ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΘΗΜΑ 20

7 . «…είδη γλωσσών…»

«…γένη γλωσσών…»

                                                                      Εισηγητής: Γιώργος Γούδας

   Ερχόμαστε τώρα σε ένα χάρισμα, το οποίο έχει συζητηθεί όσο κανένα άλλο και έχει φέρει τους πιστούς και τις Εκκλησίες σε ατέλειωτες συγκρούσεις και διαμάχες! Είναι το χάρισμα, στο οποίο ο απ. Παύλος δίνει ένα ολόκληρο σχεδόν κεφάλαιο, αναπτύσσοντας – εξηγώντας τόσο τη χρήση του, όσο και την κατάχρησή του. Πριν σταθούμε στον γραπτό Άγιο Λόγο του Θεού, για να δούμε τι μας λέει γι’ αυτό το χάρισμα, θα πρέπει να γίνουν κάποιες παρατηρήσεις – διευκρινίσεις γενικές:

   1. Ισχύουν σήμερα οι γλώσσες ή έχουν «παύσει;» Είναι βασικό να απαντήσουμε σ’ αυτό, γιατί αν έχουν παύσει, τότε, όσοι αδελφοί έχουν και εξασκούν αυτό το χάρισμα, βρίσκονται σε  πλάνη, λάθος ή κάτω από πονηρά πνεύματα! Αν δεν είναι το Άγιο Πνεύμα, τότε είναι ή η σάρκα μου ή κάποιο πονηρό πνεύμα.

Οι τοποθετήσεις είναι δύο:

   α. Οι γλώσσες έπαυσαν όπως και κάθε υπερφυσικό χάρισμα, που ήταν εν ενεργεία στον αποστολικό αιώνα. Έπαυσαν για τον εξής λόγο: Με το θάνατο και του τελευταίου Αποστόλου, μέχρις ότου συμπληρωθεί η Αγία Γραφή, εφ’ όσον έχουμε το Λόγο, δεν χρειάζονται τα θαύματα, οι υπερφυσικές φανερώσεις και εκδηλώσεις του Αγίου Πνεύματος. Ένα μεγάλο μέρος των πιστών πρεσβεύει αυτή την άποψη, που όμως έχει και μάλιστα, όσον αφορά τις γλώσσες, το εξής αδύνατο σημείο: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΑΡΚΗΣ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ! Το μόνο σημείο που επικαλούνται, όσον αφορά τις γλώσσες, είναι η αναφορά του Απ. Παύλου (Α’ Κορ. 13:8-10). Η σκέψη είναι, πως «το τέλειον» ήλθε (Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ), και οι γλώσσες έπαυσαν! Όπως φυσικά και η προφητεία! Αυτή η ερμηνευτική όμως κάθε άλλο, παρά εκφράζει αυτό που θέλει να πει το κείμενο. Η φράση: «όταν δε έλθη το τέλειον» ανά τους αιώνες και από όλους τους πατέρες της Εκκλησίας, έχει ερμηνευθεί ως τη μέλλουσα ζωή στον ουρανό! «Όταν φθάσουμε εκεί…!» «Το τέλειον» = η δεύτερη έλευση του Κυρίου, θα καταργήσει το «επί μέρους».

   β. Η δεύτερη τοποθέτηση είναι, οτι γλώσσες εξακολουθούν να ισχύουν και είναι μια μεγάλη ευλογία, όταν χρησιμοποιούνται σωστά! Ισχύουν, γιατί πουθενά ο Λόγος του Θεού δεν αναφέρει ότι έπαυσαν!

   2. Οι γλώσσες ως χάρισμα είναι κάτι το διαφορετικό, σε σχέση με τις γλώσσες του φαινομένου της γλωσσολαλιάς την ημέρα της Πεντηκοστής (θα μιλήσουμε γι’ αυτό αργότερα.) Ο Απόστολος Παύλος στο κεφ. 12, 14 της Α’ Κορινθίους, δεν αναφέρεται στο φαινόμενο της γλωσολαλιάς που έλαβε χώρα την ημέρα της Πεντηκοστής, αλλά στο χάρισμα της γλωσσολαλιάς που εξασκείται τόσο από τον πιστό ατομικά, όσο και μέσα στην Εκκλησία. Ο Απ. Παύλος δε μιλά για το Βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος στο κεφ. 14 της Α’ Κορινθίους, αλλά για το χάρισμα της γλωσσολαλιάς στον πιστό και στην Εκκλησία.

   3.Οι γλώσσες δεν περιορίζονται και δε χαρακτηρίζουν μόνο «Πεντηκοστιανούς!» Φτάσαμε στο σημείο να λέμε, για κάποιον που εξασκεί το χάρισμα αυτό, «είναι Πεντηκοστιανός». Σήμερα Ευαγγελικοί μιλούν γλώσσες και μένουν στην Ευαγγελική Εκκλησία (Βαπτιστές Ευαγγελικοί, Μεθοδιστές Ευαγγελικοί, την Ελευθέρας Εκκλησίας Ευαγγελικοί, Ορθόδοξοι και Καθολικοί!). Ο Απ. Παύλος τι ήταν; (Α’ Κορ. 14:18 ⇔ Ρωμ. 15:18,19^α). Ο Θεός δεν μπαίνει σε καλούπια και είναι σε όλες τις  πνευματικές αποχρώσεις και λείπει από άλλες! – «… εν λόγω, εν έργω, εν δυνάμει» – «Κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν».

   4. Δεν είναι και δεν αποτελούν απόδειξη ωριμότητας  πνευματικής (η Κόρινθος είναι σαρκική). Να γιατί παρεμβάλλει την αγάπη!

   5. Είναι μια από τις αποδείξεις για το «Βάπτισμα» και όχι η ΑΠΟΔΕΙΞΗ.

   6. Διάκριση ως προς την εξάσκηση του χαρίσματος:

   α. Ατομικά

   β. Στην Εκκλησία

   Ο Απ. Παύλος κάνει μια προσεκτική διάκριση (Α’ Κορινθίους 14:2,4,5, 18, 19).

   Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΧΡΗΣΗ – Είναι το μόνο χάρισμα που άμεσα οικοδομεί και τον πιστό! Φυσικά, όταν ο πιστός είναι οικοδομημένος, οικοδομείται έμμεσα και η Εκκλησία. Σε όλα τ’ άλλα δώρα, άμεσα οικοδομείται η Εκκλησία και έμμεσα ο πιστός.

  ΠΩΣ ΟΙΚΟΔΟΜΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ

   1. Επικοινωνώ με τον Θεό, με το πνεύμα μου ψάλλω και προσεύχομαι (εδ. 2,14,15,17,18). Μια μεγάλη πλειοψηφία πιστών προσεύχεται και ψάλλει μόνο με το νου! Ο Θεός έχει προμηθεύσει – για την ώρα μας με τον Θεό – προσευχή και ψαλμωδία με το πνεύμα, όπου το Άγιο Πνεύμα εμπνέει το δικό μου πνεύμα και το στόμα μου το εκφράζει. Λόγια μυστήρια που δεν τα εννοεί ο πιστός, αλλά που τα γνωρίζει ο Θεός και σ’ Αυτόν απευθύνονται! Το Άγιο Πνεύμα εμπνέει, ο πιστός μιλάει! Όταν οικοδομούμαι με το νου μου στη διάσταση της προσευχής, πρέπει να ξέρω, ότι υπάρχει πρόσθετη οικοδομή, όταν προσεύχομαι και ψάλλω με το Πνεύμα.   

   «…δοξολογήσεις… ευχαριστείς…» – Η ευχαριστία και η δοξολογία αποκτούν άλλες διαστάσεις! Συχνά, το λεξιλόγιο εξαντλείται. Τότε, με το δώρο αυτό της προσευχής, προχωράς περισσότερο. Έτσι ο πιστός οικοδομείται και να γιατί ο Παύλος ευχαριστούσε τον Θεό και ήθελε αυτό το δώρο για όλους! Ο  πιστός οικοδομείται, λοιπόν, και όλοι μας χρειαζόμαστε οικοδομή.

   Η υμνωδία με το δώρο αυτό, γίνεται απολαυστική! Τραγουδάς με μουσική, που ποτέ πριν δεν γνώριζες το σκοπό! Φέρνει επανάσταση στη δοξολογία, ελευθερώνει το πνεύμα σε μεγάλο βαθμό. Είναι σαν χάρισμα στον απόλυτο έλεγχό σου! Όπως η φυσική σου γλώσσα. Αρχίζεις και σταματάς, όταν και όπου θέλεις! Μπορείς οπουδήποτε! Η νοικοκυρά στην κουζίνα, ο άνδρας οδηγώντας το αυτοκίνητο, στο περπάτημα, στο κολύμπι, όταν είσαι κουρασμένος!  Σε μεσιτική προσευχή, παίρνεις μέρος στους «αλάλητους στεναγμούς» του Αγίου Πνεύματος. Συχνά, το Άγιο Πνεύμα δίνει βάρος για να ελευθερωθεί. Όταν δεν ξέρεις πώς και τι να προσευχηθείς! Ξοδεύω χρόνο, όχι για το Άγιο Πνεύμα, αλλά με το Άγιο Πνεύμα!

   Ο Θεός, λοιπόν, δίνει την ικανότητα, να μιλήσει ο πιστός σε μια γλώσσα την οποία δε γνωρίζει, δεν έχει διδαχθεί δια Πνεύματος Αγίου. Το πνεύμα του ανθρώπου προσεύχεται χωρίς ο νους να εννοεί. Διάκριση ανάμεσα στην ατομική – προσωπική και δημόσια εκδήλωση των γλωσσών! Το Άγιο Πνεύμα προσφέρει τη δυνατότητα – δώρο σε κάθε πιστό να προσεύχεται και να ψάλλει με το πνεύμα! (Α’ Κορ. 14:5).

Από την άλλη πλευρά… Α’ Κορ. 12:30 «…μη πάντες λαλούσι γλώσσας;». Η απάντηση είναι: «όχι!» Στην Εκκλησία συνοδεύεται πάντοτε από ερμηνεία, όταν πρόκειται να οικοδομήσει!

   Εδώ γίνονται όλες οι καταχρήσεις (Α’ Κορ. 14:16-17, 19, 23,28 ΠΡΟΣΟΧΗ!). «Ιδιώτης» = «ο μη συμμετέχων εις τα πράγματα (της πόλεως), ο μη έχων παραστάσεις,
 ο απλός, ο άνθρωπος του λαού – άπειρος – απαίδευτος – αμαθής (εδώ, στα πνευματικά). Η ερμηνεία μεταφέρει το μήνυμα, που θέλειο Θεός να δώσει στην Εκκλησία. Είναι στη λειτουργικότητα όπως αυτό της προφητείας. Δεν κάνω επίδειξη! (Α’ Κορ. 14:12). Είναι εντυπωσιακό, πως τόσο στην Ημέρα της Πεντηκοστής (Πραξ. 2:11), όσο και στην περίπτωση του Κορνηλίου (10:46), ο Θεός δοξαζόταν! (από κοινού πλέον! ⇔ Πεντηκοστή = το αντίθετο της Βαβέλ!). Πραξ. 10:45 – Κάποιοι καταλάβαιναν! Δε χρειαζόταν ερμηνεία εκεί, δεν ήταν σε Εκκλησία. Υπάρχει η περίπτωση να δοθεί γλωσσολαλιά, ως σημείο που θα βοηθήσει στον Ευαγγελισμό! Είσαι ανοικτός στο υπερφυσικό;