ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΜΑ 9

Επτά λόγοι για τους οποίους δεν έχει το δικαίωμα
να χωρίσει η Εκκλησία

Εισηγητής: Γιώργος Γούδας

   Αφού είδαμε τους λόγους για τους οποίους η Εκκλησία πρέπει να είναι ενωμένη, τώρα θα εξετάσουμε τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να χωρίζει.

1.  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ – Α΄ Κορινθίους 1:12

   Εδώ βλέπουμε τη σαρκικότητα των Κορινθίων. Ενώ ο Θεός είχε χρησιμοποιήσει θαυμαστά τη διακονία και των τριών, η Εκκλησία σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να τους κάνει τη βάση για χωρισμό (Α’ Κορινθίους 3:4). Έρχεται, λοιπόν, ο Παύλος και τοποθετεί τα πράγματα στη σωστή τους σειρά! “… ώστε ούτε ο φυτεύων είναι τι, ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο Θεός ο αυξάνων!”. Υπάρχει πάντα η τάση της ηρωοποίησης στην ανθρώπινη φύση. Αυτό, δυστυχώς, γίνεται και μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Όταν οι πιστοί δεν αυξάνουν – ωριμάζουν, τότε ψάχνουν άλλους να είναι οι ήρωες τους.

• ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΣΑΝ ΜΕΣΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

   Αν σώθηκα επειδή ο τάδε με ευαγγέλισε, αυτό δεν σημαίνει ότι του ανήκω! Τον ευχαριστώ, τον θυμάμαι, ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτόν, αλλά δεν του ανήκω, ανήκω στον Χριστό. Δεν είμαι “…του Παύλου, του Απολλώ” κ.λπ. Το όργανο – σκεύος που χρησιμοποίησε ο Θεός δεν με σώζει, ούτε μου δίνει χάρη, αλλά ούτε και με ευλογεί αυτό καθ’ εαυτό!

• ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΠΟΥΘΕΝΑ!

   “Εγώ είμαι του Χριστού!” – Ο Παύλος δεν μέμφεται μόνος αυτούς που έλεγαν “εγώ είμαι του Κηφά, εγώ του Απολλώ”, κ.λπ. αλλά και αυτούς που έλεγαν “εγώ είμαι του Χριστού”!  Αν τοποθετηθώ έτσι… “εγώ, εμείς είμαστε του Χριστού…”, τότε οι άλλοι δεν είναι; Ναι δόξα στο Θεό, είμαι του Χριστού, αλλά η κοινωνία μας δεν είναι απλά μ’ αυτούς που λένε “είμαι του Χριστού”, αλλά με όλους όσους είναι του Χριστού. Δεν σκέπτομαι τι λένε ότι είναι, αλλά τι είναι πραγματικά.

• Δ0ΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

   Είναι εντυπωσιακό, το ότι ο Παύλος τα κατατάσσει στα έργα της σάρκας! – “…αιρέσεις…”  (Γαλάτας 5:20).

   Αίρεση σημαίνει, χωρισμός με βάση μία διδασκαλία. Εδώ, φυσικά, χρειάζεται διάκριση ανάμεσα στις ουσιαστικές αλήθειες (ΑΡΧΕΣ) της Πίστης και στα άλλα. Αν σηκωθείς και φύγεις και φτιάξεις κάτι νέο, μπορεί να έχεις περισσότερη “γραφική” διδασκαλία, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έχεις ΓΡΑΦΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Αυτό που εκφράζουν οι τοπικές εκκλησίες είναι αυτό που είναι (τοπικές), δηλαδή η γεωγραφική τοποθεσία, όχι μία διδασκαλία.

   Ο σκοπός του Θεού είναι, όπως μία εκκλησία – και η κάθε εκκλησία – να αντιπροσωπεύει τα παιδιά του Θεού σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία και όχι να αντιπροσωπεύει μία συγκεκριμένη διδασκαλία.

   Επειδή όμως η σάρκα εργάζεται και όχι ο Σταυρός του Χριστού, θέλουμε να κρατάμε και να είμαστε μ’ αυτούς που συμφωνούμε και αποκλείουμε όλους τους άλλους. Για τη σάρκα είναι πολύ δύσκολο, να έχει κοινωνία με άλλους που δεν συμφωνούν δογματικά. ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ όμως είναι δυνατό και αναγκαίο! Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΧΩΡΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΝΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ, ώστε η πραότητα, η ταπείνωση, η αγάπη και η επιείκεια του ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ να εργάζεται στις διαφωνίες μας! Δεν χρειάζεται μόνο η Βιβλική θέση, αλλά και η Βιβλική διάθεση και συμπεριφορά.

   Το 14ο κεφ. της προς Ρωμαίους επιστολής, μας δείχνει τη σωστή τοποθέτηση! (σήμερα υπάρχουν πολλοί σαν κι αυτούς της περικοπής). Μπορεί να πιστεύουμε σωστά, αλλά ο Θεός μας δοκιμάζει να δούμε αν αγαπάμε σωστά. ΜΕ ΑΓΑΠΗ + ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ, ενώ θα διατηρούμε την ενότητα του Πνεύματος, θα φτάνουμε όλοι μαζί – όχι χώρια – και στην ενότητα της πίστης! Καθώς εκζητούμε και περιμένουμε με υπομονή τον Κύριο, περπατώντας στο φως, Εκείνος θα δώσει χάρη – φως και αποκάλυψη στα αδέλφια μου ή θα με ικανώσει να δω ότι έκανα εγώ λάθος! Ας θυμόμαστε, ότι η πνευματικότητα όλων και κυρίως των ηγετών – πρεσβυτέρων δοκιμάζεται σε μεγάλο βαθμό, όταν υπάρχουν αντιθέσεις στη διδασκαλία (ΟΧΙ στα βασικά). Όλοι οφείλουν να ενδύονται την ταπεινοφροσύνη, γιατί “κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν”.

• ΦΥΛΕΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΕΣ – Α’ Κορινθίους 12:13

   Οι Ιουδαίοι είχαν τότε την πιο ισχυρή προκατάληψη. Όμως όλες οι διακρίσεις της “εν Αδάμ” ζωής, καταργούνται στην “ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ” ζωή! Τώρα, Ιουδαίοι και εθνικοί είναι ένα και η Εκκλησία Του είναι από “κάθε γλώσσα, λαό, φυλή, έθνος”. Μια φυλετική εκκλησία δεν έχει αναγνώριση στο ΛΟΓΟ του Θεού. Το να είμαι μέλος σε μια εκκλησία, αποφασίζεται από τον τόπο – μέρος που κατοικώ, τον τόπο διαμονής δηλαδή και όχι από το γένος. ΟΧΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΓΙΑ ΜΑΥΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΓΙΑ ΛΕΥΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ! ΟΧΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΑΣΙΑΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΛΑΤΡΕΙΑ. Οποιαδήποτε δυσκολία η φύση μας προκαλεί, η χάρη την υπερνικά! (Πράξεις 13:1 = το παράδειγμα).

   Αν ένας Τούρκος πίστεψε και ζει στη Θεσσαλονίκη, τότε ανήκει στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης! Αν ένας Έλληνας πίστεψε και ζει στην Γερμανία ανήκει στην εκκλησία εκεί.              Ο Λόγος του Θεού αναγνωρίζει την Εκκλησία της Ρώμης, της Εφέσου, της Κορίνθου κ.λπ. δεν αναγνωρίζει όμως την Κινέζικη, την Ασιατική, την Ευρωπαϊκή εκκλησία.

• ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

   Ας θυμόμαστε πάντα, ότι “δεν είναι Ιουδαίος… δούλος, ελεύθερος…”. Ο κοινωνικά υψηλά ιστάμενος έχει την περίοπτη θέση του έξω στην κοινωνία, μέσα όμως στην εκκλησία είναι απλά ένας “αδελφός!” Ο Ανανίας (ένας απλός μαθητής) αποκάλεσε τον Παύλο “αδελφό” και όχι “Ραβίνο!” – “Σαούλ, αδελφέ!” Τόσο ο “καθωσπρέπει” αμαρτωλός, όσο και ο αμαρτωλός του περιθωρίου” έχουν την ίδια αξία, απλά γιατί έχουν πλυθεί με το ίδιο αίμα και πλένονται κάθε μέρα από την ίδια πηγή.

• ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΦΥΛΟΥ

   “Δεν είναι άρσεν και θήλυ…”. Παράλληλα, δεν υπάρχει “εκκλησία ομοφυλόφιλων!” Όχι λοιπόν, εκκλησίες για άντρες και εκκλησίες για γυναίκες. Φυσικά σε μία εκκλησία μπορούν να έχουν τις ιδιαίτερες ώρες τους για συγκεκριμένα θέματα.

   Υπάρχει τώρα και ύστερα από τους 7 αυτούς λόγους, ένα συχνό ερώτημα: Αν η τοπική εκκλησία σε μεγάλο μέρος της δεν είναι πνευματική, υπάρχουν όμως μερικά μέλη που ζουν πνευματικά και έχουν φως, μπορούν αυτά τα μέλη να φύγουν και να ιδρύσουν κάτι νέο; Η απάντηση είναι ΟΧΙ! Η έλλειψη της πνευματικότητας δεν είναι λόγος για να χωριστεί η εκκλησία. Αν το καταστατικό μας και οι παραδόσεις μας δεν είναι πνευματικές, αυτό δεν αποτελεί λόγο χωρισμού.

   Ας θυμόμαστε, ότι οι πέντε από τις επτά εκκλησίες της Μικράς Ασίας είχαν σοβαρά προβλήματα, δεν χωρίστηκαν όμως! Ήταν εκκλησίες, που εξίσου πήραν την πρόκληση του Κυρίου… “εις τον νικώντα…”. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΘΕΛΕ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΝ ΧΩΡΙΣΜΟ. Στην Εκκλησία των Σάρδεων ο Κύριος θα πει: “στήριξε τα λοιπά που μέλλουν να πεθάνουν!” και όχι “φύγε και κάνε κάτι άλλο!” Το “όστις νικά” του Κυρίου ήλθε μέσα στα πλαίσια της σαρκικής εκείνης εκκλησίας της Λαοδίκειας και η μεγαλύτερη υπόσχεση! Ο ΚΥΡΙΟΣ δεν είπε λέξη για να αφήσουν οι πιστοί τις εκκλησίες αυτές. Η τοπική εκκλησία είναι χώρος, όπου πρέπει να μείνω και όχι να φύγω και αν με τη χάρη Του είμαι υγιής και προχωρώ πνευματικά, οφείλω, με το παράδειγμα μου και την προσευχή μου, να βοηθήσω στην πνευματική αφύπνιση των αδελφών μου.

   Αν παρόλα αυτά δεν γίνεται τίποτα, τότε έχεις δύο μόνο επιλογές:

1)  Μείνε εκεί μέχρι τέλους και καθαρός συνέχισε.

2)  Άλλαξε τόπο διαμονής, ποτέ όμως στο ίδιο μέρος κάτι άλλο!

   Παράλληλα, πρέπει να αλλάξω εκκλησία όταν βασικές αλήθειες καταπατούνται (Ανάσταση Χριστού, εκ παρθένου γέννηση, θεοπνευστία Γραφής κ.λπ.) Ο δυνατός πνευματικά πιστός, λοιπόν, δεν θα φύγει επειδή οι άλλοι δεν προχωρούν! Η Εκκλησία συνεπώς, αποτελείται από όλους αυτούς που έχουν κληθεί έξω (από τον κόσμο) και από όλους αυτούς που έχουν κληθεί μαζί για τον Κύριο. Ανεξάρτητα από μεγέθη, οι πιστοί του Κυρίου έρχονται να βρεθούν μαζί, σαν ανταπόκριση στην κλήση Του, να συναντήσουν τον Θεό στη συντροφιά τους και να συναντήσουν ο ένας τον άλλον στην παρουσία του Θεού.

   Παράλληλα, συνοψίζοντας:

1)  Σπουδάζω να διατηρώ την ενότητα του ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.2)  Διδάσκομαι με ταπείνωση και αγάπη, ώσπου να φτάσω στην ενότητα της ΠΙΣΤΗΣ.