ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
ΜΑΘΗΜΑ 4

Οι δύο λήψεις του Αγίου Πνεύματος
από Τον Κύριο Ιησού Χριστό

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

     Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, με την Ενσάρκωσή Του, ήρθε ως η Εικόνα Tου Θεού, του αοράτου, για να αποκαταστήσει ότι ο πρώτος Αδάμ κατέστρεψε. Ο Θεός στη θαυμαστή Του Οικονομία, μέσω του Έργου Του Κυρίου μας, αποκαθιστά τον 8ο Ψαλμό! Σ’ αυτόν τον Ψαλμό, ο Δαβίδ ατενίζει και κάνει αναφορά στον άνθρωπο, στην προπτωτική του θέση και στον ένδοξο προορισμό του.

     Ο Δαβίδ αναφέρει: «Σύ δε έκαμες αυτόν ολίγον τι κατώτερον των αγγέλων και με δόξαν και τιμήν εστεφάνωσας αυτόν» (8:5). Η δόξα αυτή, ήταν η ικανότητα του πλάσματος του ανθρώπου του Θεού, καθώς θα έτρωγε από το ξύλο – «Δέντρο της Ζωής», με παροχή ζωής, να αντανακλά με τη σωματικότητά του, την ποιότητα και την πληρότητα της ζωής του Αόρατου Δημιουργού.

     Με την πτώση αυτή η προοπτική σταμάτησε και ισχύει το «…πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού!» (Ρωμαίους 3:23). Για την αποκατάσταση της συντριμμένης εικόνας και για το άνοιγμα και πάλι προς το «καθ’ ομοίωσιν» ήρθε στη γη το Πρωτότυπο, η Εικόνα Του Θεού του Αοράτου, ο Σαρκωμένος Θεός Λόγος! Με το θρίαμβο του Σταυρού και της Ανάστασης, αποκατέστησε το «κατ’ εικόνα» και άνοιξε και πάλι το δρόμο προς το «καθ’ ομοίωσιν». Έτσι, στην προς Εβραίους Επιστολή βλέπουμε την αποκατάσταση του Ογδόου Ψαλμού! – «Τον δε ολίγον τι ηλαττωμένον Ιησούν βλέπομεν, δια το πάθημα του θανάτου, με δόξαν και τιμή εστεφανωμένον!» (Εβραίους 2:9).

Για να το κατορθώσει αυτό ο Κύριος, πήρε το Άγιο Πνεύμα δύο φορές!

1. Η Λήψη του Πνεύματος στο ξεκίνημα της διακονίας Του. Ο σαρκωμένος Θεός Λόγος, γεννιέται «εκ Πνεύματος Αγίου» δια της Παρθένου Μαριάμ, μεγαλώνει στη Ναζαρέτ όπου «προέκοπτεν εις σοφίαν και ηλικίαν και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις» (Λουκάς 2:52).
   
   Ο Ιησούς είχε:
   
   α) Φυσική αύξηση («… και ηλικίαν»)
   β) Νοητική αύξηση («…εις σοφίαν»)
   γ) Πνευματική αύξηση (… και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις»)

     Στα δώδεκα χρόνια Του και εφεξής, διαβάζουμε ότι ήταν «υποτασσόμενος αυτοίς», στους γονείς Του (Λουκάς 2:51). Όταν έγινε 30 ετών στη βάπτισή Του από τον Πρόδρομό Του Ιωάννη, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ χρίεται με το Άγιο Πνεύμα και εμπειρικά πλέον γίνεται ο Χριστός, δηλαδή ο Κεχρισμένος Του Κυρίου! (Λουκάς 3:21, Πράξεις 10:38) «… πώς ο Θεός έχρισε Τον Ιησού από τη Ναζαρέτ…». Είναι πάντα και μόνο η ανθρώπινη φύση που χρίεται και ποτέ η Θεία, που έχει πάντοτε το πλήρωμα Του Πνεύματος.

     Ο άνθρωπος λοιπόν Ιησούς, χρίεται – λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα, για να φέρει εις πέρας το Έργο που ο πατέρας του ανέθεσε, να αθετήσει την αμαρτία με τη θυσία Του, να βαστάξει τις αμαρτίες στο σώμα Του και να καταστρέψει τα έργα του Διαβόλου, εισάγοντας θαυμαστά τη Βασιλεία του Θεού. Το Άγιο Πνεύμα ικάνωσε τον Ιησού, να προσφέρει τον Εαυτό Του θυσία στον Θεό, για τη δική μας απολύτρωση.

2. Η Λήψη του Πνεύματος μετά την Ενθρόνισμό Του στα δεξιά του Πατέρα

     Με την πρώτη λήψη του Αγίου Πνεύματος, ο Κύριος ως Δεύτερος Αδάμ, επιτυγχάνει με την εξιλαστήρια θυσία Του, την απολύτρωσή μας και την άφεση των αμαρτιών μας. Όμως, ο Μεγάλος Σκοπός του Θεού δεν είναι η συγχώρηση των αμαρτιών, αλλά να γίνεται ο άνθρωπος σύμμορφος της εικόνας Του Θεού.

     Η θαυμαστή Οικονομία Του Θεού είναι, ο Θεός να παρέχει, να διανέμει και να εκχέει τον Εαυτό Του στους δέκτες και λήπτες της αγάπης Του και να γίνεται ο άνθρωπος με τη σωματικότητά του, μία έκφραση του Θεού, με τον Καρπό του Αγίου Πνεύματος και μία αντιπροσώπευση Του Θεού, με χρίσμα και δύναμη Αγίου Πνεύματος. Ο Κύριος για να παρέχει έτσι τον Εαυτό Του, έγινε «Πνεύμα ζωοποιούν» και το Άγιο Πνεύμα έγινε το Πνεύμα του Χριστού!

     Στην ομιλία του Πέτρου την Ημέρα της Πεντηκοστής διαβάζουμε για αυτή τη Δεύτερη Λήψη Του Αγίου Πνεύματος! «Αφού λοιπόν, υψώθη δια της δεξιάς του Θεού και έλαβε παρά του Πατρός την επαγγελίαν του Αγίου Πνεύματος, εξέχεε τούτο…!» (Πράξεις 2:33). Για να καταλάβουμε ποιο Άγιο Πνεύμα λαμβάνει και ποιο Άγιο Πνεύμα δίνει ο δοξασμένος πλέον Ιησούς, θα πρέπει να ανατρέξουμε στα Λόγια του Ευαγγελιστή (Ιωάννη 7:37-39). Οι «ποταμοί ύδατος ζώντος» που θα ρέουν στον κάθε πιστό, θα έρχονταν από το Άγιο Πνεύμα, «το Οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις Αυτόν!» Στη συνέχεια ο Ιωάννης γράφει κάτι πολύ παράξενο: «… διότι δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον. Επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη!»

     Ο Ιωάννης μιλάει για μια έλευση Του Αγίου Πνεύματος, που τη συνδέει με το δοξασμό Tου Kυρίου Ιησού! Τι εννοεί ο Ιωάννης όταν αναφέρει, ότι δεν ήταν «δεδομένον» το Άγιο Πνεύμα; Ποιο Άγιο Πνεύμα και σε τι πλαίσιο δεν είχε δοθεί;

     Ξέρουμε πολύ καλά, ότι το Άγιο Πνεύμα ήταν και ενεργούσε θαυμαστά σε πολλά σκεύη Tου Θεού, τόσο στην Παλαιά, όσο και στην Καινή Διαθήκη. Η αρχή του Κατά Λουκά Ευαγγελίου είναι γεμάτη από ενέργειες Tου Αγίου Πνεύματος, επάνω και με εκλεκτά σκεύη, όπως ο Ζαχαρίας, η Ελισάβετ, ο Συμεών, η Άννα και φυσικά η Ευλογημένη Παρθένος Μαριάμ. Πώς, λοιπόν, δεν ήταν δοσμένο το Άγιο Πνεύμα; Γιατί σχετίζεται με τον δοξασμό του Χριστού μας;

     Η απάντηση είναι στη θαυμαστή Οικονομία Tου Θεού: «Χριστός εν υμίν, η ελπίς της δόξης!» Ο Θεός θέλει να μορφώνει Tον Υϊό Του μέσα μας, να γίνει ένα μαζί μας! ↔ «Εγώ εν τω Πατρί, σεις εν Εμοί και Εγώ εν υμίν!» Ο Θεός θέλει τον Υϊό Του στο αναγεννημένο μας πνεύμα! ↔ «Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μετά του πνεύματός σου!» ↔ «…Του εν εμοί λαλούντος Χριστού», – «… ζει δε εν εμοί Χριστός!».

     Όταν το Άγιο Πνεύμα ενεργούσε πριν το δοξασμό Tου Χριστού, ενεργούσε μόνο ως το Τρίτο Πρόσωπο της Θαυμαστής Τριάδας. Τώρα, για να μπορεί ο Κύριος να μορφώνεται μέσα μας, το Τρίτο Πρόσωπο έχει προσλάβει ασύλληπτα, ανερμήνευτα και απίστευτα, όλα τα στοιχεία και τα γεγονότα της επίγειας ζωής Tου Κυρίου! Το θάνατό Του, την Ανάστασή Του, το Δοξασμό Του κ.λπ. Με ένα ανερμήνευτο τρόπο, τα δύο πρόσωπα (ο δοξασμένος Κύριος και το Άγιο Πνεύμα), γίνονται ένα, χωρίς να συγχέονται και ο Κύριος γίνεται «Πνεύμα ζωοποιούν» και το Άγιο Πνεύμα γίνεται το Πνεύμα Tου Υϊού – Χριστού! Τώρα, στην Οικονομία αυτή Tου Θεού, μπορεί ο Κύριος να παρέχει, να διανέμει τον εαυτό Του σ’ εμάς και να μορφώνεται σ’ εμάς! (Γαλάτας 4:19).

     Τώρα μπορεί, ενώ με το ένδοξο σώμα της Ανάστασής Του κάθεται στα δεξιά του Πατέρα, την ίδια ώρα να είναι «ο περιπατών, εν μέσω των 7 Λυχνιών των Χρυσών!»

     Είναι τέτοια η ταύτιση – ενώ τα Πρόσωπα εξακολουθούν να διακρίνονται, ώστε οι «επτά λαμπάδες πυρός» δηλαδή «τα επτά Πνεύματα του Θεού», να είναι την ίδια ώρα και «οι επτά οφθαλμοί του Αρνίου!» (Αποκάλυψη 4:5, 5:6, 3:1). Ο Απόστολος Παύλος, θα αναφέρει το εκπληκτικό: «ο δε Κύριος (Ιησούς Χριστός) είναι το Πνεύμα!» (Β΄ Κορινθίους 3:17). Με το Άγιο Πνεύμα που έχει ενσωματώσει όλα τα γεγονότα της επίγειας ζωής Του ο Κύριος, καθώς μορφώνεται μέσα μας, μας ικανώνει να ζούμε τη σταυρωμένη ζωή («Χριστώ συνεσταύρωμαι»), τη ζωή του θανάτου («… συνετάφημεν») τη ζωή της ανάστασης («μας συνήγειρεν») και τη δοξασμένη ζωή από τώρα («…από δόξα εις δόξα!») ↔ «Και Εγώ την δόξαν ήν έδωκάς Μοι, έδωκα αυτοίς!» (Ιωάννης 17:22).

     Η παροχή αυτή της ζωής Tου Θεού, δεν είναι απλά για τη συγχώρηση των αμαρτιών, αλλά ούτε και για τη μεταμόρφωση του πιστού και την πορεία του στον αγιασμό! Η παροχή της ζωής του Θεού είναι, για να έχει ο Θεός έναν συλλογικό άνθρωπο, τον «νέον άνθρωπον εν Χριστώ» και μέσω αυτού ένα ευλογημένο «Κατοικητήριο» που να μπορεί να αναπαύεται! Έτσι, μας καλεί, ως «λίθοι ζώντες» να προσερχόμαστε «εις Λίθον ζώντα» (τον Κύριο), ώστε να γινόμαστε «κατοικητήριον Θεού δια του Πνεύματος!»

     Αν μεταμορφώνομαι και προχωρώ στον αγιασμό μόνο και δεν συνυπάρχω, δεν συν-οικοδομούμαι με άλλες ζωντανές πέτρες, δεν μπορεί να εκπληρωθεί ο μεγάλος σκοπός Tου Θεού. Οι πιστοί πορεύονται και πρέπει να πορεύονται στην προοπτική: «Ιδού η Σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων!» Είμαι, ως μονάδα, μία ζωντανή πέτρα, που χρειάζομαι άλλες ζωντανές πέτρες, για την οικοδόμηση του Κατοικητηρίου Tου Θεού!