ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΘΗΜΑ 2

Η Προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος

Εισηγητής: Γιώργος Γούδας

   Πριν κάποιος μπορέσει να καταλάβει σωστά το Έργο του Αγίου Πνεύματος, πρέπει πρώτα  απ’ όλα να γνωρίσει τι είναι το Άγιο Πνεύμα σαν Πρόσωπο! Τα λάθη και οι φανατισμοί – όσον αφορά το έργο του Αγίου Πνεύματος – οφείλονται σ’ ένα μεγάλο βαθμό στην προσπάθεια να μελετηθεί και να κατανοηθεί το έργο Του, χωρίς πρώτα να υπάρχει η γνώση Του σαν Πρόσωπο. Το πώς θα δεχθώ το Άγιο Πνεύμα έχει μεγάλη σπουδαιότητα, από την άποψη της λατρείας. Θα δεχθώ ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ένα Θείο πρόσωπο, που αξίζει να πάρει τη λατρεία μου, την πίστη μου, την αγάπη μου και την παράδοση του εαυτού μου ή θα δεχθώ ότι το Άγιο Πνεύμα είναι απλώς μια δύναμη, μια επιρροή που προέρχεται από τον Θεό ή μια διαφώτιση που ο Θεός χορηγεί σε μας;

   Εάν το Άγιο Πνεύμα είναι ένα Πρόσωπο – και μάλιστα ένα Θείο Πρόσωπο – κι εμείς δεν Το γνωρίζουμε σαν τέτοιο, τότε κάθε μέρα στερούμε το Πρόσωπο αυτό από τη λατρεία μας, την πίστη και την αγάπη μας, που Του ανήκουν δικαιωματικά! Είναι επίσης σπουδαίο από πρακτική άποψη,  το τι θα δεχθούμε για το Άγιο Πνεύμα. Αν δηλαδή θα το δεχθούμε απλώς σαν μια θαυμαστή και μυστηριώδη δύναμη, που εμείς στην αδυναμία και στην άγνοιά μας χρησιμοποιούμε ή ένα πραγματικό πρόσωπο, απείρως Άγιο, απείρως Σοφό, απείρως Θαυμαστό και απείρως Τρυφερό, που θέλει να μας χρησιμοποιήσει και να μας μεταχειριστεί.

   Εάν σκεφθούμε για το Άγιο Πνεύμα, όπως πάρα πολλοί σκέφτονται, τότε η σκέψη μας συνεχώς θα είναι, «πως μπορώ να πάρω από το Άγιο Πνεύμα ή τι μπορώ να πάρω από Αυτό…».  Αλλά, αν σκεφθούμε Βιβλικά για το Άγιο Πνεύμα σαν Πρόσωπο Θείο, τότε η σκέψη μας θα είναι, «τι το Άγιο Πνεύμα μπορεί και θέλει να πάρει από μένα;» Η σκέψη για το Άγιο Πνεύμα σαν μια επιρροή ή δύναμη απλώς, μας οδηγεί σε μια υπερήφανη στάση και σε λανθασμένη πνευματική έξαρση και επάρκεια. Ένας που έτσι νομίζει για το Άγιο Πνεύμα και φαντάζεται ότι έχει πάρει τη δύναμη του Πνεύματος, είναι εκτεθειμένος στον κίνδυνο της πνευματικής υπερηφάνειας, θεωρώντας τον εαυτό του ότι ανήκει σε κάποια ανώτερη, προνομιούχο τάξη πιστών.

   Αλλά αν σκεφθούμε καλά, ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ένα Θείο Πρόσωπο άπειρης μεγαλειότητας – δόξας – αγιότητας και δύναμης, ένα Πρόσωπο που (στην ασύλληπτη συγκατάβαση και καταδεκτικότητα) ήλθε στην καρδιά μας για να την κάνει κατοικία Του, να αναλάβει τη ζωή μας και να μας χρησιμοποιήσει, αυτή η σκέψη θα μας κρατά ταπεινούς – θα μας κρατά χαμηλά. Είναι τόσο ασύλληπτο να σκεφθείς, ότι ένα Πρόσωπο Θείας μεγαλειότητας και δόξας κατοικεί στην καρδιά σου και είναι έτοιμο να σε χρησιμοποιήσει (όχι να Το χρησιμοποιήσεις)!

   Τέλος, από την άποψη της εμπειρίας, είναι σπουδαίο να δεχθείς το Άγιο Πνεύμα σαν Πρόσωπο. Σαν ένα Πρόσωπο τόσο πραγματικό, όπως ο Πατέρας και ο Υϊός, σαν ένα διαρκή Σύντροφο, αγαπημένο Φίλο και Ισχυρό Βοηθό, που όχι μόνο στέκει δίπλα μας (Παράκλητος), αλλά κατοικεί στην καρδιά μας μόνιμα και είναι έτοιμο να αναλάβει και να εκπληρώσει κάθε επείγουσα ανάγκη στη ζωή!

Το Άγιο Πνεύμα σαν προσωπικότητα

   Όταν μιλάμε για προσωπικότητα, δεν εννοούμε πρόσωπο, φυσιογνωμία (μάτια – μύτη – χείλια κ.λπ). Όταν μιλάμε για προσωπικότητα, εννοούμε κάτι που έχει διάνοια, αισθήματα, θέληση. Το Άγιο Πνεύμα έχει όλα τα διακριτικά γνωρίσματα μιας προσωπικότητας, και αυτά τα γνωρίσματα αποδίδονται στο Άγιο Πνεύμα, μέσα από τις σελίδες της Αγίας Γραφής. Κάθε οντότητα που σκέπτεται, αισθάνεται και θέλει, είναι ένα πρόσωπο. Όταν λέμε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ένα Πρόσωπο, δεν εννοούμε ότι έχει χέρια, πόδια, μάτια, αυτιά, μύτη κ.λπ. Αυτά είναι χαρακτηριστικά σωματικότητας και όχι προσωπικότητας. Η Αγία Γραφή αποδίδει στο Άγιο Πνεύμα όλα τα χαρακτηριστικά μιας προσωπικότητας.

   Έτσι έχουμε:

1. Γνώση

   «εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά διά του Πνεύματος Αυτού^. επειδή το Πνεύμα ερευνά  τα πάντα, και τα βάθη του Θεού!… τα του Θεού ουδείς γινώσκει ειμή το Πνεύμα του Θεού» (Α’ Κορινθίους 2:10,11). Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν, γνωρίζει και ερευνά (Ησαΐας 11:2).

2. Θέληση

   «…Πνεύμα διανέμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει!» (Α’ Κορινθίους 12:11). Εδώ διδασκόμαστε, ότι η διανομή των πνευματικών χαρισμάτων γίνεται σύμφωνα με το θέλημα του Αγίου Πνεύματος και το Άγιο Πνεύμα είναι ικανό να διευθύνει τις δραστηριότητες των υπηρετών του Θεού. Έτσι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι απλώς μια δύναμη, που εμείς χειριζόμαστε και χρησιμοποιούμε σύμφωνα με τη θέλησή μας, αλλά ένα Κυρίαρχο Πρόσωπο που μας χρησιμοποιεί, σύμφωνα με το δικό Του θέλημα. Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν έχει θέληση.

   Αυτό το στοιχείο είναι σπουδαίο για μια σωστή σχέση με το Άγιο Πνεύμα και εδώ είναι που πολλοί, έστω και ειλικρινείς μαθητές, παραπλανόνται. Φθάνουν στο σημείο να παλεύουν, για ν’ αποκτήσουν – να έχουν υπό την κατοχή τους μια μυστηριώδη και θαυμαστή δύναμη, που να μπορούν να χρησιμοποιούν στη διακονία τους, σύμφωνα με το δικό τους θέλημα. Τελικά, δεν αποκτούν και δεν πειραματίζονται τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, μέχρις ότου έλθουν να αναγνωρίσουν ότι δεν πρόκειται για Θεία δύναμη που θα κρατούν και θα χρησιμοποιούν μέσα στην άγνοιά τους, αλλά ένα Πρόσωπο με άπειρη σοφία και άπειρη δύναμη που θέλει να τους κατέχει και να τους χρησιμοποιεί, σύμφωνα με το δικό Του τέλειο θέλημα!

   Αυτός που ζει μέσα μας, δεν είναι απλώς μια Θεία δύναμη που εμείς (με τις ατέλειές μας, την άγνοιά μας και την περιορισμένη πνευματική όραση και τα σφάλματά μας) χρησιμοποιούμε. Αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα ήταν τρομερό! Αλλά πόση άγια χαρά πρέπει να υπάρχει στις καρδιές μας, όταν σκεπτόμαστε ότι μέσα μας κατοικεί ένα Θείο Πρόσωπο, που ποτέ δεν κάνει λάθη, ένα Πρόσωπο που θέλει να μας κατέχει και να μας δώσει αυτά τα Χαρίσματα που Εκείνος βλέπει ότι είναι τα καλύτερα για μας και να μας χρησιμοποιήσει σύμφωνα με το σοφό και τέλειο θέλημά Του.

3. Φρόνημα

   «Το φρόνημα του Πνεύματος, ότι κατά Θεόν ικετεύει υπέρ των αγίων» (Ρωμαίους 8:27). Η λέξη «φρόνημα», είναι μια λέξη με μεγάλη περιεκτικότητα, συμπεριλαμβάνοντας ιδέες, σκέψεις, αισθήματα και σκοπούς.

4. Αγάπη

   «…διά της αγάπης του Πνεύματος…» (Ρωμαίους 15:30) – Εδώ η λέξη αγάπη αποδίδεται στο Άγιο Πνεύμα. Ας σταματήσουμε να σκεφθούμε τις λέξεις «της αγάπης του Πνεύματος». Συχνά μιλάμε για την αγάπη του Πατέρα, συχνά υμνούμε την αγάπη του Ιησού, του Υϊού, αλλά πόσο συχνά συλλογιζόμαστε την αγάπη του Αγίου Πνεύματος; Κάθε μέρα στη ζωή μας, αν είμαστε φυσικά πιστοί, λατρεύοντας και ευχαριστώντας τον Πατέρα, λέμε ότι Τον ευχαριστούμε για τη μεγάλη Του αγάπη που Τον οδήγησε να στείλει τον Υϊό Του να πεθάνει στον Σταυρό του Γολγοθά για μας. Κάθε μέρα, λατρεύοντας και ευχαριστώντας Τον Υϊό – Τον Κύριό μας Ιησού, λέμε ότι Τον δοξάζουμε για τη μεγάλη Του αγάπη, για την ενσάρκωσή Του, για τη θυσία Του, για το αίμα Του.

   Αλλά πόσο συχνά γονατίζουμε και λέμε στο Άγιο Πνεύμα λόγια σαν κι αυτά; «Άγιο Πνεύμα, Θείε Παράκλητε, σ’ ευχαριστώ για τη μεγάλη σου αγάπη που σε οδήγησε να έλθεις σ’ αυτό τον κόσμο της αμαρτίας και να με ζητήσεις με τόση υπομονή και γλυκύτητα, μέχρις ότου με το δικό Σου φωτισμό δω τη μεγάλη μου ανάγκη για σωτηρία και το Πρόσωπο και τη Θυσία του Κυρίου μου Ιησού».

   Πρέπει να γνωρίζω ότι οφείλω τη σωτηρία μου, τόσο στην αγάπη του Πνεύματος, όσο και στην αγάπη του Πατέρα και Υϊού! Το Άγιο Πνεύμα ήλθε από τον Πατέρα σαν απάντηση στην προσευχή του Υϊού (Ιωάννης 14:26), για να μας ζητήσει μέσα στην αμαρτία και στην καταστροφή. Μας ακολούθησε μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα, χρόνο με το χρόνο, παρά το γεγονός ότι σκληραίναμε κατ’ επανάληψη τις καρδιές μας και κλείναμε τα αυτιά μας. Μας ακολούθησε ακόμα και σε μονοπάτια αμαρτίας (όπου θα ήταν μια οδυνηρή διαδικασία μια και το Άγιο Πνεύμα είναι Άγιο Πνεύμα), έως ότου ήλθε η στιγμή που ακούσαμε.

   Μας άνοιξε τα μάτια να δούμε την κατάστασή μας και ταυτόχρονα μας αποκάλυψε τον Ιησού Χριστό, σαν Τον μόνο Σωτήρα και μας βοήθησε να Τον δεχθούμε. Αν δεν υπήρχε η υπομονή, η μακροθυμία, η εργασία και η άπειρη τρυφερή αγάπη του Αγίου Πνεύματος, σήμερα θα είμαστε μακριά από τον Θεό! Η προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος υπάρχει στην Παλαιά, όπως και στην Καινή Διαθήκη.

5. Συνετισμό – Σύνεση   

   «Και έδωκας εις αυτούς το αγαθόν σου Πνεύμα διά να συνετίζη αυτούς…» (Νεεμίας 9:20). Εδώ το Άγιο Πνεύμα συνετίζει.

6. Λύπη

   «Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιον του Θεού…» (Εφεσίους 4:30). Εδώ, το στοιχείο της λύπης αποδίδεται στο Άγιο Πνεύμα. Έτσι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι μια τυφλή, απρόσωπη δύναμη ή επιρροή, που έρχεται στη ζωή μας για να τη φωτίσει, να την αγιάσει και να τη δυναμώσει. Είναι πολύ περισσότερο από αυτό.

   Είναι ένα άγιο Πρόσωπο που έρχεται να κατοικήσει στην καρδιά μας, ένα Πρόσωπο που γνωρίζει απόλυτα κάθε πράξη που κάνουμε, κάθε λόγο που μιλάμε, κάθε ιδέα που σκεπτόμαστε, ακόμα και την πιο σύντομη σκέψη και εικόνα που περνά από το πνεύμα μας!  Αν υπάρχει στη σκέψη, στο λόγο, στην πράξη κάτι ακάθαρτο στη ζωή μας, ασέβεια, εγωισμός, αδικία, μικρότητα, ματαιοδοξία, το Άγιο Πνεύμα το γνωρίζει και λυπάται! Αυτή η σκέψη είναι σπουδαία και μπορεί να μας οδηγήσει να ζήσουμε μια άγια και καθαρή ζωή, μπροστά στη διαρκή παρουσία του Αγίου Πνεύματος! Τα λόγια, «και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιο του Θεού», ας γίνουν σύνθημα στη ζωή μας!

Β. Πολλές πράξεις που μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να κάνει, αποδίδονται στο Άγιο  Πνεύμα.

1. Το Άγιο Πνεύμα προσεύχεται

   Εάν αρνηθούμε την προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος, τότε πολλά χωρία της Βίβλου θα είναι χωρίς αληθινή σημασία, παράλογα και αστεία. Για παράδειγμα διαβάζουμε, «…και το Πνεύμα συμβοηθεί εις τα ασθενείας ημών… αυτό το Πνεύμα ικετεύει υπέρ ημών διά στεναγμών αλαλήτων!» (Ρωμαίους 8:26). Το εδάφιο αυτό μας λέει, ότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι απλώς μια δύναμη που μας κινεί στην προσευχή, που μας διδάσκει πώς να προσευχόμαστε, αλλά είναι ένα Πρόσωπο που το ίδιο προσεύχεται μέσα μας και μ’ εμάς! Πόση ανάπαυση και ειρήνη υπάρχει για τον πιστό στη σκέψη, ότι υπάρχουν δύο Θεία Πρόσωπα που προσεύχονται γι’ αυτόν!

   Ο Κύριος Ιησούς Χριστός – που ήταν κάποτε στη γη αυτή, που γνωρίζει όλους τους πειρασμούς μας και που τώρα είναι στα δεξιά του Πατέρα σε μια θέση εξουσίας και δύναμης – ζει «πάντοτε για να μεσιτεύει» για μας! (Εβραίους 7:25, Α’ Ιωάννη 2:1.). Και ένα άλλο Πρόσωπο τόσο Θείο, όσο Εκείνος που περπατά δίπλα μας κάθε μέρα, που κατοικεί στα πιο ενδόμυχα μέρη της ύπαρξής μας και από εκεί ικετεύει στον Πατέρα για μας! Και εδώ υπάρχει αποκλειστικότητα → «υπέρ των αγίων» – μόνο για τους πιστούς! Και η προσευχή του Πνεύματος πάντα είναι «κατά Θεόν!» Αυτή είναι η θέση ασφάλειας του πιστού! Έτσι λοιπόν το Άγιο Πνεύμα προσεύχεται.  

2. Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει

   «…Εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα…» (Ιωάννης 14:26).  Επίσης, Ιωάννης 16:12-14!

3. Το Άγιο Πνεύμα μαρτυρεί

   «Εκείνος θέλει μαρτυρήσει περί Εμού!» (Ιωάννης 15:26). Το Άγιο Πνεύμα φέρνει τη μαρτυρία του Ιησού μέσα μας και εμείς μεταφέρουμε αυτή τη μαρτυρία στον κόσμο! (Ιωάννης 15:27).

4. Το Άγιο Πνεύμα οδηγεί – διοικεί

   «όσοι γαρ πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι υιοί Θεού εισίν» (Ρωμαίους 8:14). Δεν είναι απλώς μια δύναμη που μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε, αλλά ένα Πρόσωπο που το ίδιο μας παίρνει τρυφερά από το χέρι, για να μας οδηγήσει στα μονοπάτια που ο Θεός θέλει να ακολουθήσουμε.

5. Το Άγιο Πνεύμα καλεί και αποστέλλει κυριαρχικά ανθρώπους στο Έργο του Θεού.

   «…είπε το Πνεύμα το Άγιον, Χωρήσατε εις Εμέ… διά το έργον εις το οποίον προσεκάλεσα αυτούς!» (Πράξεις 13:2). – «…το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους…» (Πράξεις 20:28).

6. Το Άγιο Πνεύμα εμποδίζει

   «…επειδή ημποδίσθησαν υπό του Αγίου Πνεύματος… πλην δεν αφήκεν αυτούς το Πνεύμα!» (Πράξεις 16:6-7). Οι Απόστολοι αναγνώρισαν την εξουσία του Αγίου Πνεύματος και υποτάχθηκαν σ’ αυτήν.

7. Το Άγιο Πνεύμα μιλάει – «Ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας» (Αποκάλυψη 2:7). Το Άγιο Πνεύμα ψιθυρίζει σε κάθε ανοικτό αυτί τις πολύτιμες Αλήθειες του Θεού!

8. Το Άγιο Πνεύμα ελέγχει (Ιωάννης 16:7, 8).

9. Το Άγιο Πνεύμα οδηγεί στον ευαγγελισμό (Πράξεις 10).

10. Το Άγιο Πνεύμα συνεργάζεται με τα υπεύθυνα πρόσωπα της εκκλησίας (Πράξεις 15:28).

Γ. Υπάρχει μια δυνατή μαρτυρία που μόνο σε πρόσωπο μπορεί να αποδίδεται.

   Ο Κύριός μας είπε και είχε αναγγείλει, ότι θα άφηνε τους μαθητές Του (Ιωάννης 14:16,17). Τότε η λύπη γέμισε τις καρδιές τους (Ιωάννης 16:6), στη σκέψη ότι ο δάσκαλός τους έφευγε. Τότε ο Κύριος για να τους ανακουφίσει, τους είπε την υπέροχη αλήθεια για τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος: «συμφέρει εις εσάς να απέλθω Εγώ! Διότι, αν δεν απέλθω ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς!» Και ο Κύριος μιλούσε σοβαρά – «Εγώ όμως την αλήθεια σας λέγω!» (Ιωάννης 16:7). Είναι δυνατόν ο Κύριος να χρησιμοποιήσει τέτοια γλώσσα, αν ο Παράκλητος, που επρόκειτο να έλθει στη θέση Του, ήταν μόνο απλώς μια δύναμη ή μια επιρροή; Φυσικά όχι! Ένα άλλο Πρόσωπο – εξ ίσου Θείο – θα ερχόταν να πάρει τη θέση Του! Ήταν συμφέρον για τους μαθητές, το ότι ο Ένας Παράκλητος (Ιησούς) θα πήγαινε στον Πατέρα γι’ αυτούς και ο Άλλος Παράκλητος (το Άγιο Πνεύμα) θα ερχόταν να πάρει τη θέση Του! Αυτή η υπόσχεση του Κυρίου μας για τον ερχομό του Άλλου Παράκλητου και της διαμονής Του μέσα μας, είναι η πιο μεγάλη υπόσχεση σ’ αυτή την οικονομία, είναι «η επαγγελία του Πατρός» (Πράξεις 1:4).

Δ. «Πράξεις ανθρώπων που στρέφονται εναντίον του Αγίου Πνεύματος, φανερώνουν πράξεις που στρέφονται εναντίον μιας προσωπικότητας».

Ο άνθρωπος μπορεί:

1. Να απειθήσει στο Άγιο Πνεύμα (Ησαΐας 63:10, Πράξεις 7:51).
2. Να υβρίσει το Άγιο Πνεύμα (Εβραίους 10:29).
3. Να βλασφημήσει το Άγιο Πνεύμα (Ματθαίος 12:31,32). Αυτό το εδάφιο δείχνει ότι μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να βλασφημείται. Εάν το Άγιο Πνεύμα δεν είναι Πρόσωπο, τότε δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη αμαρτία το να Τον βλασφημήσει κανείς, από το να βλασφημήσει το όνομα του Κυρίου Ιησού.
4. Να υπακούσει στο Άγιο Πνεύμα (Πράξεις 10:19-21).
5. Να πει ψέματα στο Άγιο Πνεύμα (Πράξεις 5:3).

Ε. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός χρησιμοποίησε για το Άγιο Πνεύμα αντωνυμίες, που μόνο σε μια προσωπικότητα μπορούν να αποδοθούν.

• «Ο Παράκλητος…» (Ιωάννης 14:16, 16:7) 
• «Εκείνος…» (Ιωάννης 14:26, 16:8,13-14)
• «Αυτός…» (Ιωάννης 16:7)
• «Άλλος» – όχι «έτερος!» (Ιωάννης 14:16)

   Ο Κύριος ξεχωρίζει το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος, από εκείνο του Πατέρα και το δικό Του – «…δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει!»(Ιωάννης 16:13). Σαν προσωπικότητα, το Πνεύμα θα μπορούσε να μιλήσει από τον Εαυτό Του (αφ’ εαυτού), αλλά στην περίπτωσή μας ο Κύριος μας πληροφορεί, ότι το Πνεύμα θα μεταδώσει αυτά που θα ακούσει. Έτσι, με όλα αυτά, είδαμε καθαρά την Προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος.

   Θεωρητικά ίσως όλοι να το πιστεύουμε, αλλά πρακτικά – εμπειρικά, πώς είναι η διάθεσή μας απέναντι στο Άγιο Πνεύμα; Συμπεριφερόμαστε σα να πρόκειται ακριβώς για ένα Θείο Πρόσωπο; Ίσως όλοι να ψάλλουμε για το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος. Αλλά είναι διαφορετικό να ψέλνεις ύμνους και άλλο πράγμα είναι να εννοείς τη σημασία αυτών που ψέλνεις. Το Άγιο Πνεύμα έχει έλθει στον κόσμο για να είναι στους πιστούς, ό,τι ήταν ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς όταν ήταν με τους δικούς Του! Ατενίζουμε λοιπόν, στο Άγιο Πνεύμα σαν ένα Πρόσωπο πραγματικό όσο και ο Ιησούς και άξιο να λάβει την αγάπη, τη λατρεία, την ευχαριστία, την προσκύνηση, τη δοξολογία και την ολοκληρωτική μας παράδοση; Σωστά το σύμβολο της πίστεως λέει: «Το συν Πατρί και Υϊώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον!…». Κάθε βδομάδα ίσως ακούς την αποστολική ευλογία, «η χάρις του Κυρίου Ιησού και η αγάπη του Θεού Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων ημών» (Β’ Κορινθίους 13:14). Αλλά ενώ ακούς, καταλαβαίνεις τα λόγια… «η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος»; Γνωρίζεις αυτήν την κοινωνία; Γνωρίζεις τη φιλία και τη συντροφιά του Αγίου Πνεύματος; Έλα να γνωρίσεις λοιπόν το Άγιο Πνεύμα, σαν Πρόσωπο!