ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
ΜΑΘΗΜΑ 20

Η Παιδεία του Θεού (1)

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

Κάθε πιστό – αναγεννημένο παιδί του Θεού, θα πρέπει να είναι ενήμερο μιας διαδικασίας που χρησιμοποιεί ο Θεός (μαζί με την άρση του Σταυρού), για να σπάει το ψυχικό μας επίπεδο και να ελευθερώνεται η ζωή του Θεού, που το Άγιο Πνεύμα έχει φέρει στο αναγεννημένο μας πνεύμα.

Η διαδικασία – εργασία αυτή, είναι η παιδεία του Θεού! Όλοι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά το Ιωάννης 3:16, αυτό το απίστευτο «τόσον αγάπησε ο Θεός τον κόσμον…». Αυτή η διάσταση όμως, είναι η μία πλευρά του πνευματικού «νομίσματος» του Θεού! Η άλλη πλευρά επίσης, στα πλαίσια της ασύλληπτης αγάπης Του, είναι: «Όντινα αγαπά Κύριος παιδεύει και μαστιγώνει πάντα υϊόν τον οποίον παραδέχεται!» (Εβραίους 12:6).

Η φύση – σκοπός της παιδείας του Θεού. Ό,τι ο Θεός κάνει και ασκεί στο πλαίσιο της παιδείας Του, το κάνει αποκλειστικά και μόνο στα γνήσια παιδιά Του! Τον αμαρτωλό τον βλέπει ως έναν που έχει ανάγκη τον Σωτήρα Χριστό, αλλά το παιδί Του το βλέπει σαν έναν που θα γίνει «σύμμορφος της εικόνας του Υϊού Του!»

Ο Θεός παιδεύει μόνο όσους αγαπά και ο σκοπός είναι να τους κάνει «μετόχους της δικής Του αγιότητας!» (Εβραίους 12:10). Η φύση, λοιπόν, της παιδείας, είναι πνευματική και ο σκοπός είναι η αγιότητα του Θεού. Αυτή τη διαδικασία την ασκεί ο Πατέρας σε όλα τα παιδιά Του με διαφορετικό τρόπο το κάθε ένα, ανάλογα με την πνευματική ηλικία του κάθε ενός και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεσή του. Χωρίς αυτή την παιδεία, είμαστε «νόθοι και όχι υϊοί!» (Εβραίους 12:8). Το αποτέλεσμα είναι ο «καρπός ο ειρηνικός δικαιοσύνης» (Εβραίους 12:11) και ο αγιασμός «χωρίς του οποίου κανένας δεν θα δει τον Κύριο!» (Εβραίους 12:14).

Είναι διαδικασία σε κάθε πνευματικό «κλήμα» που φέρει «καρπόν», ώστε αυτό «να φέρει πλειότερον και πολύν καρπόν!» (Ιωάννης 15:1-7). Η αγάπη του Θεού μετρά και αποφασίζει πώς, πότε και πόσο τα μάτια μας θα δακρύσουν! Θα πρέπει να διακρίνουμε τη διαδικασία αυτή της παιδείας, από τις επιθέσεις του εχθρού. Στην επίθεση του εχθρού αμύνομαι και αντεπιτίθεμαι! («…Κύριε, διασκέδασε τη βουλή του Αχιτόφελ!»).

Στην παιδεία του Θεού, κατανοώ, δεν αθυμώ, ενισχύω και στερεώνω «τα παραλελυμένα γόνατα και τα κεχαυνωμένα Χέρια» και διορθώνω τη ζωή μου και την κατευθύνω σε μονοπάτια αγιότητας και υπακοής! (Εβραίους12:5, 12-13) ↔ Η στάση του Δαβίδ απέναντι στον Σιμεϊ, που τον καταριόταν! Πρέπει να καταλάβω, ότι μέσα στη φροντίδα του Θεού, υπάρχει το κλάδεμα, το σκάλισμα, η βροχή και ο βόρειος άνεμος! (Ησαΐας 5:3-6, Άσμα Ασμάτων 4:16).

Η παιδεία του Θεού «προς μεν το παρόν δε φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης^. ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης!» (Εβραίους 12:11). Ο Θεός μας παιδεύει «προς το συμφέρον ημών» και αν δεχτούμε αυτή τη διαδικασία, θα ζήσουμε! Οι φυσικοί μας γονείς, μας παίδευαν «κατά την αρέσκειαν αυτών», και εμείς τους σεβόμασταν! Πόσο περισσότερο να σεβαστούμε τον Ουράνιο Πατέρα μας και τότε θα βιώνουμε την «όντως ζωή!»

Από τη διαδικασία της παιδείας πέρασε και ο Ευλογημένος Κύριός μας! Έγινε τέλειος «δια των παθημάτων» και τα δικά Του μάτια έτρεξαν δάκρυα! (Εβραίους 2:10, 5:7,8). Κάθε πιστό παιδί του Θεού, θα μάθει να καυχιέται εν Κυρίω και σε τρεις διστάσεις!

α) Στην ελπίδα της δόξας του Θεού (Ρωμαίους 5:2)

β) Στο Θεό, επειδή μας συμφιλίωσε με τον Υϊό Του (Ρωμαίους 5:11).

γ) Στις θλίψεις! (Ρωμαίους 5:3-5)

Είναι αδύνατον να ελπίζω χωρίς «δοκιμήν» = δοκιμασμένο χαρακτήρα, που είναι προϊόν υπομονής, που είναι προϊόν θλίψης! Δοκιμάζω και δοκιμή, σημαίνει ο έλεγχος της γνησιότητας! Η πίστη μας θα δοκιμαστεί και είναι «πολύ τιμιότερη από το χρυσάφι που φθείρεται!» Θα δοκιμαστεί για να αποδειχτεί γνήσια και να βρεθεί «σε έπαινο και δόξα, όταν φανερωθεί ο Ιησούς Χριστός!» (Α΄ Πέτρου 1:7).

Θα πονέσω για κάτι ευλογημένο στο μέλλον! ↔ «υπέρ της χαράς της προκειμένης εις Αυτόν, υπέφερε Σταυρόν!…» (Εβραίους 12:2). Ο Κύριος αντιστάθηκε «μέχρις αίματος!» Η αγιότητα είναι ταυτισμένη με τον Χαρακτήρα του Θεού: «Άγιος – Άγιος – Άγιος»!Ο Θεός μας καταλογίζει αυτή την αγιότητα «εν Χριστώ» και την παράγει μέσω της παιδείας Του στη ζωή μας. Έλαβα την τελειότητα και φέρομαι προς την τελειότητα. Ο Θεός θέλει να βιώσουμε την «υπέρ – περισσεύουσα χαρά, σε όλη μας τη θλίψη!» και να λαμβάνουμε και εμείς το Λόγο του «εν μέσω πολλής θλίψεως, μετά Χαράς Πνεύματος Αγίου!»

Ενώ κάτω από το χέρι της παιδείας του Θεού νοιώθουμε τα γόνατα να είναι «παραλελυμένα» και τα χέρια «κεχαυνωμένα», ο Θεός  μας καλεί να τα ανορθώσουμε και να τα ενισχύσουμε! Πάντοτε, αλλά ειδικά στην περίοδο της δοκιμασίας, κάνε το Λόγο του Θεού βιβλίο της περισυλλογής σου! Αυτός ο Λόγος θα σου υπενθυμίζει την αγάπη, φροντίδα, πρόνοια του Θεού γενικά και ειδικά, στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η δοκιμασία δίνει καινούργια δόξα στις υποσχέσεις του Θεού! ↔ «σε κατέστησα εκλεκτόν, στο χωνευτήρι της θλίψης!» ↔ «Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην! …καλόν έγινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, δια να μάθω τα διατάγματά Σου!» (Ψαλμός 119:67,71).

Μάθε στη θλίψη σου, ο Λόγος Του να είναι η παρηγοριά σου! (Ψαλμός 119:49,50). Με την παιδεία αυτή, ωριμάζω και μπορώ να βοηθήσω άλλους, όπως και ο Κύριός μου! ↔ «… καθ’ ότι Αυτός έπαθεν πειρασθείς, δύναται να βοηθήσει τους πειραζομένους!» (Εβραίους 2:18).

Έλα σε πιο στενή κοινωνία την περίοδο αυτή! Στην επικοινωνία μου μαζί Του, μπορώ να δώσω στους άλλους την παρηγοριά που παίρνω από Αυτόν! (Β΄ Κορινθίους 1:3,4). Γίνε πρόθυμος μαθητής, υποτάξου και ζήσε! – «Μην καταφρονείς την παιδεία» του Πατέρα! Παραδέξου ταπεινά την άγνοιά σου! Ζήτησε να μάθεις, τί ο Πατέρας σου θέλει να σου μάθει, μέσα από την πείρα της δοκιμασίας. Περίμενε με προσδοκία την έκβαση. Αναπαύσου στο τι έχει «ενορχηστρώσει!», με μία άπειρη σοφία και αγάπη στη ζωή σου και περίμενε την έκβαση!

Ο Θεός θα σε ευλογήσει, όταν παίρνεις τέτοια θέση! Εκτίμησε την «κοιλάδα» που επιτρέπει, ως μεγάλη ευλογία και να θυμάσαι, πως αν αγαπάς τον Θεό, τότε «όλα συνεργούν το αγαθό, σε αυτούς που αγαπούν τον Θεό» και το αγαθό αυτό είναι, να γίνομαι όλο και πιο «σύμμορφος της εικόνας του Υϊού Του!» Η πραγματική, η γνήσια αγιότητα, είναι να αγαπήσω εξολοκλήρου το θέλημα του Θεού, γιατί το δικό Του θέλημα είναι «αγαθό, ευάρεστο και τέλειο», όπως Τέλειος και Αγαθός είναι ο Ίδιος!

Η παιδεία του Θεού, μας κάνει ταπεινούς! Εκεί και μόνο μέσα σ’ αυτή, μαθαίνω τον εαυτό μου και εμπιστεύομαι τον Θεό. Να θυμάσαι τα λόγια του Ιώβ! «…γνωρίζει όμως την οδόν μου, με εδοκίμασε, θέλω εξέλθει ως χρυσίον!» Την ίδια ώρα, θα ομολογήσει: «Ο Κύριος μαλάκωσε την καρδιά μου και ο Παντοδύναμος με κατέπληξεν!» (Ιώβ 23:10,16).    Ο Θεός θα «εκτελεί το ορισθέν» σε μας! (Ιώβ 23:14). Στην παιδεία του Θεού, συναντώ τις υποσχέσεις του Θεού και τις βρίσκω αληθινές! ↔ «Πάς Λόγος του Θεού είναι δεδοκιμασμένος!» Η παιδεία μας διδάσκει την υπακοή! ↔ «Ο Θεός εδοκίμασε τον Αβραάμ!» Αποτέλεσμα: Ο Αβραάμ έγινε υπάκουος! Στην παιδεία του Θεού καλούμαι να υπακούσω και να εμπιστευθώ. Η παιδεία Του, μας κρατά σε πνευματική ισορροπία! (Δευτερονόμιο 32:15). Συχνά, η παιδεία Του παράγει μετάνοια στη ζωή μας! Πάντα  υπάρχει σκοπός στη δοκιμή της πίστης.

Όταν επιμένω, δεν ξεχνώ και κρατώ το Λόγο Του στις περιστάσεις, τότε μου αποκαλύπτει την αγάπη Του. Ο Λόγος του Θεού μας δοκιμάζει και ο Ιωσήφ το βίωσε πάρα πολύ καλά αυτό! (13 χρόνια μέσα στη φυλακή – άδικα – έχοντας προηγηθεί η πώληση από τα αδέλφια του στους Μαδιανίτες!) ↔ Ψαλμός 105:17-19. Το αποτέλεσμα ήταν, να γίνει ανεξίκακος και να αποκτήσει απίστευτη θεώρηση της Πρόνοιας του Θεού στη ζωή του! (Γέννηση 45:5-8,20).

Θα δοκιμαστώ, αν ζω με το Λόγο ή με τις περιστάσεις και τα συναισθήματα. Ενώ υπομένω την παιδεία, ζητώ σοφία! Ο Θεός δεν ονειδίζει, όταν το παιδί Του δεν γνωρίζει! Υπομένω, ζητώ σοφία στο «καμίνι» και συνεχίζω να είμαι λατρευτής! Συχνά θα είμαστε και εμείς στο «απορούμενοι» του Παύλου και «Στο πλήθος των αμηχανιών της καρδιάς» μας, του Δαβίδ! Τότε θα βιώσουμε και το «ουχί απελπιζόμενοι» και το «οι παρηγορίες Σου εύφραναν την ψυχή μου!»

Πρέπει να ακολουθώ όπου με οδηγεί, γιατί ξέρει που και γιατί με οδηγεί! ↔ (Δευτερονόμιο 8:2,4, 32:10). Όλες οι «εποχές» υπάρχουν στην πνευματική μας ζωή και ο «χειμώνας» που ορίζει ο Θεός είναι απαραίτητος και χρήσιμος! Ο Θεός δεν μας δίνει τον χειμώνα επειδή είναι κακός! Ο Κύριος είναι σοφός στον κάθε χειμώνα της ζωής μας και είναι σημαντικό να εμπιστευόμαστε την αγάπη Του και τη σοφία Του.

Πρέπει, λοιπόν, να μάθουμε να λέμε «Αλληλούια» στην κάθε εποχή Του! Όταν ελπίζω σ’ Αυτόν, τότε δεν θα δω «όταν έρχεται το καύμα», δε θα μεριμνήσω «στο έτος της ανομβρίας» και το πιο σημαντικό, δε θα πάψω να φέρνω καρπό! ↔ (Ιερεμίας 17:7,8). Το «φύλλο» μου δε θα μαραίνεται και πάντα θα θάλλει!