Η Οδηγία του Αγίου Πνεύματος (συνέχεια)

 

                                                                     Εισηγητής: Γιώργος Γούδας

    Η ζωή του πιστού είναι μια ζωή που «άγεται», οδηγείται και ακούει το Άγιο Πνεύμα, τον ψίθυρο του Αγίου Πνεύματος. Δυστυχώς, πολύ δύσκολα ακούμε την οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Το μεγαλύτερο ποσοστό της υπηρεσία μας, δεν είναι με την οδηγία του Θεού (τρόπο – χρόνο). Προσευχόμαστε χάριν της προσευχής και όχι ακούγοντας τον Θεό, για το πώς πρέπει να προσευχόμαστε. Δεν είμαστε συντονισμένοι με τη φωνή Του.

    Ζούμε σε μέρες, όπου ο Θεός θέλει να φανερώσει τη δύναμή Του στην Εκκλησία Του και μέσω αυτής στον κόσμο. Ο Θεός θέλει μια Εκκλησία με προσδοκία, μια ενθουσιασμένη – συνεπαρμένη Εκκλησία. Ο Κύριος θέλει να εμπλήσει δόξα τον οίκο Του! Ο Θεός θέλει να κινηθεί ακόμα πιο δυναμικά από το ξεκίνημα (Α’ Θεσ/κείς 1:5). Ο Θεός θέλει να θαυμαστεί και να καταπλήξει την Εκκλησία Του και τον κόσμο.

    Χρόνια τώρα, θαυμάζουμε τα επιτεύγματα ανθρώπων. Όμως είναι καιρός να θαυμάσουμε τα μεγαλεία του Θεού! «Έλθετε και ιδέτε τα έργα του Κυρίου^. είναι φοβερός εις τας Πράξεις προς τους υϊούς των ανθρώπων» (Ψαλμός 66:5) «…εξεπλήττοντο πάντες και εδόξαζον τον Θεόν!» (Μάρκος 2:12) Þ η Διακονία της Εκκλησίας!  Πολύ συχνά, είμαστε εμείς – οι πιστοί – που περιορίζουμε τον Θεό. Ο Θεός όμως, θέλει να είναι ΔΥΝΑΤΟΣ στην Εκκλησία Του, τη θέλει αναπαυμένη, να ελπίζει και να προσδοκά! – «Αλλά σύ, ω ψυχή μου, επί τον Θεόν αναπαύου, διότι εξ Αυτού κρέμαται η ελπίς μου» (Ψαλμός 62:5).

    Ο Θεός θέλει να ευφραινόμαστε στην Παρουσία Του και να προσδοκάμε. Δυστυχώς δε ζούμε διά πίστεως στο δικό Του «Τετέλεσται!» Ζούμε με άγχος, ανυπομονησία, ταραχή και με ενοχές. Δε γιορτάζουμε, δεν απολαμβάνουμε το τέλειο έργο Του στο Σταυρό. Χάνουμε το προνόμιο Του, να ευφραινόμαστε στην αγάπη Του, ξέροντας ότι ο Ίδιος χαίρεται πιο πολύ από μας! Για την οδηγία του Αγίου Πνεύματος – με την πλήρωση ως δεδομένο – χρειάζομαι απλή παιδική πίστη! Þ ταπείνωση – εξάρτηση! Ας θυμηθούμε, ότι «…των τοιούτων είναι η Βασιλεία Του Θεού». Η ταπείνωση και η εξάρτηση είναι η ατμόσφαιρα, μέσα στην οποία ο Θεός κινείται! Όπως το νερό τείνει – ρέει προς το χαμηλότερο επίπεδο, έτσι και το Άγιο Πνεύμα. Όταν το μικρό παιδί ζητά κάτι, δε σκέφτεται τις αποδοχές των γονιών, απλά ζητά με προσδοκία. ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!  Πόσοι νέοι και νέες βιάζονται!

    Ο Θεός θέλει τα παιδιά Του να περπατούν μέσα – στο κέντρο του Θελήματός Του, σε κάθε τομέα της ζωής τους! Ο Θεός έχει γνωρίσει το καλύτερο και εγώ θέλω το καλύτερο του Θεού για τη ζωή μου! Μέσα στο θέλημα του Θεού, Εκείνος δοξάζεται, τα παιδιά Του ευλογούνται, άλλοι επηρεάζονται. Το θέλημα του Θεού είναι «αγαθό –  ευάρεστο και τέλειο» και χρειάζομαι οδηγία γι’ αυτό το θέλημα. Φαίνεται πολύ δύσκολο! Όμως ο Θεός θέλει να οδηγεί τα παιδιά Του. «Ο Κύριος θέλει εκτελέσει τα περί εμού!» (Ψαλμός 138:8).

    Πρέπει λοιπόν να θέλω την οδηγία και παράλληλα να είμαι κάθε μέρα στο γνωστό θέλημα! – «πάντοτε χαίρετε, …προσεύχεσθε – ευχαριστείτε…» (Α’ Θεσ/κεις 5:16-18 <=> «Ζητείτε ειρήνη μετά πάντων και τον αγιασμόν…» (Εβραίους 12:14). Από το θέλημα της σάρκας  περνώ στο άγιο θέλημα του Θεού (Ρωμαίους 12:1,2). Δε «συμμορφώνομαι» από τη μια, «ανανεώνομαι» από την άλλη, για να διακρίνω! Ο πιστός που θέλει να οδηγείται, ζει στο πνεύμα των λόγων του Κύριου: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του Πέμψαντός Με Πατρός…». Δεν υπάρχει περίπτωση ο Θεός να μη με οδηγήσει! «Τα πάντα» υπάρχουν «για το θέλημά Του» και ο πιστός οφείλει να ζει και να υπάρχει για το θέλημά Του! (Παροιμίες 14:27). Είναι πρόκληση να μας οδηγεί ο Θεός! (Β’ Σαμουήλ 5:18–19, 22,23,25). Οικειότητα! Þ «Ο μαθητής τον οποίο ηγάπα!…». Και εγώ και εσύ, μπορούμε να γίνουμε τέτοιοι! Διαφάνεια!  – «Μάθε τους στοχασμούς μου».

    Χρόνος (Εβραίους 11:6) – Όχι κατάχρηση της φράσης: «Ο Κύριος μου είπε…». Ο Λόγος να κατοικεί πλούσια! Στην ίδια συχνότητα! (Εβραίους 5:14) <=> «…ο άνθρωπος του Θεού ετοιμασμένος εις πάν έργον αγαθόν!» (Οικογένεια επάγγελμα – έργο). Όταν δίνω χρόνο στον Θεό, περιμένω το χρόνο Του και τις επιθυμίες Του, που γίνονται δικές μου! Ζητώ «ζητήματα» που Εκείνος βάζει στην καρδιά μου! Περιμένω και δε βιάζομαι! (Παροιμίες 19:21). Δεν αναγκάζομαι! (Α’ Σαμουήλ 13:8 – Αββακούμ 2:3). Δεν προτρέχω: «βεβαίως έμπροσθεν του Κυρίου είναι ο κεχρισμένος Αυτού!» Δε ζητώ, ρωτώ!

    Όταν ο Κύριος μιλά, τότε θαυμαστά πράγματα γίνονται! (Ιωάννης 21:6). Θαυμαστά πράγματα γίνονται, όχι όταν εμείς μιλάμε στον Θεό, αλλά όταν ο Θεός μιλάει σε μας. Συχνά είμαστε ενθουσιασμένοι με κάτι που εμείς σκεφθήκαμε, για το έργο, όμως πρέπει να είμαστε ενθουσιασμένοι με τα δικά Του σχέδια! Ο Θεός μας θέλει διαθέσιμους! Χρειάζεται να κινηθώ επάνω στην πρωτοβουλία του Θεού. Αυτό έκαναν οι μαθητές και ο Κύριος απέδωσε σ’ αυτούς την ψαριά! (Ιωάννης 21:5,6,10).

    Η πίστη είναι μια ανταπόκριση! Ταπείνωση και εξάρτηση «εν πάσαις ταις οδοίς σου… γνώριζε» Þ διευθύνει. Καλωσορίζω και αγκαλιάζω αυτό που θέλει ο Θεός. Η Μητέρα του Κυρίου μάς δίνει το παράδειγμα: «…γένοιτο εις εμέ κατά τον Λόγον Σου!» (Όχι κατά… τα συναισθήματά της…) Ησαΐας 48:17, 18. Θέλω – προσδοκώ την οδηγία του Θεού, πιστεύω και προσεύχομαι. Αυτή η προσδοκία, η πίστη, η προσευχή κινεί τον Θεό! Ο Θεός δεν είναι η τελευταία λύση και ελπίδα στα θέματα της ζωής μας, αλλά η πρώτη και η καλύτερη επιλογή!

    Ξεκινώ με το Λόγο του Θεού και με το Πρόσωπο του Θεού. Ακούω το Λόγο για να υπακούω, ώστε… Παροιμίες 6:22,23, Ψαλμός 19:7,8,11 – «…η ανταμοιβή είναι μεγάλη!» Ξοδεύω χρόνο όχι απλά σε μελέτη, σε περισυλλογή! Αυτό με συντονίζει στο ίδιο μήκος κύματος με τη φωνή του Θεού, τον ψίθυρο του Αγίου Πνεύματος. Κάποια στιγμή, το Άγιο Πνεύμα θα φέρει στο πνεύμα μου, το Λόγο που χρειάζομαι! Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει τη Γραφή και γνωρίζει τις περιστάσεις στις οποίες ζω.

    Τον Σαμουήλ τον οδηγούσε ο Θεός, αλλά…  Α’ Σαμουήλ 3:19.  Είχε και μια σωστή συμβουλή από τον Ηλεί: «Λάλησον… ακούει». Η οδηγία απαιτεί φιλία με τον Θεό! «Θέλω κρύψει ΕΓΩ από του Αβραάμ ό,τι κάμω;»  Άκουγε – υπάκουγε, ο Θεός τον οδηγούσε και να προσφέρει και να μη προσφέρει τον Ισαάκ. Πριν τη σωτηρία ακούω και φοβάμαι! « …τη φωνήν Σου ήκουσα και εφοβήθην…». Μετά τη σωτηρία ακούω και χαίρομαι και ανταποκρίνομαι με συνέπεια και πιστότητα. (Ψαλμός 27:8) – «Ζει Κύριος έμπροσθεν Του Οποίου παρίσταμαι!» ¹ κρύβομαι. Το Άγιο Πνεύμα με οδηγεί «εις πάσαν την Αλήθεια» και η αλήθεια με ανοίγει στην οδηγία του Αγίου Πνεύματος. Η οδηγία του Αγίου Πνεύματος δε συγκρούεται με το Λόγο! Πάντα συμφωνεί! 

    Δεν είναι η απροθυμία του Θεού να μιλήσει, αλλά η κατάστασή μας να ακούσουμε. Ο Σαμουήλ υπηρετούσε τον Θεό, αλλά δεν γνώριζε τον Θεό! «Και ο Σαμουήλ δεν εγνώριζεν έτι τον Κύριον!…» (Α’ Σαμουήλ 3:7). Μετά Τον υπηρετούσε καθώς Τον γνώριζε και υπάρχει διαφορά! Η πραγματική διακονία αρχίζει, όταν αρχίσω να ακούω Τον Θεό στο πνεύμα μου. Η Σωτηρία οδηγεί σε σχέση με τον Κύριο και σ’ αυτή  τη σχέση ο Θεός μιλάει και ο πιστός ακούει και το αντίθετο! Η γνήσια διακονία αρχίζει καθώς περπατώ, μιλώ και έχω διάλογο με τον Θεό. Δε δέχομαι τον Χριστό, απλά για να είμαι στον ουρανό και να αποφύγω την κόλαση, αλλά για να συνεργαστώ με Τον Θεό στη γενιά μου. Ο Θεός θέλει – επιθυμεί να μιλάει στα παιδιά Του. Πόσο χαιρόμαστε, όταν το  παιδί μας μεγαλώνει και επικοινωνούμε πλέον σε επίπεδο ωριμότητας! Ο Θεός απολαμβάνει τη συντροφιά των δικών Του.  

    Αν ο Θεός μιλούσε στην Παλαιά Διαθήκη, πόσω μάλλον στην Καινή Διαθήκη. (Καλύτερη Διαθήκη – υποσχέσεις, μεγαλύτερα προνόμια, καλύτερη ελπίδα, καλύτερη Θυσία και περιουσία στα Ουράνια) – «…καλλιτέραν και διαμένουσαν!» (Εβραίους 10:34).  Στο ξεκίνημα της Εκκλησίας ο Θεός μιλούσε καθαρά στους δικούς Του. Ο Ίδιος Θεός θέλει να μιλάει μ’ εσένα κι εμένα σήμερα. 

    Είναι ανάγκη όμως, επειδή είμαστε υπάρξεις πνευματικές, να φροντίζουμε να δυναμώνει το πνεύμα μας, ώστε να αρχίσει να ακούει τον ψίθυρο του Αγίου Πνεύματος – «Όσοι άγονται…».  Εφ’ όσον θέλω να άγομαι, πρέπει να αναπτύξω την ικανότητα του πνεύματός μου να ακούει. Εμείς αντίθετα, έχουμε γίνει «νωθροί τας ακοάς»! Μελέτη λοιπόν, περισυλλογή – προσευχή – λατρεία – δοξολογία – μαρτυρία, όλα αυτά δυναμώνουν το πνεύμα μας, με βάση φυσικά την υπακοή και το καθημερινό περπάτημα στο φως. Αν η κοινωνία μου με τον Κύριο, καθώς περπατώ στο φως, είναι τρόπος ζωής, τότε σιγά – σιγά το πνεύμα μου αρχίζει να δυναμώνει. Δυστυχώς, συχνά υπάρχει χρόνια πνευματική κώφωση.

    Σ’ αυτό συμβάλλει και η έλλειψη συγχωρητικότητας και η φιλοξενία της πικρίας. Όταν βρίσκομαι «στους βασανιστάς», τότε δεν μπορώ να ακούσω. Όταν δίνω τόπο στον Διάβολο, τότε δεν μπορώ να ακούω. Η συνείδησή μας καθορίζεται πλέον από τον Λόγο, λεπταίνει και γίνεται συνείδηση «εν Πνεύματι Αγίω!». Χρειαζόμαστε το περπάτημα του Παύλου και «εις τούτο εγώ σπουδάζω…» (Πράξεις 23:1). Όχι «βάρη» και όχι «είδωλα». Μη ζητάς τη φωνή του Θεού τότε! Τα είδωλα θα σου μιλήσουν! Θα ακούς ό,τι θέλεις να ακούς! 

Η συμβουλή των άλλων

    Ο Θεός δεν μας θέλει ανεξάρτητους και δεν μας θέλει υπερήφανους! Θέλει να έχουμε την ευλογία και την κατοχύρωση του Σώματος. Συμβουλή άλλων; Ναι, αλλά ποιών; Των πνευματικών, που σ’ αγαπούν, προσεύχονται και είναι εχέμυθοι.

    Αλλά μην ακούς, αυτό που θέλεις να ακούς! (Παροιμίες 11:14) «…σταθήσεται πάν ρήμα!»  Δεν είναι  υποτιμητικό, είναι σοφία! (Παροιμίες 11:2 – 13:10) «Η σοφία είναι μετά των ταπεινών» και όταν ζητώ και δέχομαι συμβουλές, είμαι ταπεινός και σοφός! Είμαι άφρων, όταν δεν τις δέχομαι! (Παροιμίες 12:15). Αν δε ζητήσεις επιβεβαίωση, είσαι δύο πράγματα: ανόητος (λάθος σκέψη, οδηγία), υπερήφανος («ο Κύριος μου είπε»). Οι σύμβουλοι πρέπει να είναι πνευματικοί! (Παροιμίες 13:20 – 24:6α).

    Ψαλμός 25:12 – Αναπτύσσω πνεύμα προσδοκίας και πιστεύω ότι ο Θεός θα με οδηγήσει. Το Άγιο Πνεύμα ψιθυρίζει ευγενικά, ήσυχα! Όταν θα ησυχάζεις, θα γνωρίζεις τον Θεό. Φέρε την άγνοιά σου στον Θεό, για να σε γεμίσει με τη γνώση Του. (Ψαλμός 131:2) «…υπέταξα και καθησύχασα την ψυχή μου…» => «Ουχί διά δυνάμεως ουδέ διά ισχύος…». Στην προσευχή ο Θεός θα μας ικανώσει να δούμε πράγματα, που με τα φυσικά μας μάτια θα δούμε αργότερα. Βλέπω «εν Πνεύματι» πριν δω με τα φυσικά μάτια. Πιστεύω για να δω «τα αγαθά του Κυρίου εν γή ζώντων!» Το μικρό παιδί μας δίνει ένα υπέροχο παράδειγμα! Έχει πάθος, όταν δει κάτι καινούργιοι… «…το θέλω μπαμπά!». Αν ανοίξει ένα καινούργιο μαγαζί, θέλει να το επισκεφθεί και φυσικά να αγοράσει.

    Είναι εντυπωσιακό, πώς βλέπουν τα παιδιά σαν δικό τους από πριν το παιγνίδι και μιλάνε γι’ αυτό! – «…ο μπαμπάς είπε ότι θα μου το πάρει τα Χριστούγεννα!…». Έχουν πάθος να ζητούν και οι γονείς γενναιοδωρία να δίνουν! Θα πω «όχι» σε κάτι που δεν το χρειάζονται σίγουρα ή σε κάτι που δε θα τους κάνει καλό. Τα παιδιά ξέρουν πώς να χειρίζονται την  υπόσχεση του πατέρα! Ξέρουν να πιστεύουν! Η όποια υπόσχεσή μας είναι «ναι» στην καρδιά τους! Ξέρουν ότι είμαστε τόσο καλοί, όσο και ο λόγος μας!

    Ο Θεός θέλει την ίδια προσδοκία από μας! «…ο Πατέρας μου θα με οδηγήσει!… θα μου δείξει!…» Όταν ζητώ οδηγία περιμένω, επιμένω και ευγνωμονώ! Θερμή προσευχή και θερμή ευγνωμοσύνη: «Χαναναία» στη δέηση και «Μητέρα του Κυρίου» στη δοξολογία! Στη μέση φυσικά η υπακοή (Ησαΐας 50:4,5). Όταν πω εγώ: «Γένοιτο εις εμέ κατά τον Λόγον Σου», τότε Εκείνος θα πει: «Ας γίνει εις σε ως θέλεις!»

    Με Εκκλησία που γογγύζει και δεν είναι ενθουσιασμένη, ο Θεός δυσκολεύεται να εργαστεί! Ο Θεός δε μας θέλει σε «χρυσή μετριότητα», μας θέλει θερμούς! Στη Λαοδίκεια θα πει: «γενού ζηλωτής και μετανόησον».

    Στην προσευχή (οδηγία) λοιπόν, πρέπει να υπάρχει θερμή επιθυμία να μιλήσουμε, αλλά και θερμή επιθυμία να ακούσουμε. Τα συναισθήματα συχνά μας εμποδίζουν να ακούσουμε τη φωνή του Θεού. Όχι στον άνεμο, όχι στο σεισμό, όχι στο «πυρ», αλλά στον λεπτό ήχο του αέρα! Καθώς περπατώ μαζί Του, ακούω τη φωνή Του. Ο Θεός μιλά με άτομα που περπατούν μαζί Του! (Ενώχ – Νώε) Το εμπόδιο της ενοχής και της κατάκρισης! Είναι πάρα πολλοί οι πιστοί που «δεν αισθάνονται» ότι είναι πνευματικοί. Λάθος σκέψη επίσης, ότι θα με χρησιμοποιήσει ο Θεός, αν «νοιώθω δυνατός!»

    Ο πατέρας δεν κατηγορεί, δεν κατακρίνει τα παιδιά Του! Απλά όταν αστοχήσεις το Άγιο Πνεύμα λυπάται. Ενώ όμως το Άγιο Πνεύμα λυπάται, ο Σατανάς κατηγορεί! Όμως αυτό που μετράει στον Θεό δεν είναι οι φορές που έπεσα, αλλά οι φορές που σηκώθηκα! Παλεύουμε τόσο πολύ, να έχουμε «πνευματικά συναισθήματα», αλλά δεν απολαμβάνουμε διά πίστεως την κοινωνία μας μαζί Του, το ότι μας έχει καταστήσει κλήματα! Πάρε με πίστη το 1^ο βήμα! Είναι «λύχνος στα πόδια μας», όχι προβολέας χιλιομέτρων! Μη περιμένεις το 2^ο ή το 3^ο! Δεν θα σου δείξει από την αρχή όλο το σχέδιο. Το μυστικό του να γνωρίζω την οδηγία του Θεού = να κινούμαι στο φως που έχω. Χρησιμοποίησε ό,τι έχεις! (Β’ Βασιλέων 4:1,2). Στην εμπειρία του Ελισσαιέ, υπάρχει κάτι θαυμαστό. Η γυναίκα της περικοπής, όπως εμείς πολλές φορές, εστίασε στο «τίποτα!» Είχε όμως κάτι που δεν είχε χρησιμοποιήσει και έπρεπε να χρησιμοποιήσει! <=> Αυτό που είχε φαινόταν τόσο λίγο στο πρόβλημά της!

    Η λύση δεν ήταν να έχει πιο πολλά, αλλά να χρησιμοποιήσει το λάδι, αδειάζοντάς το σε κενά δοχεία! Φυσικά, έπρεπε να κινηθεί με πίστη! Στον πνευματικό μας «οίκο», έχουμε «λάδι», που είναι το Άγιο Πνεύμα! Κάθε πιστός έχει το Άγιο Πνεύμα και μπορεί να είναι διαθέσιμος στο Άγιο Πνεύμα. Το κλειδί δεν είναι να ζητήσω περισσότερο, στο ξεκίνημα τουλάχιστον, αλλά να αρχίσω να ρίχνω στα κενά δοχεία των ανθρώπων, το λάδι που έχω! Ο Σατανάς δεν ενοχλείται με το τι έχω, αλλά με το τι χρησιμοποιώ! Λάδι παρηγοριάς, ελπίδας, ελέους. Χρησιμοποιώντας αυτό που έχω, ελευθερώνω τη δύναμη του Θεού (…ετοίμαζα κηρύγματα με ελάχιστα βοηθήματα!). Ξεκίνα με ένα ή μόνο με τη Γραφή! Ο Θεός θα σου στείλει περισσότερα.

    Όταν χρησιμοποιώ αυτό που έχω σήμερα, τότε θα έχω πάντα κάτι φρέσκο να δώσω! Θα δώσεις αλλά σε «άδεια δοχεία» όχι σε γεμάτα! (αυτάρκεις – ικανοποιημένους ανθρώπους, ακόμα και πιστούς). Όχι σε άτομα που κινούνται στο: «πλούσιος είμαι και επλούτησα», αλλά σε άτομα που πεινούν και διψούν. Πλησίασε με πάθος και «σπάταλα» Τον Θεό (Β’ Χρονικών 1:6). Πριν ο Θεός μιλήσει, ο Σολομών έτρεξε στον Θεό. Πρόσφερε 1.000 θυσίες – ολοκαυτώματα, ενώ χρειαζόταν μία! Ο Θεός δεν αποδείχθηκε τυχαία τόσο γενναιόδωρος στον Σολομών! Πρόσφερε πολλά και ζήτησε λίγα, αλλά σημαντικά για τη Βασιλεία Του Θεού! (Β’ Χρονικών 2:6).

    Ο Θεός πάντοτε γίνεται «μισθαποδότης σε όσους Τον εκζητούν». Πλησίασε τον Θεό και όταν «Ανήρ τις Μακεδών» φανεί, ακολούθησε και αν – όταν βρεθείς σε δεσμά, δόξασε! – «…προσευχόμενοι ύμνουν!…». Ο Θεός ήλθε και οδήγησε σε ανταπόκριση της λατρείας τους! Ακόμα, μη σταθείς στο σεισμό, αλλά πρόσεξε και το δεσμοφύλακα που σε χρειάζεται! Πώς είδε ο Παύλος στο σκοτάδι; (Πράξεις 16:29). Πριν φύγεις τσέκαρε σε συνεργασία με το Άγιο Πνεύμα, αν υπάρχει κάποιος «δεσμοφύλακας». Από όλη τη φυλακή μόνο, ένας σώθηκε! Ο Θεός έστειλε τον Παύλο και τον Σίλα εκεί, για μία ψυχή και την οικογένειά του. Δόξα στον Θεό για την υπακοή τους!

    Αν φοβάσαι μην αποτύχεις, τότε θα έχεις σοβαρό πρόβλημα να Τον υπηρετήσεις. Ο φόβος της αποτυχίας έχει κρατήσει πολλούς, από το να μην κινηθούν με υπακοή στην οδηγία Του Θεού. Πολλοί από μας θέλουμε να είμαστε τέλειοι πριν υπακούσουμε, πλούσιοι πριν δώσουμε και προφήτες – ευαγγελιστές πριν κηρύξουμε! Είμαστε περισσότερο πρόθυμοι να μη ρισκάρουμε και ταπεινωθούμε, παρά να ρισκάρουμε και να δοξαστεί ο Θεός! Όμως, όταν ο Θεός καλεί πάντα υπάρχει ρίσκο! Καλύτερα να είμαι ανόητος για τον Θεό, παρά λογικός για τους ανθρώπους. Αλλά… κατέβασε τα «φτερά» σου! (Ιεζεκιήλ 1:25). Κατέβασε τις «φτερούγες» του πνεύματος σου και στάσου ήσυχος μπροστά στον Θεό!

    «Με τις δικές σου συμβουλές με οδηγείς, κοντά στη δόξα σου με παίρνεις». Ψαλμός 73:24!