ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
ΜΑΘΗΜΑ 6

Η Αναγέννηση

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

     

Εισαγωγή
Πριν μιλήσουμε για την αναγέννηση που χαρίζει ο Θεός και ανταποκρίνεται ο πιστός, είναι ανάγκη να κάνουμε κάποιες εισαγωγικές προκαταρκτικές τοποθετήσεις, ως προς το ξετύλιγμα του Απολυτρωτικού Σχεδίου του Θεού.

1 . Οι δύο θέσεις του ανθρώπου

α. Η εν Αδάμ θέση
     Σε αυτή τη θέση, είτε το γνωρίζουμε, είτε όχι, είτε συμφωνούμε, είτε όχι, βρισκόμαστε από την ώρα της γέννησής μας. Ο Λόγος του Θεού λέει, ότι είμαστε «εκ φύσεως τέκνα οργής» και ότι «ο λογισμός της καρδιάς του ανθρώπου είναι κακός εκ νηπιότητος αυτού!» (Γέννηση 8:21). Ο άνθρωπος μεγαλώνοντας, προσθέτει συνειδητά τη δική του προσωπική αμαρτία/ες και γίνεται «τέκνο απείθειας» και αν φύγει από αυτή τη ζωή χωρίς τον Χριστό, θα καταλήξουμε ως «γιοι και κόρες του Διαβόλου!»

     Σε αυτή την «εν Αδάμ» θέση, «πάντες αποθνήσκουσιν!». Στη θέση αυτή δε βρίσκονται μόνο μοιχοί, πόρνοι, ναρκομανείς, κλέφτες, μέθυσοι κ.λπ. αλλά και πολλοί «καλοί» άνθρωποι, ευυπόληπτοι οικογενειάρχες, ηθικολόγοι, «γιατροί χωρίς σύνορα», «green peace» κ.λπ. που θεώρησαν τον εαυτό τους τόσο καλό, ώστε να μη έχουν ανάγκη «Γιατρού» και Σωτηρίας! Να γιατί ο Κύριος είπε: «Δεν έχουν ανάγκη γιατρού αυτοί που υγιαίνουν, αλλά αυτοί που πάσχουν» και «δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια!»

     Οι λέξεις του Κυρίου «υγιαίνοντες» και «δικαίους» δε σημαίνουν ότι υπάρχουν τέτοιοι, γιατί μετά την πτώση «δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις!» αναφέρεται σε άτομα που νομίζουν και πιστεύουν, ότι δεν έχουν καμία ανάγκη. Δυστυχώς, η Κόλαση θα είναι γεμάτη και με πολύ καλούς οικογενειάρχες και φιλάνθρωπους!

β. Η «εν Χριστώ» θέση

     Σε αυτή τη θέση, ο άνθρωπος μεταφέρεται θαυμαστά από το Άγιο Πνεύμα, μόνο όταν δεχτεί τον Κύριο Ιησού Χριστό στην καρδιά του με πίστη και μετάνοια. Μόνο σε αυτή τη θέση ο άνθρωπος γίνεται «καινή κτίσις», «νέο κτίσμα!» (Β ́ Κορινθίους 5:17). Δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση!

     Όταν ο Κύριος παρουσιάζει στον Απόστολο Παύλο τη διακονία του, του αναφέρει ότι θα χρησιμοποιηθεί, ώστε οι άνθρωποι να επιστρέψουν «από το σκοτάδι στο φως και από την εξουσία του Σατανά προς τον Θεό!» (Πράξεις 26:18). Δεν ήμασταν απλά στο σκοτάδι, αλλά ήμασταν «σκότος» και νεκροί πνευματικά! (Εφεσίους 2:1, 5:8). Όταν επιστρέψει ο νεαρός άσωτος, ο πατέρας θα αναφέρει, ότι αυτός ο γιος μου «νεκρός ήν και ανέζησεν!» (Λουκάς 15:24,32).

2 . Τα «κηρύγματα» του Θεού πριν το κήρυγμα του Λόγου

α. Η Γενική Αποκάλυψη του Θεού

     Ο Θεός μιλά πολύ δυνατά στον άνθρωπο, μέσω της κτιστής δημιουργίας! – «Οι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του Θεού και το στερέωμα αναγγέλλει το έργο των χειρών Αυτού» (Ψαλμός 19:1). Ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή τονίζει εμφατικά, την μεγάλη αυτή αρχή της Γενικής Αποκάλυψης του Θεού. ↔ Ρωμαίους 1:19,20 – «…ότι δύναται να γνωρισθεί περί Θεού είναι φανερόν εν αυτοίς… τα αόρατα Αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα, δια των ποιημάτων!…» Το αποτέλεσμα στον όποιο αρνητή, είναι: «ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι!» Η κτιστή δημιουργία «κηρύττει» θαυμαστά και στους πιστούς ανθρώπους του Θεού με πολύ δυνατούς – αδύνατους κήρυκες: «Τα πετεινά του ουρανού» και «τα κρίνα του αγρού!»

β. Το θαύμα του ανθρώπινου σώματος

     Ο Θεός μιλά πολύ δυνατά με τη γέννηση (σύλληψη – κυοφορία) ενός μωρού και γενικά με το όλο θαύμα του ανθρώπινου σώματος! Κάθε μέλος (μάτι – αυτί – χέρι – πόδι κ.λπ.) είναι και μία επιστήμη! Παράλληλα, το ερώτημα – μυστήριο της δημιουργίας της ψυχής και του πνεύματος του ανθρώπου, του έσω ανθρώπου και της συνείδησης! Η ανταπόκριση του Δαβίδ ήταν: «Θα Σε υμνώ, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην!» Θα αναφέρει για τον Θεό: «Το αδιαμόρφωτο του σώματός μου είδαν οι οφθαλμοί Σου!» Ο Ιώβ θα πει: «Δέρμα και σάρκα με έντυσες, οστά και νεύρα με περιετύλιξες!» Ο Δαβίδ θα πει: «Συ είσαι ο εκσπάσας με εκ κοιλίας της μητρός μου» και «… επί ερρίφθην εκ μήτρας!»

γ. Το θαύμα της Αγίας Γραφής

     Για έναν απροκατάληπτο άνθρωπο, το θαύμα του Γραπτού Λόγου είναι ικανό, να τον οδηγήσει στη βεβαιότητα της ύπαρξης του Θεού. Η Αγία Γραφή γράφτηκε σε χρονική περίοδο 1.600 ετών! Έχει 40 συγγραφείς, τελείως ανομοιογενείς μεταξύ τους (από βοσκό, ψαρά, έως πολιτικό και αρχιδιοικητή!) Όμως Ένας Νους εμπνέει και κατευθύνει τα γραπτά κείμενα, όπου δεσπόζει η Χριστοκεντρικότητα της Βίβλου! ↔ (Λουκάς 24:27, 44, Ιωάννης 5:39). Όταν ένας υγιής νους συγκρίνει το θαύμα της Βίβλου με την «καρικατούρα» του Κορανίου, καταλαβαίνει τη διαφορά!

δ. Τα γνήσια αυθεντικά βιώματα μιας αλλαγμένης ζωής

     Η αλλαγή του Παύλου είναι ενδεικτική! Ποιος, ποια δύναμη μεταμόρφωσε έναν πολέμιο του Χριστιανισμού, σε φλογερό κήρυκα και Απόστολο του Χριστού που δίωκε; Οι αλλαγμένες ζωές δικών μας, συγγενών και φίλων, αποτελούν μία πολύ μεγάλη πρόκληση. Όλα αυτά οδηγούν τον άνθρωπο στο να είναι, να γίνει άνθρωπος «ευδοκίας», δηλαδή καλής θέλησης ως προς το ερχόμενο Φως του Χριστού, που θα έρθει με το κήρυγμα του Λόγου και την ενέργεια, τον έλεγχο του Αγίου Πνεύματος! Να γιατί στην πρώτη «Χριστιανική κάρτα» η ειρήνη («επί γης» «εν ανθρώποις ευδοκίας!») Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο Κορνήλιος και η Λυδία! (Πράξεις 10:1,2 – 16:14-15).

3 . Ο έλεγχος του Αγίου Πνεύματος

     Το Άγιο Πνεύμα ελέγχει τον κόσμο «περί αμαρτίας, περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως» (Ιωάννης 16:8-10). Είναι σημαντικό να ξέρουμε, ότι το Άγιο Πνεύμα ελέγχει τον μη πιστό, όχι για «αμαρτίες», αλλά για μία αμαρτία! Ο Κύριος επεξηγεί: «…περί αμαρτίας …διότι δεν πιστεύουν σε Μένα!» Για τις άλλες αμαρτίες ελέγχει η συνείδηση του ανθρώπου, που όμως, όταν παραβιαστεί επανειλημμένα, παύει να ενοχλεί και γίνεται «κεκαυτηριασμένη».

Το Άγιο Πνεύμα ελέγχει «περί δικαιοσύνης» γιατί ο Κύριος πηγαίνει στον Πατέρα! Μόνο τον Υιό Του μπορεί να δεχθεί Ένας απόλυτα Άγιος Θεός και μόνο όλους όσοι βρίσκονται «εν Αυτώ!» Ο Παράκλητος ελέγχει και περί κρίσεως, τονίζοντας ότι «ο άρχων του κόσμου τούτου» ήδη έχει κριθεί και την ίδια τύχη θα έχει και κάθε ένας που θα απορρίψει τη Μεγάλη Σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός!

4 . Το κήρυγμα του Λόγου

Το Άγιο Πνεύμα ελέγχει, καθώς κηρύσσεται ο Λόγος. Ας θυμηθούμε τη σειρά των ρητορικών ερωτήσεων, μετά το: «Όποιος επικαλεστεί το Όνομα του Κυρίου θα σωθεί!» (Ρωμαίους 10:13).

α. Πώς θα επικαλεστούν Εκείνον που δεν πίστεψαν;
β. Πώς θα πιστέψουν, αν δεν ακούσουν;
γ. Πώς θα ακούσουν, αν δεν υπάρχει «ο κηρύττων;» (Ρωμαίους 10:14)
δ. Πώς θα κηρύξουν, «αν δεν αποσταλούν;» (Ρωμαίους 10:15)