ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΜΑ 4

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

Τα αποτελέσματα του Εξιλασμού

    Τα αποτελέσματα Του Κυρίου Ιησού είναι η αφετηρία – θύρα για πολλές ευλογίες του Θεού.

    1. Μας συμφιλιώνει με Τον Θεό – «…εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεόν διά του ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΑΥΤΟΥ…» (Ρωμαίους 5: 10 και Εφεσίους 2:13-16, Κολοσσαείς 2: 20-22).

    2. Μας δίνει παρρησία και είσοδο προς Τον Θεό. Μόνο το ΑΙΜΑ Του Χριστού ησυχάζει τη συνείδηση και εγγυάται ασφάλεια! Η παρρησία μας «εις τα Άγια των Αγίων» είναι «δια του Αίματος Του Ιησού» (Εβραίους 10:19), ώστε να μπορούμε όσες φορές θέλουμε, «να πλησιάζωμεν» στην Παρουσία Του Θεού. Με το Αίμα Του Κυρίου έχουμε, λοιπόν «την παρρησίαν και την είσοδον με πεποίθησιν δια της εις ΑΥΤΟΝ πίστεως» (Εφεσίους 3:12, Εβραίους 4:16).

    3. Μας δίνει την ευλογία της άφεσης των αμαρτιών. Είναι «Ο ΑΜΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Ο ΑΙΡΩΝ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» (Ιωάννης 1:29). – «Δια Του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν δια Του ΑΙΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ, την ΑΦΕΣΙΝ των αμαρτημάτων» (Εφεσίους 1:7, Κολοσσαείς 1:14).

    4. Μας δικαιώνει – Β’ Κορινθίους 5:21 <=> «… εδικαιώθημεν τώρα δια Του Αίματος Αυτού…» (Ρωμαίους 5:9).

    5. Αποτελεί τον Αγιασμό μας – «…είμεθα ηγιασμένοι δια της προσφοράς Του σώματος Του ΧΡΙΣΤΟΥ» (Εβραίους 10:10 , Εβραίους 13:12).

    6. Είναι η απολύτρωσή μας. Ματθαίος 20:28 <=> «…όστις έδωκεν Εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων…» (Α’ Τιμοθέου 2:6) <=> «…δια του Ιδίου Αυτού Αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν» (Εβραίους 9:12). Λυτρωθήκαμε λοιπόν με «το τίμιο Αίμα του Χριστού» (Α’ Πέτρου 1:19, Κολοσσαείς 1:14).

    7. Εξάλειψε τις αμαρτίες και της Παλαιάς Οικονομίας. Με βάση το ΘΑΝΑΤΟ που μια μέρα θα υπέμενε Ο ΑΜΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και μόνο, μπορούσε Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ να δεχτεί όλες τις ιεροτελεστίες των πιστών της Παλαιάς Διαθήκης και τη συγχωρήσει τις αμαρτίες τους. «Η σκιά του ΣΤΑΥΡΟΥ έπεσε και προς τα πίσω, όσο και προς τα εμπρός!» (Εβραίους 9:15, Ρωμαίους 3:25, 4:23-25).

    8. Μέσω Του Αίματος μας εξαγόρασε. Αγοραστήκαμε «δια τιμής» (Α’ Κορινθίους 6:20, Α’ Κορινθίους 7:23). Μας «…εξηγόρασεν εκ της κατάρας του ΝΟΜΟΥ, γενόμενος κατάρα υπέρ ημών» (Γαλάτες 3:13, Α’ Πέτρου 2:21). Στον Ουρανό τα 4 ζώα και οι 24 πρεσβύτεροι ψάλλοντας την «νέαν ωδήν» διακηρύττουν! «Άξιος είσαι…διότι εσφάγης και ηγόρασας αυτούς εις τον Θεόν δια του ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΟΥ…» (Αποκ. 5:9, 14:3).

    9. Μας ελευθέρωσε από τη δύναμη της αμαρτίας από τη δύναμη του κόσμου (Εβραίους 2:14, Ρωμαίους 6:7,14). Ο πιστός δεν είναι πλέον «εκ του κόσμου» (Ιωάννης 14:19) και από τη δύναμη του Σατανά: «και απογυμνώσας τας αρχάς και τας εξουσίας … θριαμβεύσας κατ’ αυτών» (Κολ. 2:15). Ο πιστός τώρα μπορεί να καταπολεμεί τα πάντα, να αντιστέκεται και να νικά! (Εφεσ. 6:13). «Το Αίμα Του Αρνίου» αποτελεί το θεμέλιο και για την τελική νίκη κατά Του Σατανά (Αποκ. 12:11).

    10. Μας καθιστά ακατάκριτους! (Ρωμ. 8:1, 34) και τέλειους «κατά την συνείδησιν» (Εβρ. 9:9, 14).

    11. Σήκωσε – αθέτησε την αμαρτία «δια της Θυσίας Εαυτού» (Εβραίους 9:26). Όπως ο αποδιοπομπαίος Τράγος έπαιρνε επάνω του την αμαρτία ολόκληρου του έθνους και έφευγε στην έρημο, έτσι και ο Ιησούς σήκωσε την αμαρτία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Έγινε ο ίδιος αμαρτία, έγινε Αυτός ιλασμός για όλο τον κόσμο. Αθέτησε την αμαρτία, την έκανε Σα να μην είχε υπάρξει, την εκμηδένισε.

    12. Επικύρωσε τη Διαθήκη – Στην Παλαιά Οικονομία καμιά Διαθήκη δεν επικυρώθηκε χωρίς Αίμα. Όταν ο θεός σύναψε Διαθήκη με τον Αβραάμ πέντε θύματα σχίσθηκαν στο μέσον και ανάμεσα απ’ αυτά πέρασε η φωτιά, το σύμβολο της Παρουσίας Του Θεού. Η πρώτη Διαθήκη σφραγίσθηκε με Αίμα (Εβραίους 9:16-19).

    13. Το Αίμα του Ιησού είναι μια επιβεβαίωση – επικύρωση που δεν επιδέχεται ούτε διάψευση, ούτε αντίρρηση, ούτε παραβίαση. «Είμαστε οι κληρονόμοι του Θεού, οι κληρονόμοι σε όλα τα πλούτη Του Ιησού του μεγαλύτερου αδελφού μας». Αυτός ο εξιλαστήριος Θάνατος καταγγέλλεται στην Τελετή του «Δείπνου Του Κυρίου» (Ματθαίος 26:26-28, Α’ Κορινθίους 11:23-26).

    14. Κατοχυρώνει τη Μακροθυμία Του Θεού – Δυνάμει του εξιλασμού. Ο Θεός αναστέλλει την άσκηση της Δικαιοσύνης Του πάνω στην ανθρωπότητα επί 6.000 περίπου χρόνια. Ο Θεός «βρέχει επί δικαίους και αδίκους», «δίδει ουρανόθεν βροχάς» και «μακροθυμεί εις ημάς» ΧΑΡΗ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

    Ο Θεός δέχεται αλλεπάλληλες προσβολές και ύβρεις καθημερινά και όμως ο άνθρωπος εξακολουθεί να ζει, να κινείται, να υπάρχει. Ο Θεός έκρινε την αμαρτία στο Σταυρό. Η Δικαιοσύνη Του, όσον αφορά τα παραπτώματα και τις παραβάσεις όλου του κόσμου , έχει ικανοποιηθεί! Συνεπώς, είναι σε θέση να ασκεί τη μακροθυμία Του και να αναστέλλει τη Δικαιοσύνη Του στην καθημερινή ζωή! Το σημείο αυτό είναι σημαντικό να το εννοήσουμε. Ο Θεός δεν λογαριάζει «εις αυτούς τα παραπτώματα αυτών!» (Β’ Κορινθίους 5:19). Ο Ιλασμός για τις αμαρτίες είναι «…περί όλου του κόσμου!» (Α’ Ιωάννη 2:1-2).

    Όσον αφορά, λοιπόν τη δικαιοσύνη από αρνητικής απόψεως (-Δ), δηλαδή όσον αφορά παραπτώματα – παραβάσεις, όλοι οι άνθρωποι είναι συγχωρεμένοι!
Η οργή Του Θεού έπεσε πάνω στον Χριστό για όλους! Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι δικαιωμένοι μπροστά στον Θεό, γιατί ο δικαιωμένος, όχι απλώς έχει συγχωρεθεί από τα παραπτώματα του, ώστε να μην είναι χρεώστης (από αρνητική άποψη) πλέον, αλλά έχει προστεθεί στον Πνευματικό του «λογαριασμό», Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (+Δ).
Έτσι, ο Θεός ενώ δεν λογαριάζει σε κανέναν τα πταίσματα (-Δ), δικαιώνει μόνο όσους έχουν το (+Δ), την απόλυτη δηλαδή και θετική Δικαιοσύνη του Χριστού, που κατατίθεται Δωρεάν δια της πίστεως, στον πνευματικό τους λογαριασμό!

    Ο Νόμος Του Θεού δεν περιλαμβάνει μόνο απαγορεύσεις, αλλά και εντολές προς διάπραξη του καλού! Ο Νόμος όχι μόνο απαγορεύει τη δολοφονία, αλλά επί πλέον διατάζει την αγάπη προς τον πλησίον από θετική άποψη. Γι’ αυτό βρίσκουμε την λέξη «αμαρτία» και όχι «παράπτωμα» στον Λόγο Του Θεού, όταν αναφέρεται στην αμέλεια του καλού, δηλαδή στην έλλειψη ΘΕΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (+Δ). Για να γίνει ακόμα πιο κατανοητό, είναι ανάγκη να εξηγήσουμε γιατί ο Χριστός έπρεπε να μάθει την υπακοή! (Εβραίους 5:8-10).

    Θα πρέπει πρώτα να κάνουμε μια προσεκτική διάκριση μεταξύ των δύο Φύσεων Του Κυρίου, δηλαδή της Θείας και της ανθρώπινης. Ο Χριστός ενεργώντας ως Τέλειος άνθρωπος, όσον αφορά δηλαδή την ανθρώπινη φύση όμοιος με εμάς, υπάκουσε στο θέλημα Του Πατέρα και έτσι από ανθρώπινη άποψη «τελειοποιήθηκε»! Με αυτή την «τελειοποίηση», απέκτησε για εμάς τους αμαρτωλούς ανθρώπους την απόλυτη Δικαιοσύνη, που αποτελεί τη Βάση της Δικαίωσης μας!

    Η θετική υπακοή Του Κυρίου που σχετίζεται με την ανθρώπινη φύση Του, αποδεικνύεται και από τα εξής στοιχεία, εκτός δηλαδή από την τελείωση δια των παθημάτων (Εβραίους 2:10, Φιλ. 2:8).

    α) Ο πειρασμός – εάν ο Κύριος δεν ενεργούσε αποκλειστικά από την ανθρώπινη φύση, τότε δεν μπορεί καν να υπάρξει πειρασμός, γιατί ο Λόγος Του Θεού δηλώνει ρητά, ότι «ο Θεός είναι απείραστος κακών και ουδένα πειράζει» (Ιάκωβος 1:13).

    Πραγματική υπακοή υπάρχει, όταν υπάρχει πραγματικός πειρασμός. Ο Κύριος έγινε «πειρασθείς κατά πάντα» (Εβραίους 4:15) και ο Ίδιος μιλά για τους πειρασμούς Του! (Λουκάς 22:28). Ο Σατανάς Του επιτέθηκε με «πάντα πειρασμόν». Έτσι λοιπόν ο Κύριος μας «επειδή καθ’ ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήσει τους πειραζομένους» (Εβραίους 2:18).

    β) Yποταγή – Ο Κύριος Ιησούς είχε δικό Του θέλημα. Αυτό το θέλημα όμως το υπέταξε στο θέλημα Του Πατέρα (Ιωάννης 5:30, 19, 8:28, 6:38, 12:49, Ματθαίος 26:39).

    γ) Προσευχή – Ο Ιησούς είχε πραγματική ανάγκη από προσευχή. Αυτό φυσικά αφορά την ανθρώπινη φύση Του. Μόνο ως «Υιός ανθρώπου» είχε πραγματική εξάρτηση από Τον Πατέρα.

    Έτσι λοιπόν, το ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ έχει σχέση με τις αμαρτίες του ανθρώπου από αρνητική άποψη (παραβάσεις, ανομίες, παραπτώματα, πταίσματα = (-Δ), ενώ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ έχει σχέση με την Απόλυτη Δικαιοσύνη Του Ιησού Χριστού από θετική άποψη (πλήρης, τέλεια υπακοή, τέλεια ζωή = (+Δ).

    Πώς συμβαίνει, ο Θεός να μη λογίζεται αμαρτία, στον πιστό που βρίσκεται «εν Χριστώ»; = ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ δεν είμαστε υπό το νόμο, γιατί ο Χριστός εκπλήρωσε μια για πάντα τον νόμο με τις απαιτήσεις όλες του τις απαιτήσεις, για λογαριασμό μας!

    Η ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΘΕΣΕΩΣ ΜΑΣ «ΕΝ ΑΥΤΩ».

    Σύμφωνα με το Λόγο Του Θεού, ο Χριστός εκπλήρωσε το νόμο πλήρως, ώστε να γίνει ο Αμνός Του Θεού χωρίς μώμο ή κηλίδα (Α’ Πέτρου 1:19, Έξοδος 12:5). Ο κύριος εκπλήρωσε, υπάκουσε πλήρως όλο το νόμο και αυτή η τέλεια δική Του υπακοή, καθώς δηλαδή ο Χριστός ενέργησε ως άνθρωπος όμοιος με μας και εξαρτώμενος από Τον Πατέρα, αποτελεί τη Βάση της δικής μας δικαίωσης μπροστά στον Θεό (Εβραίους 5:8-10, Γαλάτες 2:16, Ρωμαίους 3:22, Φιλιππησίους 3:9 ).

    Έτσι ο Κύριος, με τη Ζωή και το Θάνατο Του, εκπλήρωσε όλο το νόμο, ώστε να μην ισχύει ο Νόμος αυτός για δικαιοσύνη (Ρωμαίους 10:4). Συνεπώς, ο άνθρωπος δεν κατακρίνεται μπροστά στον Θεό επειδή έχει κάνει κακές πράξεις, αλλά γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΕΧΤΕΙ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΕΣΤΕΙΛΕ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ» ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ – ΘΕΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ.

    Ο Θεός λοιπόν, δεν καλεί τον άνθρωπο να κάνει καλά έργα, αλλά να δεχτεί Τον Χριστό που αποτελεί την τέλεια Δικαιοσύνη Του Θεού, τη μόνη Δικαιοσύνη που απαιτεί ο Απόλυτα Άγιος Θεός για να μας δεχτεί! Ο Θεός κρατάει τον μη πιστό, υπεύθυνο μόνο για μια αμαρτία που είναι η απόρριψη Του Χριστού, που αποτελεί τη μόνη δικαιοσύνη που δέχεται ο Θεός! (Ιωάννης 3:18, 36, 16:8). Δεν τιμωρείται ο μη πιστός, για παραπτώματα τα οποία πλήρωσε ο Χριστός για όλο τον κόσμο!

    Συνεπώς, το Άγιο Πνεύμα έχει σταλεί σε όλο τον κόσμο και τον ελέγχει όσον αφορά την ανάγκη του για Τον Χριστό. ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! Το Άγιο Πνεύμα δεν ελέγχει τον άπιστο για αμαρτίες που δεν καταλογίζονται σ’ αυτόν, αλλά τον ελέγχει περί μιας αμαρτίας, που είναι η απόρριψη του Σωτήρα Χριστού που έχει ανάγκη! (Ιωάννης 16:9). Γι’ αυτό λοιπόν στην απελπισμένη κραυγή του ανθρώπου: «…τι πρέπει να κάμω για να σωθώ;» υπάρχει μόνο μια απάντηση: «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θέλεις σωθεί συ και ο οίκος σου» (Πράξεις 16:30-31, 26:18).

    15. Κατοχυρώνει την ελευθερία του ανθρώπου. Αν δεν υπήρχε Το Αίμα Του Χριστού, ο Θεός θα έπρεπε πάραυτα να ασκεί τη Δικαιοσύνη Του επάνω σε κάθε αμαρτωλό και σε κάθε αμαρτία. Τότε όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι μας θα είχαμε αφανισθεί! Ο Θεός δυνάμει του ΣΤΑΥΡΟΥ «δεν έκαμεν εις ημάς κατά τας αμαρτίας ημών, ουδέ ανταπέδωκεν εις ημάς κατά τας ανομίας ημών» (Ψαλμός 103:10) αν γινόταν το αντίθετο, τότε πραγματικά «…ήθελον εκλείψει απ’ έμπροσθέν μου το πνεύμα και αι ψυχαί τας οποίας έκαμον» (Ησαΐας 57:16).

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
BILL BALDWIN

1. Ο Αδάμ – αναμάρτητος χωρίς Παραπτώματα	1. Δεν υπάκουσε στην εντολή του Θεού, για να έχει ζωή αιώνια.
2. Χριστός – αναμάρτητος χωρίς παραπτώματα	2. Υπάκουσε στον Πατέρα και έγινε τέλειος αίτιος αιώνιας ζωής (Εβραίους 5:8-10).
3. “Αμαρτία εστίν η ανομία” ( Α’ Ιωάννου. 3:4 )	3. Αμαρτία είναι έλλειψη του καλού.
4. Καταλλαγή εκ μέρους του Θεού	4. Αποδοχή καταλλαγής εκ μέρους του ανθρώπου.
α. Δεν καταλογίζει παραπτώματα (αφορά όλο τον κόσμο) Β’ Κορινθίους 5:19.	α. Καταλογίζει τη δικαιοσύνη του Θεού (αφορά εκείνους που πιστεύουν).
β. Θάνατος – συμφιλιωθήκανε όλοι με τον Θεό (Ρωμαίους 5:10).	β. Ζωή – σώζονται εκείνοι που λαμβάνουν τη συμφιλίωση (Ρωμαίους 5:10-11).
5. Χάρισμα – θάνατος – Ρωμ. 5:16 Χάρισμα των πολλών παραπτωμάτων, αφορά όλους τους ανθρώπους.	5. Δικαίωμα – υπακοή – Ρωμ.5:16 Καταλογισμένη δικαιοσύνη αφορά εκείνους που πιστεύουν.
6. Τελική κρίση – παραπτώματα δεν καταλογίζονται (Β’ Κορινθίους 5:19).	6. Τελική κρίση – Τα έργα, δήθεν καλά, δείχνουν την έλλειψη του καλού – δεν είναι καλά (Αποκάλυψη 20:13).