούς θα κληρονομούσε την αμαρτωλή φύση του Ιωσήφ!

    “…και αναμέσον του σπέρματος σου…” – Εφ’ όσον ο Σατανάς αντιπροσωπεύεται από το φίδι, τότε “το σπέρμα του”, είναι το σύνολο όλων των δαιμονικών και ανθρώπινων υπάρξεων που “ως γεννήματα εχιδνών” ανθίστανται κατά του Θεού (Ματθαίος 3:7, 12:34, 23:33).

    Ο ίδιος ο Κύριος είπε: “…δίδω εις εσάς την εξουσίαν να πατείτε επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού” (Λουκάς 10:19).

    Έτσι, ενώ ο Σατανάς και οι δυνάμεις του είναι σε διαμάχη με “το σπέρμα της γυναικός”, αυτό το Σπέρμα “…θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν”. Αυτή η φράση υποδηλώνει τη συντριπτική και ολοκληρωτική Νίκη του Κυρίου Ιησού επάνω στον Διάβολο! Όταν το κεφάλι του φιδιού συντριβεί, τότε και το φίδι ολόκληρο είναι συντριμμένο. Όλη η ζωή του η ζωή και η δύναμη βρίσκεται στο κεφάλι του. Αν λοιπόν το κεφάλι του φιδιού συντριβεί, τότε όλη του η δύναμη χάθηκε. Αυτό έγινε με το Θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου Ιησού! (Κολοσσαείς 2:14, 15 – Εβραίους 2:14 – 15 – Α’ Ιωάννη 3:8).

    “…και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού” – Ο στίχος αυτός είναι παρμένος από τη φυσική ζωή, όπου το φίδι ύπουλα δαγκώνει την φτέρνα του ανθρώπου, αλλά και συντρίβεται το κεφάλι του κάτω από το πόδι του ανθρώπου. Αυτή η εικόνα θέλει να μας πει, ότι ο Διάβολος θα καταφέρει ένα κτύπημα στον Κύριο Ιησού. Όπως γνωρίζουμε, αυτό που μπόρεσε να πετύχει ο Σατανάς ήταν, να Τον πειράξει κατ’ εξακολούθηση, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό το σκοπό ένα αρκετά μεγάλο αριθμό ανθρώπων, Γραμματείς, Φαρισαίους, Ιουδαίους, ακόμα και έναν από τους πιο αγαπημένους Του μαθητές, τον Πέτρο και τέλος να προσβάλλει τη ζωή Του πάνω στον Σταυρό.

    Η φράση: “και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού”, κάλλιστα μπορεί να συσχετισθεί με την αναφορά του Απόστολου Πέτρου στην Α’ επιστολή του 1:11-12 – “…ότε προεμαρτύρει τα ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ” (τα πάθη Του <=> το κέντημα της φτέρνας, ενώ η φράση: “Αυτός θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν”, μπορεί να συσχετισθεί με την αντίστοιχη: “…και τας μετά ταύτα δόξας” <=> τη συντριβή της κεφαλής. Η υπόσχεση λοιπόν – αυτή που έδωσε ο Θεός – κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί ως το πρώτο Ευαγγέλιο που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους.

    Συνοπτικά στην υπόσχεση αυτή προλέγονται:

    1 . Η ανθρώπινη φύση του Κυρίου Ιησού Χριστού – με την πληγή στην πτέρνα. Μόνο την ανθρώπινη φύση του Κυρίου μπορούσε να “κεντήσει” ο Διάβολος, όχι τη Θεία. Η Θεία φύση δεν μπορεί να πληγεί. Ο Θεός είναι Άπαθος, δηλαδή δεν πάσχει σωματικά.

    2 . Τα πάθη του Κυρίου, πάλι με το κέντημα στη φτέρνα και ο Θάνατος Του.

    3 . Η υπερφυσική Του γέννηση “από το σπέρμα της γυναικός”, δηλαδή την εκ Παρθένου γέννηση.

    4 . Ο Θρίαμβος του Κυρίου, με τη συντριβή της κεφαλής του φιδιού. Ένας θρίαμβος ταυτισμένος με το θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου! Αμέσως μετά την υπόσχεση αυτή και την εξαγγελία της τιμωρίας των πρωτοπλάστων, ο Θεός κάνει κάτι θαυμαστό! “Και έκαμεν Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους και ενέδυσεν αυτούς” (Γένεση 3:21).

    Στο φως της εικόνας αυτής, έρχεται εδώ η μεγάλη διδασκαλία της δικαιοσύνης του Θεού! Ο χιτώνας με τον οποίο ο Θεός έντυσε τον Αδάμ, ήταν ένα αποτελεσματικό σκέπασμα επειδή Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ το είχε ετοιμάσει! Αντίθετα, η ζώνη από φύλλα συκιάς ήταν ένα άχρηστο, χωρίς αποτέλεσμα σκέπασμα, επειδή ήταν το έργο του ανθρώπου.

    Το πιο σημαντικό είναι, ότι για την κατασκευή αυτού του χιτώνα μεσολάβησε θάνατος, χύθηκε ΑΙΜΑ! Κάποιο αρνάκι είχε σκοτωθεί για την προμήθεια των δερμάτινων χιτώνων. Δεν συνέβαινε φυσικά το ίδιο με τη ζώνη από τα φύλλα συκιάς του Αδάμ. Τα περιζώματα από φύλλα συκιάς, έκαναν τον Αδάμ να φωνάζει απελπισμένα: “την φωνήν Σου ήκουσα και εφοβήθην, διότι είμαι γυμνός”.

    Τώρα δεν λέει κάτι παρόμοιο. Έτσι και ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από τον χιτώνα της Δικαιοσύνης του Θεού. Η ψυχή γαληνεύει και η συνείδηση ηρεμεί, όταν ξέρω ότι το ρούχο που φοράω και με το οποίο εμφανίζομαι μπροστά στον Θεό, μου έχει ετοιμασθεί από Τον ίδιο Τον Θεό! Τότε έχω παρρησία στην Αγία Παρουσία Του και τέλεια συνείδηση, χαρά κι ανάπαυση. Για τον χιτώνα του Θεού στον Αδάμ και την Εύα, χρειάστηκε να χυθεί το αίμα κάποιου ζώου (Εβραίους 10:10, 14, Ιωάννης 1:29, Α’ Πέτρου 1:19, Ησαΐας 53:7, Α’ Κορινθίους 5:7). Για το δικό μας ένδυμα, το ένδυμα της απόλυτης – τέλειας ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, χύθηκε το Αίμα Του Αμνού και Υιού Του Θεού!