ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΜΑ 2

Η φύση και η ενότητα της εκκλησίας

                                                                                            Εισηγητής: Γιώργος Γούδας

   Δεν μπορούμε να μιλάμε για την Εκκλησία της Καινής Διαθήκης χωρίς το υπόβαθρο της έννοιας στην Παλαιά. Πολύ συχνά τόσο ο Κύριος όσο και οι Απόστολοι αναφέρθηκαν στη διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης για υποστήριξη όσο και επιβεβαίωση της διδασκαλίας τους.

  • Δευτερονόμιο 4:10 – Η πρώτη αναφορά στη μετάφραση των εβδομήκοντα (Ο΄) με τον όρο “Εκκλησία”. Η αντίστοιχη Εβραϊκή λέξη εδώ είναι ρήμα και σημαίνει “συναθροίζω ή προσκαλώ σε συνάθροιση”.
  • Δευτερονόμιο 10:4 – “ημέρα εκκλησίας” – “συνάξεως” – Το Όρος Σινά αποτέλεσε την αρχική συνάθροιση του λαού του Θεού. Την αρχική αυτή συνάθροιση ακολούθησαν άλλες συναθροίσεις.
  • Ιησούς του Ναυή 8:34-35 – Ο Ιησούς του Ναυή μαζεύει όλο το λαό για να τους αναγνώσει τον ΝΟΜΟ = τους Λόγους του Νόμου (ευλογίες και κατάρες), ώστε ο λαός να γνωρίζει τον Θεό του, τα δικαιώματα και τις  υποχρεώσεις του σ’ Αυτόν.
  • Α΄ Χρονικό 28:8 & 29:10,13 – Ο Δαβίδ έκανε το ίδιο. “…ενώπιον παντός του Ισραήλ της συναγωγής του Κυρίου…”.
  • Νεεμίας 8:1, 5, 6 – Μετά την Μετοικεσία στη Βαβυλώνα, μια μεγάλη συνάθροιση έγινε υπό την ηγεσία των Έζρα και Νεεμία, όπου εδώ έχουμε μια γνήσια εικόνα εκκλησίας.
  • Τρεις φορές τον χρόνο ο λαός είχε την υποχρέωση να συναθροίζεται για τον Θεό (Πάσχα – Πεντηκοστή – Εορτή της Σκηνοπηγίας). Η σχέση μεταξύ λαού και Θεού εκφράζεται στο Δευτερονόμιο 31:12. Το να είσαι μέλος του λαού του Θεού σήμαινε να έχεις το προνόμιο να στέκεσαι στην Άγια Παρουσία Του.

   Υπάρχει μια πνευματική αρχή τόσο για τις συνάξεις-συναθροίσεις της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και για την Εκκλησία της Καινής: Ψαλμός 133:1-3. Ας προσέξουμε και ας θυμόμαστε ότι “…εκεί διώρισεν ο Κύριος την ευλογίαν!” Ο λαός από τη μεριά του ανταποκρινόταν στην αγαθότητα του Θεού  (Ψαλμός 134:1-2).

   Έτσι, λοιπόν, ο Θεός κάλεσε τον λαό Ισραήλ για λαό Του με σκοπό να τους κάνει “βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο”. Ο Ισραήλ όμως απέτυχε οικτρά στην κλήση του και στην αποστολή του, με αποτέλεσμα την οδυνηρή μετοικεσία στη Βαβυλώνα. Όμως ο Θεός είχε ένα σπουδαίο μέλλον για τον λαό του! Μέσω των προφητών Του προανήγγειλε ξανά και ξανά μια νέα συνάθροιση σ’ ένα ένδοξο μέλλον.

   Ο Κύριος άφησε “υπόλοιπον”, που μαζί με το “υπόλοιπο” από όλα τα έθνη θα συγκροτούσε τον νέο Ισραήλ = τον λαό του Θεού! Η βάση φυσικά για την εκπλήρωση και πραγμάτωση αυτού του σχεδίου ήταν το έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού! Το Άγιο Πνεύμα κατά θαυμαστό τρόπο συνδέει τον τύπο με τον αντίτυπο, τη σκιά με την πραγματικότητα σε μια οργανική πνευματική ενότητα: Ψαλμός 22:22 – Εβραίους 2:12 – “…εν μέσω εκκλησίας θέλω σε επαινεί!” – “Από ΣΟΥ θέλει αρχίζει η αίνεσίς μου εν εκκλησία μεγάλη” (Ψαλμός 22:25).

   Ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής, μας δίνει την εικόνα της Εκκλησίας σαν μια συνάθροιση που λατρεύει! (Εβραίους 12:22-23) όπου υπάρχει μεν η αντίθεση μεταξύ Σινά και επουράνιας Ιερουσαλήμ, αλλά ο ίδιος σκοπός και η ίδια αρχή.

   ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, τόσο οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης όσο και οι άγιοι της Καινής, θα απολαμβάνουμε την τελείωσή μας στην παρουσία Του! “…ο Θεός προέβλεψε καλύτερόν τι περί ημών (άγιοι Καινής) διά να μην λάβωσι την τελειότητα (άγιοι Παλαιάς) χωρίς ημών (άγιοι Καινής) – Εβραίους 11:40. Την ίδια πόλη που περίμεναν οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, περιμένουν και οι άγιοι της Καινής (Εβραίους 11:9-10 & 13:14).

   Ο Θεός επίσης μας καλεί στην ίδια και περισσότερη προσοχή! Η διαφορά είναι ότι σ’ εκείνους μιλούσε “επί της γης”, φυσικά σ’  εμάς μιλάει “εκ του ουρανού” πνευματικά. Διαβάζουμε: “Προσέχετε (οι άγιοι της Καινής) μη καταφρονήσητε ΤΟΝ ΛΑΛΟΥΝΤΑ, διότι αν εκείνοι (άγιοι της Παλαιάς) δεν απέφυγον καταφρονήσαντες τον λαλούντα επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς (άγιοι Καινής), εάν αποστραφώμεν ΤΟΝ ΛΑΛΟΥΝΤΑ από των ουρανών!” (Εβραίους 12:25).

 

ΟΝΟΜΑΤΑ  ΓΡΑΦΙΚΑ  – ΤΙΤΛΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΔΥΟ ΔΙΑΘΗΚΕΣ

I.    Στην Παλαιά Διαθήκη

Υπάρχουν δύο λέξεις:

α) “Γκαχάλ” ή “Καχάλ” = συνάθροιση, συγκέντρωση και προσκαλώ

β) “Γιεντχάχ”, που σημαίνει συναντώμαι ή έρχομαι μαζί σ’ ένα συγκεκριμένο τόπο.

Σχηματικά:     ΕΚΚΛΗΣΙΑ = “Καχάλ”

                        ΣΥΝΑΓΩΓΗ = “Γιεντχάχ”

  1. Στην Καινή Διαθήκη:

α) “Εκκλησία” από το ρήμα “εκ-καλώ” = καλώ έξω από την μάζα των ανθρώπων (κόσμο).

β) “Συναγωγή” – οι θρησκευτικές συναθροίσεις ή τα κτίρια των Ιουδαίων. Ο ΚΥΡΙΟΣ  “διήρχετο… διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών” (Ματθαίος 4:23).

 Στην εκκλησία της Σμύρνης, ο Κύριος θα αναφέρει για αυτούς που έλεγαν ότι είναι Ιουδαίοι “και δεν είναι αλλά συναγωγή του Σατανά” (Αποκάλυψη 2:9, 3:9).

   Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο “ΕΚΚΛΗΣΙΑ” στην Καινή Διαθήκη (Ματθαίος 16:18, 18:17). – Ο ΚΥΡΙΟΣ αναφέρθηκε όμως και σε κάτι μελλοντικό: “οικοδομήσω ΜΟΥ την Εκκλησία” με βάση την ομολογία του Πέτρου “ΣΥ είσαι ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΖΩΝΤΟΣ” και με κύριο διακριτικό σημείο την παρουσία και ενοίκηση – κατοίκηση του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (τόσο συλλογικά όσο και ατομικά στον πιστό!) Τα μέλη της Εκκλησίας αυτής αναγνωρίζουν τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ σαν ΚΥΡΙΟ και αποδέχονται τις αρχές της Βασιλείας Του.

   Η Εκκλησία, λοιπόν, είναι παλαιά αλλά είναι και νέα! Είναι παλαιά ως προς την έννοια του λαού (λυτρωμένου) στην παρουσία του ΘΕΟΥ (έξω από την Αίγυπτο για τον Εαυτό Του), αλλά είναι και νέα όσον αφορά την οργανική σχέση μεταξύ Χριστού – Κεφαλής και πιστών – σώματος – μέλη Του και μεταξύ τους!

   Ο όρος “Εκκλησία” που χρησιμοποιείται στην Καινή Διαθήκη, έχει αρκετές εκφράσεις – όψεις:

Α.  Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Οι λυτρωμένοι του Κυρίου είναι από κάθε γλώσσα – έθνος – φυλή – λαό! Τα χαρίσματα που ο Κύριος έδωσε, τα έδωσε “εν τη Εκκλησία”, στη μία, παγκόσμια Εκκλησία (Α΄ Κορινθίους 12:28).

Β.  Η ΑΟΡΑΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

   Είναι η Εκκλησία έτσι όπως μόνο ο Θεός την βλέπει και την γνωρίζει: “Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας Αυτού…” και αυτή η εκκλησία αποτελείται μόνο από πιστούς!

Γ . Η ΟΡΑΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

   Είναι η Εκκλησία όπως ο άνθρωπος την βλέπει = η οργανωμένη εκκλησία όπου και στοιχεία μη πιστά υπεισέρχονται.

Δ.  Η ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

   Είναι η Εκκλησία στη γη και η οποία βρίσκεται σε πόλεμο ενάντια στις πνευματικές δυνάμεις του σκότους και με τον κόσμο.

Ε.  ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΡΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

   Είναι η Εκκλησία στον ουρανό, που έχει ολοκληρωτικά, απόλυτα και μόνιμα θριαμβεύσει. Όμως η ορατή ή στρατευμένη εκκλησία πρέπει να προχωρεί θριαμβευτικά εδώ στη γη καθώς πορεύεται στον ουρανό! Στη γη η Εκκλησία μάχεται, αλλά στον ουρανό οι κραυγές της μάχης άλλαξαν με τραγούδια νίκης, ο σταυρός άλλαξε με το στεφάνι. Η παγκόσμια Εκκλησία του Χριστού εκφράζεται και εκδηλώνεται σε ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ.

Συγκεκριμένα:

α) Ο κύκλος των πιστών σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Π.χ. οι 7 Εκκλησίες της Μικράς Ασίας (Έφεσος, Σμύρνη, Πέργαμος κ.λπ.), “…προς την Εκκλησία του Θεού την ούσα εν Κορίνθω…”, “…εν Φιλίπποις…”, “…εν Κολοσσαίς…” κ.λπ.

β) Ένα γκρουπ Εκκλησιών – τοπικών (Α΄ Θεσσαλονικείς 2:14, Γαλάτας 1:22) – Ο Παύλος μπορούσε να μιλήσει για τις εκκλησίες της Γαλατίας, της Ιουδαίας χωρίς κανένα διακριτικό γνώρισμα παρά μόνο ότι ήσαν εκκλησίες “ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ!”. Εκκλησίες σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, αλλά με τον ίδιο ΚΥΡΙΟ και τον ίδιο τίτλο: ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ!

γ) Οι κατ’ οίκον Εκκλησίες (Α΄ Κορινθίους 16:19, Κολλοσαείς 4:15 ) – Όλες οι τοπικές και κατ’ οίκον εκκλησίες αποτελούν μία Εκκλησία. Ο Κύριος οικοδομεί και θα παραστήσει μία Εκκλησία, έχει μία Νύμφη. Είναι εντυπωσιακή η αναφορά του Λουκά στις Πράξεις 9:31,  “Η μεν ουν Εκκλησία καθ’ όλην την Ιουδαίαν και Γαλιλαίαν και Σαμάρειαν είχεν ειρήνη!…” (κείμενο). Πολλές τοπικές εκκλησίες στην Ιουδαία, Γαλιλαία, Σαμάρεια, αλλά Mία Εκκλησία του Θεού εν Χριστώ.