ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
ΜΑΘΗΜΑ 16

Το φυσιολογικό Νήπιο

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

Κάθε πιστός, πρέπει πάντα να γνωρίζει σε ποια κατάσταση βρίσκεται πνευματικά, καθώς προχωρεί «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού». Η πνευματική ζωή αρχίζει με την αναγέννηση και οδεύει προς την ωριμότητα («τέκνα Θεού, «υϊοί Θεού» – «νεανίσκοι» – «πατέρες»!). Ο άνθρωπος ξεκινά την πνευματική του ζωή, όπως ξεκίνησε τη βιολογική – φυσική του ζωή, δηλαδή σαν νήπιο ↔ Α ́ Πέτρου 2:2. Όπως κανένας δεν γεννιέται αναπτυγμένος στη φυσική του ζωή, έτσι και κανένας δεν γεννιέται ώριμος στην πνευματική. Γεννιόμαστε λοιπόν, νήπια πνευματικά και μέχρι να μεγαλώσουμε χρειαζόμαστε φροντίδα. Η μεγάλη πνευματική οικογένεια – η Εκκλησία – είναι υπεύθυνη για τα πνευματικά «μωρά»!

Ένας από τους λόγους που ο Θεός δεν μας εμπιστεύεται, πνευματικά «μωρά», είναι η έλλειψη πνευματικών «γονιών», «πατέρων» και «μητέρων», που θα είναι σε θέση να φροντίσουν τα «μικρά» του Θεού και να μπορούν να τα θρέψουν με την κατάλληλη τροφή, και να τους αλλάζουν με αγάπη τα πνευματικά “pumpers”.

Ο Θεός αγαπάει πάρα πολύ τα δικά Του «μωρά» και δεν θα τα εμπιστευτεί σε Εκκλησία όπου δεν υπάρχουν «πατέρες» και «μητέρες». Πρέπει να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στο φυσιολογικό νήπιο (σάρκινος πιστός) και στο αφύσικο νήπιο (σαρκικός πιστός). Η διάκριση αυτή είναι σημαντική και φαίνεται μόνο στο Κριτικό κείμενο (Α ́ Κορ. 3:1-3).

1 . Το φυσιολογικό νήπιο = ο σάρκινος πιστός (Α ́ Κορινθίους 3:1)

Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους πιστούς της Κορίνθου και τους αναφέρει, πως όταν έφτασε την πρώτη φορά στην Κόρινθο, δεν μπόρεσε να τους μιλήσει «ως πνευματικοίς», αλλά «ως σαρκίνοις». Ακολουθεί η επεξήγηση, δηλαδή «ως νηπίοις εν Χριστώ». Είναι πολύ μεγάλη χαρά για μια Εκκλησία, να έχει φυσιολογικά νήπια! Είναι ίδια η χαρά, όπως και σε μια οικογένεια που έρχεται το μωράκι! Με χαρά και με χαμόγελο οι γονείς αλλάζουν, ταΐζουν, καθαρίζουν το μωρό! Είναι τραγωδία όμως, 7-10 χρόνια μετά, το παιδί να μη μπορεί να σταθεί στα πόδια του και να συνεχίζει να πίνει γάλα!

Στο φυσιολογικό νήπιο (σάρκινος πιστός) πρέπει να ξέρω τι θα του δίνω για τροφή! Η κύρια και αναντικατάστατη τροφή, είναι το «γάλα» του Λόγου του Θεού! Γι’ αυτό ο Παύλος αναφέρει: «γάλα υμάς επότισα και ου βρώμα!» (Α ́ Κορινθίους 3:2). Το γιατί, το εξηγεί αμέσως μετά: «ούπω γαρ ηδύνασθε». Το πνευματικό μωρό δεν έχει «δόντια» πνευματικά και πρέπει να αρχίσει να πίνει «γάλα» και να δέχεται λίγο μετά «αλεσμένη τροφή». Το φυσιολογικό μωρό (ο σάρκινος πιστός) έχει άγνοια και άγνοια κινδύνου. Δεν ξέρει τι πρέπει να βάλει στο στόμα και τι όχι (δηλητήριο, απορρυπαντικό, κ.λπ.) Πρέπει εμείς να τα μάθουμε, τι να «τρώνε», δηλαδή τι θα διαβάζουν και τι θα ακούνε!

Είναι έγκλημα να αφήσουμε το πνευματικό «μωρό» να διαβάζει και να ακούει ανεξέλεγκτα. Είναι ολέθριο λάθος, να πάρει ο νέος πιστός στους πρώτους μήνες να διαβάσει τι λένε οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»! Ο πρώτος τουλάχιστον χρόνος, θα πρέπει να είναι «γάλα» και «αλεσμένη» τροφή! Δεν θα ξεκινήσουν από την Αποκάλυψη, ούτε από την προς Εβραίους επιστολή, αλλά από τα Ευαγγέλια και κυρίως από το κατά Ιωάννη (με ιδιαίτερη προσοχή στους πρώτους 12 στίχους!).

Ας θυμηθούμε τα Λόγια του Κυρίου στους μαθητές Του: «Προσέχετε τι ακούετε» και «πώς ακούετε!». Γίνομαι, ότι διαβάζω και ασκώ πίστη σε αυτό που γνωρίζω. Το μικρό του Θεού – τα «τεκνία» – όπως τα αναφέρει ο Απόστολος Ιωάννης, έχουν ανάγκη να μάθουν πρωταρχικά, ότι «συνεχωρήθησαν οι αμαρτίες τους!». Η βεβαιότητα της συγχώρεσης και της δικαίωσης, με βάση το Πρόσωπο και το Έργο του Χριστού, «… δια το όνομα Αυτού!» (Α ́ Ιωάννη 2:12,13).

Το αμέσως επόμενο βήμα – πάρα πολύ σημαντικό – είναι η διακήρυξη, ότι το νήπιο έπαψε να έχει παρελθόν! Ο άνθρωπος που αναγεννήθηκε χθες, ότι και αν ήταν, ότι κι αν έχει κάνει, τώρα δεν έχει παρελθόν, έγινε και είναι «νέον κτίσμα!» Όπως είναι αδιανόητο να δεις ένα νεογέννητο βρέφος και να το αποκαλέσεις «πόρνη – μοιχό – κλέφτη» κ.λπ. έτσι ακριβώς και το νεογέννητο πνευματικό βρέφος είναι νέο κτίσμα εν Χριστώ! (Β ́ Κορινθίους 5:17). Τα πνευματικά μωρά, όπως τα φυσικά, έχουν έντονη ερεθιστικότητα, εύκολα γελάνε και εύκολα κλαίνε! Πολύ κοντά στο νήπιο είναι και το μικρό παιδί (3 ετών).

Το πρώτο πράγμα, λοιπόν, που πρέπει να μάθει ο νέος πιστός είναι η βεβαιότητα και η ευλογία της συγχώρεσης των αμαρτιών του και της δικαίωσής του «εν Χριστώ». Αυτό αποτελεί «Τον μακαρισμό του ανθρώπου!» (Ρωμαίους 4:6,7). Τα πνευματικά παιδιά παρουσιάζουν περιέργεια, όπως και τα φυσικά, είναι φλύαρα και δε γνωρίζουν την πολυτιμότητα της σιωπής! Μιλάνε συνέχεια, αγνοούν το… Παροιμίες 10:19 και το Εκκλησιαστής 5:3 και έτσι, εκτίθενται σε τρεις τουλάχιστον κινδύνους.

1 . Καταλαλιά για άλλους (τις αποτυχίες και τα σφάλματα) όταν δεν είναι παρόντες. Γι’ αυτό, προσοχή εμείς τι λέμε μπροστά τους για άλλους.

2 . Είναι «κυματιζόμενα και περιφερόμενα με κάθε άνεμο διδασκαλίας» (Εφεσίους 4:14).

3 . Μιλούν για τον εαυτό τους (τι έκαναν, τι πέτυχαν κ.λπ.)

Χρειαζόμαστε όμως τα θετικά τους σημεία:

❀ Εύκολα συγχωρούν – δεν κρατούν κακία – πικρία! ↔ «…γίνεσθε νήπια εις την κακίαν!» Μπορεί να σπρώξει και να κτυπήσει το ένα το άλλο, αλλά πέντε λεπτά μετά, να είναι αγκαλιά και χαρούμενα!

❀ Αμέσως πιστεύουν και εμπιστεύονται γι’ αυτό είναι σημαντικό να επιβλέπουμε τι και πώς ακούνε!

❀ Έχουν όρεξη και μαθαίνουν εύκολα (θυμούνται!) Όταν κοιτάζει το μικρό να θηλάζει, τότε αναρωτήσου: «Επιποθώ κι εγώ έτσι, το λογικό άδολο γάλα, ώστε να αυξηθώ με αυτό;». Εάν τρέφομαι κανονικά με το «γάλα» του Λόγου, θα αυξηθώ! Το γάλα – φυσικό και πνευματικό – έχει όλα τα αντισώματα!

❀ Εμπιστεύονται και ησυχάζουν! Όλοι όμως, ως γονείς, βιώσαμε τη σκηνή, όπου βάλαμε κάπου πιο ψηλά το μικρό μας παιδί και του είπαμε «πέσε!» Ανοίξαμε την αγκαλιά μας και μετά από δύο – τρεις παραινέσεις, το παιδί αφέθηκε και έπεσε στην αγκαλιά μας! Το μικρό παιδί ησυχάζει στην αγκαλιά της μάνας! ↔ «Βεβαίως υπέταξα και καθησύχασα την ψυχήν μου, ως το απογεγαλακτισμένον παιδίον, πλησίον της μητρός αυτού!»

❀ Διεκδικούν την όποια δική μας υπόσχεση! Εάν υποσχεθούμε, πρέπει οπωσδήποτε να εκπληρώσουμε την υπόσχεσή μας και έτσι το παιδί, αργότερα μπορεί να εμπιστευθεί τον Ουράνιο Πατέρα και να βασιστείς τις υποσχέσεις Του! Αλίμονο, αν υποσχεθούμε και δεν τηρήσουμε το λόγο μας.

❀ Δοξάζουν, ψάλλουν και τραγουδούν εύκολα! «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων ετοίμασας αίνεσιν!» (Ματθαίος 21:15,16).

❀ Δε μένουν ποτέ χωρίς να κάνουν κάτι! Ας μην είμαστε και εμείς «άεργοι», αλλά πάντοτε να εργαζόμαστε για το έργο του Θεού και τους σκοπούς της βασιλείας Του. Ενώ, λοιπόν, καθοδηγούμε τα παιδιά και τα «εκτρέφουμε εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», ταυτόχρονα τα παιδιά μας, διδάσκουν μεγάλα μαθήματα πίστης και εμπιστοσύνης στον Θεό! Να γιατί ο Κύριος είπε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω, εάν δεν στραφείτε και γίνετε ως τα παιδία, δεν δύνασθε να εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών!» Ας γινόμαστε, λοιπόν, «νήπια εις την κακίαν, τέλειοι όμως εις τας φρένας!»