ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΘΗΜΑ 17

4. «…εις άλλον δε Χαρίσματα Ιαμάτων διά του Αυτού Πνεύματος»

Α’ Κορ. 12:9^β

(Μέρος Β΄)

Εισηγητής: Γιώργος Γούδας

     Ο ΕΞΙΛΑΣΜΟΣ, Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (Ησαΐας 53:4 ⇔ Ματθαίος 8:17). Γιατί η Εκκλησία πρέπει να έχει παρρησία στη θεραπεία. Ο εξιλασμός είναι η βάση, πάνω στην οποία θεράπευε, θεραπεύει και θα θεραπεύει ο Κύριος (πλήρως στη Βασιλεία Του).

     – Ησαΐας 53:4 – Η λέξη «Μakob» = πόνοι (Ιερ. 51:8, Ιώβ 33:19). Η λέξη «Kholer» = ασθένεια (Δευτ. 7:15, 28:61, Α’ Βασ. 17:17, Β’ Βασ. 1:2) από το ρήμα «Chalah». Επίσης, «Nasa» = έλαβε (υποφέροντας ως τιμωρία). «Sabal» = εβάστασε (υποφέροντας ως ποινή κάτι). Η ίδια λέξη (Ησαΐας 53:12) τόσο για τις αμαρτίες, όσο και για τις αρρώστιες. Να γιατί ο Ματθαίος το ταυτίζει με τη διακονία της θεραπείας του Κυρίου (κεφ. 8:3,4 → φυσική θεραπεία, εδ. 11-13 → πνευματική θεραπεία).

     Η κυριότερη αντίρρηση είναι, ότι ο Χριστός δεν το εκπλήρωσε αυτό στον Σταυρό, αλλά πριν το Σταυρό. Η θέση αυτή όμως, φανερώνει άγνοια ερμηνευτικής του προφητικού Λόγου στην Αγία Γραφή. Στον Προφητικό Λόγο ο αόριστος, όπως και ο Παρακείμενος, χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν μελλοντικά γεγονότα! Από την πλευρά του Θεού γεγονός, από την πλευρά του ανθρώπου αναμένεται. Έτσι έχουμε π.χ. Ησαΐας 42:1-4 ⇔ Ματθαίος 12:17-21 (εκπληρώθηκε προτού ακόμα ακούσουν τα έθνη το ευαγγέλιο;) Το ίδιο ισχύει και για το Ησαΐας 61:2 ⇔ Λουκάς 4:17-21. Η πλήρης εκπλήρωση θα γίνει με τη δεύτερη δοξασμένη έλευση. Παράλληλα, ο Ματθαίος έγραψε το Ευαγγέλιό του, μετά το Σταυρό!

     Έτσι, το Ματθαίος 8:16,17 θα εκπληρωθεί πλήρως στη δόξα. Τώρα εκπληρώνονται δείγματα της Βασιλείας, φανερώσεις της Βασιλείας. Έτσι, σε συσχετισμό με τα Λόγια του Κυρίου: «όστις πιστεύει εις ΕΜΕ…» και καθώς ο Κύριος υποσχέθηκε να είναι μαζί μας, η Εκκλησία πρέπει να έχει παρρησία να ζητά, να δει αυτά τα Λόγια του Κυρίου να εκπληρώνονται.

     Ο Χριστός είναι εδώ στην Εκκλησία του, στο Πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος. Το ίδιο Άγιο Πνεύμα που τον ικάνωνε να διακονεί τόσο ευλογημένα, συνεχίζει να διακονεί τους αρρώστους, όπως τότε!

     Η δεύτερη μεγάλη αντίρρηση είναι, ότι οι θεραπείες σταμάτησαν μετά το θάνατο και του τελευταίου Αποστόλου και μέχρι να συμπληρωθεί η Γραφή! Η θεραπεία δηλαδή και τα θαύματα περιορίζονται μόνο στον Αποστολικό αιώνα! Αυτό υποστήριξαν και υποστηρίζουν πολλοί διακεκριμένοι θεολόγοι (το Σεμινάριο που τελείωσα το πιστεύει αυτό!). Όμως, τόσο η Αγία Γραφή, όσο και η Εκκλησιαστική Ιστορία αποδεικνύουν το αντίθετο!

• Ο Ιουστίνος – ο Μάρτυς (165 μ.Χ.) στην Απολογία του ΙΙ κεφ. 6, αναφέρει ότι πολλοί Χριστιανοί εξορκίζουν ένα μεγάλο αριθμό δαιμονισμένων, τους οποίους οι άλλοι «εξορκιστές» αδυνατούν με τις πρακτικές τους!

• Ο Ειρηναίος (200μ.χ.), αναφέρει ( vs Hermetics, Βιβλίο 1, κεφ. 32). «Εκείνοι που πραγματικά είναι μαθητές Του, λαμβάνοντας Χάρη από Αυτόν, κάνουν ΘΑΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ. Άλλοι, ακόμα θεραπεύουν τους αρρώστους, βάζοντας τα χέρια τους πάνω τους και γινόμενοι καλά. Επί πλέον, νεκροί έχουν αναστηθεί και παραμένουν μεταξύ μας για πολλά χρόνια!»

• Ο Ωριγένης (250μ.χ.) ενάντια στον Κέλσιο (βιβλίο 3 – εδαφ. 24), αναφέρει: «Και μερικοί αποδεικνύουν, ότι έχουν πάρει δια πίστεως μια θαυμαστή δύναμη, με τις θεραπείες που εκτελούν, επικαλούμενοι – σ’ αυτούς που είναι σε ανάγκη – κανένα άλλο όνομα, παρά Αυτό του Θεού και του Ιησού, μαζί με την ιστορία του Ιησού…».

• Ο Κλήμης (275μ.χ.), αναφέρει, παροτρύνει τους νεαρούς εργάτες του Ευαγγελίου, να διακονούν, να προσεύχονται «εν νηστεία και προσευχή», σαν άνθρωποι του Θεού, που έχουν πάρει το χάρισμα της θεραπείας με παρρησία, για τη δόξα του Θεού!

• Ο Θεόδωρος Μοψουεστίας (429μ.χ.) αναφέρει: «Πολλοί εθνικοί – ειδωλολάτρες μεταξύ μας θεραπεύονται από χριστιανούς, από οποιαδήποτε αρρώστια και αν έχουν, τόσο άφθονα είναι τα θαύματα στους κόλπους μας!» (Modern Doubt, σελ. 32).

• Ακολούθησε ο Μεσαίωνας, όπου η δύναμη του Αγίου Πνεύματος έμεινε ανενεργής. Στη Μεγάλη αναζωπύρωση του 18^ου αιώνα, έχουμε αναφορές (1750) από τον Ζίζεντορφ και τους Βαλτενσιανούς αδελφούς, για χαρίσματα ιαμάτων. Η εμπειρία της Κορέας (50 χρόνια) και το κίνημα θεραπείας στην Αμερική (δεκαετία του 50), και Λατινική Αμερική τα τελευταία 25 χρόνια,  πιστοποιούν, ότι ποτέ δεν σταμάτησε να θεραπεύει ο Κύριος.

– Α΄ Κορ. 6:19 – Δοξάζω τον Θεό και με το σώμα μου και έχω δικαίωμα στη θεραπεία του Κυρίου! Οι αρρώστιες αναφέρονται ως «Κατάρες του Νόμου!» (Δευτερονόμιο 28:15-47).

     Έχοντας υπ’ όψη το Γαλάτας 3:13, έχω παρρησία να ζητώ και να περιμένω θεραπεία! (Ρωμαίους 8:11). Η ζωοποίηση αυτή, περιλαμβάνει και το σώμα μου εδώ και τώρα!

     Η λέξη «θνητό», αναφέρεται σ’ αυτή τη ζωή (Ρωμαίους 6:12). Όχι νεκρός/θνητός = υποκείμενος σε θάνατο (Β’ Κορινθίους 4:11). Μετάδοση πνευματικής ζωής και δύναμης, που αγγίζει όλο το σώμα! (Ιάκωβος 5:14,15). Η λέξη «προσκαλεσάσθω» είναι εντολή, μια εντολή που οι περισσότεροι πιστοί δεν έχουν υπακούσει! Η υπόσχεση του Κυρίου είναι θαυμαστή. Η περικοπή εδώ, δεν αναφέρεται σε μη πιστούς, αλλά σε πιστούς και συνεπώς δεν αναφέρεται σε σωτηρία, αλλά σε θεραπεία άμεσα και σε πνευματική αποκατάσταση.

     Πρώτα – πρώτα ας προσέξουμε, τη διάκριση που κάνει ο Ιάκωβος ανάμεσα στο «κακοπαθεί» και στο «ασθενεί». Στην πρώτη περίπτωση, καλεί ο Θεός κάθε έναν που «κακοπαθεί», να προσεύχεται! (εξάρτηση – κοινωνία με τον Θεό- οδηγία – σοφία κ.α.). Ο Κύριος και οι Απόστολοι μίλησαν για θλίψεις, διωγμούς και παθήματα, που περιμένουν τον πιστό, «ένεκα του ονόματος του Ιησού και του Ευαγγελίου». ⇔ «…και πάντες οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ, θέλουσι διωχθεί». Ο Κύριος δε μίλησε για αρρώστια, δε μακάρισε τις αρρώστιες! ⇔ «καυχώμεθα εις τα θλίψεις!…».

     Αντίθετα, οι αρρώστιες αναφέρονται ως «κατάρες του νόμου» (Δευτερονόμιο 28:15-47). Όσον αφορά στη συνέχεια τις ασθένειες, ο Θεός δίνει – καλεί την Εκκλησία Του σε μία συγκεκριμένη και ξεκάθαρη διακονία! Είναι αδιανόητο να υπάρχει τέτοιο πρόβλημα στο ανθρώπινο γένος και ο Θεός να μην έχει φροντίσει – προμηθεύσει τη λύση στο Λόγο Του, για τα παιδιά Του, την Εκκλησία Του. Τα λόγια των εδαφίων της περικοπής (Ιακ. 5:14) είναι για κάθε πιστό, για οποιοδήποτε λυτρωμένο, αναγεννημένο παιδί του Θεού. Κάθε πιστό παιδί του Θεού έχει δικαίωμα στη διαδικασία αυτή. Φυσικά, η Πνευματική ατμόσφαιρα σε μια Εκκλησία πρέπει να είναι τέτοια, ώστε οι πιστοί να έχουν θάρρος, να προχωρήσουν στη διαδικασία αυτή. Ας δούμε τα κύρια στοιχεία αυτής της θαυμαστής διακονίας:

1. Τα Λόγια αυτά, απευθύνονται σε κάθε άρρωστο – «ασθενεί τις;…». Ο οποιοσδήποτε! (Όχι για «ψύλλου πήδημα»!)
2. Ο ίδιος ο ασθενής έχει την ευθύνη να προσκαλέσει τους πρεσβυτέρους! – «προσκαλεσάτω». Δε θα τους καλέσουν οι δικοί του, ούτε οι πρεσβύτεροι θα πάνε μόνοι τους. Είναι ανάγκη ο ίδιος ο άρρωστος να εξασκήσει πίστη, προσκαλώντας τους πρεσβυτέρους.
3. Προσκαλούνται πρεσβύτεροι στη διαδικασία αυτή, όχι «θεραπευτές!» Πρεσβύτεροι, γιατί σ’ αυτούς, που υποτίθεται το Άγιο Πνεύμα έθεσε επισκόπους, υπάρχει πίστη και πνευματική εξουσία. (Στο συγκεκριμένο ποίμνιο και φυσικά στον άρρωστο). Εξουσία και ευθύνη. Αυτοί αγρυπνούν και αυτοί θα δώσουν λόγο.
4. Οι Πρεσβύτεροι ξεκινούν με  πίστη και προσεύχονται με πίστη! «και η μετά πίστεως ευχή…» όχι προσευχή απλά… χάριν προσευχής.
5. Υπακοή στη διαδικασία του να αλείφουν με λάδι! Η θεραπεία δεν είναι στο λάδι, όπως δεν είναι στα χέρια ανθρώπων που χρησιμοποιεί ο Θεός για θεραπεία με «χαρίσματα ιαμάτων». Είναι συμμόρφωση με μια εντολή του Κυρίου και αποτελεί ένα σημείο επαφής ορατό (σύμβολο του Αγίου Πνεύματος). Το λάδι ενθαρρύνει τους προσευχόμενους, θυμίζοντάς τους, ότι το Άγιο Πνεύμα είναι εκεί!
6. Ο Κύριος θεραπεύει! «Και ο Κύριος θέλει εγείρει…» – Σημειώστε την άμεση σχέση προσευχής, πίστης – «και… και…» – Του Κυρίου. «Η μετά  πίστεως ευχή, σώζει». Ο Κύριος εγείρει! Η θεραπεία είναι του Κυρίου και ελευθερώνεται διά πίστεως!
7. Εξομολόγηση! – «εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματα σας… δια να ιατρευθείτε!» ⇔ «…και αμαρτίας αν έπραξε (δεν είναι πάντα λόγω αμαρτίας…) θέλουσι συγχωρηθεί εις αυτόν». Υπάρχει δημόσια εξομολόγηση που συνοδεύει την προσευχή της πίστης για θεραπεία. Εξομολόγηση απαραίτητη, τόσο για θεραπεία, όσο και για συγχώρηση! Πάλι μαζί αυτά τα δύο!

     Η αποκατάσταση της ψυχής ετοιμάζει το δρόμο και για την αποκατάσταση του σώματος. Εξομολογούμενος έγινα «δίκαιος» ξανά (Α’ Ιωάννη 1:8,9) τότε, «…πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ΕΝΘΕΡΜΩΣ γενομένη!». Αυτό το σημείο είναι εκείνο που συχνά διαφεύγει από τη διαδικασία αυτή, τόσο από τον άρρωστο, όσο και από τους πρεσβυτέρους, αλλά και από όλη την Εκκλησία, καθώς όλο το Τοπικό Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού αντιπροσωπεύεται στο σπίτι του άρρωστου. – «…ενθέρμως γενομένη», σε σχέση με τον προφήτη Ηλία (Ιακώβου 5:16-18). Για να καταλάβουμε αυτό το «ενθέρμως», πρέπει να δούμε την αντίστοιχη – ανάλογη περικοπή  – Α’ Βασιλέων 18:1,43-44 – στην οποία εφτά φορές αναφέρεται η λέξη «ενθέρμως!» Μέχρι να εκπληρωθεί ο Λόγος του Κυρίου! Δυστυχώς, στη διαδικασία αυτή, δεν προσευχόμαστε «ενθέρμως»! Δεν επιμένουμε, δεν «ενοχλούμε» τον Κύριο, δεν είμαστε σαν την φορτική χήρα και τον αναιδή φίλο! Η «βροχή» θα ερχόταν. Ήταν υπόσχεση! Αλλά ο Ηλίας έπρεπε να προσευχηθεί! Η κάθε υπόσχεση του Θεού, απαιτεί την προσευχή του πιστού! ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ!

     Η πίστη επιμένει, γιατί η πίστη προσμένει απάντηση. Πάντα η πίστη ωθεί την προσευχή να σταθεί και να πει στον Θεό: «Κάμε ως ελάλησας!». Η υπόσχεση δε με αφήνει να αποκάμω, αλλά συνεχίζει να με εμπνέει να συνεχίσω στην προσευχή! Ο Θεός δε μας λέει «πότε» θα «σώσει» και θα «εγείρει» τον πάσχοντα, δε μας λέει: «αμέσως!» Ο πιστός θα πάρει την υπόσχεση και θα σταθεί προσευχόμενος «ενθέρμως», μέχρι να εκπληρωθεί! – «…θα σώσει… και ο Κύριος εγείρει αυτόν» = η υπόσχεση. Η επίμονη προσευχή που γίνεται με πίστη, φέρνει ανταπόκριση. Υπάρχει αντίσταση από τον εχθρό! Να γιατί χρειάζεται να επιμένω!

     Το Άγιο Πνεύμα ενεργεί μέσα από πιστούς, που διεκδικούν την υπόσχεση του Θεού. Εβραίους 6:12 «…διά πίστεως και μακροθυμίας».

     Παράλληλα, το να συνεχίζω πιστεύοντας και προσευχόμενος, είναι κάτι που με κρατά εξαρτημένο και ταπεινωμένο! Η Εκκλησία έχει χάσει πολλά, γιατί δε ζητά! «Δεν έχετε, γιατί δεν ζητείτε». ΔΩΣΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ! (αν δεν εργαστεί. ησύχασε και δόξασε τον Θεό!).  Θα έλθουν στιγμές που η Εκκλησία θα σηκώσει τα χέρια ψηλά και θα πει: «ΔΕΝ ΞΕΡΩ!» Ας θυμηθούμε τον Τρόφιμο (Β’ προς Τιμόθεο 4:20), τον Επαφρόδιτο (Φιλιππησίους 2:25-27), τον Τιμόθεο, «…ολίγον οίνον…», τον Παύλο (Γαλάτας 4:15), τον Ελισσαιέ (Β’ Βασιλέων 13:14)!

     Ο Ιάκωβος ξεκινά, λοιπόν, από τον Θεό! Σίγουρα, στις μέρες του υπήρχαν γιατροί, αλλά ξεκινά από τον Θεό. Δυστυχώς, αυτή η διαδικασία – εντολή, έχει υποβαθμιστεί εξ αιτίας της απιστίας, που οφείλεται σε έλλειψη διδαχής. Οι πιστοί δεν υπακούν, γιατί απλά δεν το πιστεύουν και δεν το πιστεύουν γιατί δεν έχουν ακούσει επαρκώς γι’ αυτό. Παράλληλα, απαιτούνται Πρεσβύτεροι που να είναι γεμάτοι με το Άγιο Πνεύμα, ώστε να μπορούν να εμπνέουν τον άρρωστο να τους προσκαλέσει.

     Μέσω των Πρεσβυτέρων, είναι η κοινωνία του σώματος των πιστών, που προσεύχεται στον Κύριο να ενεργήσει. Παράλληλα ταυτίζονται μαζί με τον άρρωστο, έρχονται σε στενή κοινωνία μαζί του. Εξαρτώνται από τον Θεό, ασκούν πίστη, ενθαρρύνουν τον ασθενή, νουθετούν, εμπνέουν για εξομολόγηση. Σε άτομα που το Άγιο Πνεύμα έχει θέσει «επισκόπους», απευθύνεται η διαδικασία αυτή. Η προσευχή της πίστης που απαιτείται για θεραπεία, δεν είναι η προσευχή ενός μεμονωμένου πιστού, αλλά προσφέρεται να ενώσει όλα τα μέλη στην Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Ο άρρωστος «σώζεται» – θεραπεύεται. Ο Λόγος επιβεβαιώνεται. Ο Θεός δοξάζεται! – «αν… πιστέψεις θα δεις την δόξα του Θεού;» Από την άλλη πλευρά, κάθε πιστός πρέπει να είναι διαθέσιμος στα χέρια του Θεού, σίγουρα ως προς τη διάσταση των σημείων! (Μάρκος 6:13 ⇔ 16:18).

     Ως προς τη διάσταση του χαρίσματος, ας θυμηθούμε ότι πρόκειται για «Χαρίσματα ιαμάτων». Υπάρχει ποικιλία χαρισμάτων, γιατί υπάρχει πληθώρα ασθενειών. Κάποια στιγμή, κάποια άτομα, όχι όλα, ανακαλύπτουν, ότι ο Θεός αρχίζει να τα χρησιμοποιεί στον τομέα αυτό (προς έκπληξη αυτών των ιδίων). Ο Απόστολος Παύλος δεν προσωποποιεί το χάρισμα, δε λέει «θεραπευτές», όπως λέει «ποιμένες – διδασκάλους – ευαγγελιστές!» Είναι εύκολο να καυχηθεί η σάρκα!

     Μερικοί ρωτούν: «Γιατί τόση έμφαση στη Θεραπεία;» Η απάντηση είναι απλή: Γιατί ο Κύριος έδωσε έμφαση στη Θεραπεία με τη διακονία Του. Και έδωσε έμφαση, γιατί είναι «Ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΡΑΠΕΥΩΝ» και γιατί η θεραπεία πηγάζει από τα σπλάγχνα του Θεού! Η Εκκλησία, συλλογικά και ο πιστός ατομικά, δεν έχει «θερισμό» στη θεραπεία, γιατί δεν έχει «σπείρει» στη θεραπεία. Όπως ο Λόγος, σχετικά με τη Σωτηρία, παράγει αποτελέσματα, έτσι και σε σχέση με τη θεραπεία. Είμαστε τόσο πεπεισμένοι, ότι ο Κύριος σώζει, που κηρύττουμε ακόμα και όταν για χρόνια δε βλέπουμε καρπό.

     Στη θεραπεία όμως, είμαστε απρόθυμοι (έλλειψη σποράς)! Η πίστη, για οποιαδήποτε ευλογία, έρχεται «εξ ακοής», «…η δε ακοή εκ του Λόγου του Θεού». Μιλήσαμε για την «ευχή της πίστης» που σώζει «τον πάσχοντα». Για να φθάσω όμως σ’ αυτή την «ευχή της πίστης», θα πρέπει να έχω φυτεύσει – σπείρει το σπόρο της ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ.

     Σε κάθε πνευματική μου τοποθέτηση πρέπει να ξέρω, τι έχει πει ο Θεός: «Θα γνωρίσετε την ΑΛΗΘΕΙΑ και η ΑΛΗΘΕΙΑ θα σας ελευθερώσει»! Η αντίσταση και η απελευθέρωση και η μάχη ενάντια στην αρρώστια, έρχεται γνωρίζοντας την αλήθεια του Λόγου (Ψαλμός 107:20). Από τον άμβωνα θα έχεις διδαχή και πνευματικά ερεθίσματα, δε θα κτίσεις όμως την πίστη σου επειδή το είπε ο τάδε, ο δείνα κ.λπ.

     Οι πιο πολλοί πιστοί θέλουν να προσευχηθεί κάποιος γι’ αυτούς, αλλά είναι απρόθυμοι να διδαχθούν, να ξοδέψουν χρόνο ακούγοντας και σπέρνοντας τον σπόρο της θεραπείας. Έχω συναντήσει ελάχιστους πιστούς, που όταν πήγα να προσευχηθώ, τους άκουσα να μιλάνε το Λόγο του Θεού, ως προς τη θεραπεία (Ψαλμός 103:3 – Ματθαίος 8:17). ‘Οταν «σπέρνω – ποτίζω – φυτεύω», τότε, η γενική μου στάση απέναντι στις αρρώστιες, αρχίζει και γίνεται όπως στις αμαρτίες, αντίσταση και προσευχή. Η παρρησία του πιστού, έχει «μισθαποδοσία μεγάλη». Όταν πατώ πάνω στις υποσχέσεις Του και στην πιστότητά Του, που είναι αιώνιες πραγματικότητες, τότε το Άγιο Πνεύμα κινείται θαυματουργικά και κινεί θαυματουργικά αυτές τις υποσχέσεις (Παροιμίες 4:20-22). Ας παρατηρήσουμε, ότι από την κατάσταση της καρδιάς «προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής». Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, αποτυγχάνουμε να πειραματισθούμε το: «ίασις εις πάσαν αυτών την σάρκα». Από το κεφάλι μέχρι τα πόδια!

     Χρειαζόμαστε: Προσεκτικό αυτί: «κλίνον το ωτίον σου…». Συνεχής περισυλλογή: «…έμπροσθεν των οφθαλμών σου…». Συνεχής εναποθήκευση: «φύλατε εν τη καρδία σου…». Γιατί όλα αυτά; Γιατί είναι ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ που μιλάει και γιατί, μόνο τότε θα αρχίσω να μιλάω και εγώ, ανάλογα!

→ «Σκάβω», λοιπόν, στο Λόγο.

→ «Βρίσκω» το Λόγο = «…ζωή εις τους ευρίσκοντας αυτά».

→ «Αποθηκεύω» το Λόγο.

→ Ομολογώ το Λόγο – Η αιμορροούσα «έλεγε».

→ Ευχαριστώ για το Λόγο. – Δοξάζω πριν προσευχηθώ

→ Πράττω

     Τι είδους «σπόρο» σπέρνεις; Τι είδους σπορά κάνεις; Άρχισε να σπέρνεις ενώ είσαι καλά! Κάνε το εμβόλιο του 91^ου Ψαλμού! Σπέρνε λόγια, όπως το εδάφιο 16. Άρχισε να σπέρνεις το σπόρο της ευλογίας, για τα γηρατειά, ΕΝΩ ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΣ! «…τον χορτάζοντα εν αγαθοίς το γήρας σου» ⇔ «…εν τω βαθύ γήρατι, ακμάζοντες και ανθηροί…».

     Άρχισε από τα παιδιά σου! «…για να γίνει εις σε καλόν και να είσαι μακροχρόνιος!» Άρχισε να προσεύχεσαι για θεραπεία μπροστά στο παιδί! (Η κόρη μου Νικούλα… «μπαμπά προσευχήσου για να γίνω καλά!»).

     Όλος ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Η πίστη έχει βάση! Η αμφιβολία, ο φόβος ΔΕΝ έχουν βάση. Άρχισε να αμφιβάλλεις τις αμφιβολίες σου. Αυτή η «σπορά» ΔΕΝ είναι εύκολη υπόθεση! Έχουμε υποστεί χρόνια τώρα μια «θρησκευτική πλύση εγκεφάλου», ως προς τον χαρακτήρα – σπλάγχνα – θέλημα του Θεού. (Ασχολήθηκα επισταμένα, για τρία χρόνια υπέφερα πολύ! Στα δικά μου τα αυτιά, έφταναν οι φωνές των διάφορων «θεολόγων»).

Τα σπλάχνα του Ιησού και η Θεραπεία

     Ματθαίος 14:14 – 14:35,36 «….διεσώθησαν!» – 20:30 ⇔ 34 – 15:22 ⇔ 28 – Λουκάς 5:19 – Μάρκος 1:40,41. – Σε όλα αυτά τα εδάφια, βλέπουμε την άμεση σχέση ΕΛΕΟΥΣ και ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (Μάρκος 5:19,20). Τα σπλάχνα αυτά είναι τα ίδια σήμερα και μάλιστα για «τους καρπούς του πόνου της ψυχής Του», τους λυτρωμένους Του, τη Νύμφη Του. τα σπλάγχνα Του δεν περιορίζονται στο να καλωσορίζουν μόνο αμαρτωλούς. Επεκτείνονται στο να θεραπεύουν αρρώστους! Αν ο Κύριος στην ταπείνωσή Του και κάτω από το Νόμο διακόνησε έτσι, πόσο μάλλον μέσα στη ΧΑΡΗ! Ο Απόστολος Παύλος γνώριζε και σύστηνε τον Πατέρα ως τον Πατέρα «των οικτιρμών». Στην αμαρτία συγχωρεί, στη θλίψη παρηγορεί, στην αρρώστια θεραπεύει.

     Είναι σημαντικό, ότι πριν ο Ιάκωβος μας δώσει τη λύση του Θεού για θεραπεία, μας  υπενθυμίζει το έλεος Του Κυρίου! (Ιάκωβος 5:11). Η Εκκλησία, πρέπει να κινηθεί με πίστη, έχοντας υπ’ όψη αφ’ ενός μεν τα σπλάγχνα του Κυρίου και αφ’ ετέρου τα Λόγια του Κυρίου (Μάρκος 9:23). Μπορώ έτσι όπως είναι η κατάσταση, με ολιγοπιστία τόσο ατομική, όσο και συσσωρευμένη, να αρχίσω με το Μάρκος 9:24. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ταπείνωση! 

     Πόσες φορές είπατε, ότι «…ήταν θέλημα Θεού…» κάποιος να μείνει άρρωστος, ενώ ήταν θέμα καθαρά απιστίας και έλλειψης πνευματικής προετοιμασίας και ετοιμότητας; Γι’ αυτό χρειαζόμαστε ταπείνωση να το ομολογήσουμε (Ματθαίος 17:20, Μάρκος 9:29). Ο Ιησούς ήταν η έκφραση του ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ και των σπλάγχνων Του. Ο Θεός δεν απέσυρε το έλεος της Παλαιάς Διαθήκης (Νόμος), στη Χάρη της Καινής Διαθήκης. Ο Ιησούς συγχωρούσε αμαρτίες και έδειχνε το θέλημα του Θεού για την ψυχή. Όταν θεράπευε, έδειχνε το θέλημα του Θεού για το σώμα!

     Λουκάς 4:40 – Ας προσέξουμε το: «έφεραν…». Η Εκκλησία σήμερα διστάζει να φέρει! Εφ’ όσον η αρρώστια μπήκε στο ανθρώπινο γένος εξ αιτίας της αμαρτίας, η θεραπεία απέκτησε σχέση με το απολυτρωτικό πρόγραμμα του Θεού.

     Αξίζει να δούμε αυτή την απολυτρωτική σχέση, με βάση ΤΟΝ ΕΞΙΛΑΣΜΟ, μέσα στις σελίδες του Λόγου του Θεού. (Λευϊτικό 14:18-20). Ο Θεός απαιτεί εξιλασμό για τον καθαρισμό του λεπρού (Αριθμοί 16:46-50). Η όποια σωτηρία συνοδεύεται πάντοτε από εξιλασμό.

     Λευιτικό 25:9 – Ο Θεός δείχνει, ότι καμιά ευλογία του Ιωβηλαίου ΔΕΝ θα διακηρύσσονταν μέχρι την ημέρα του ΕΞΙΛΑΣΜΟΥ. Ιωβηλαίο γινόταν κάθε πεντηκοστό έτος = ΕΤΟΣ ΑΦΕΣΗΣ – ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΗΣ.

     Ευπρόσδεκτο έτος (Ησαΐας 61:2 ⇔ Λουκάς 4:19) ΕΤΟΣ ΕΥΛΟΓΙΩΝ – Αποκατάσταση όλων των κληρονομιών, απελευθέρωση των Εβραίων δούλων ⇒ Εξιλασμός ⇒ Σάλπιγγα ⇒ Επιστροφή όσων μας ανήκουν και μέσα σ’ αυτά και η ευλογία της  θεραπείας. Με την πτώση, ο άνθρωπος τα έχασε ΟΛΑ!

     Με τον εξιλασμό, ο Ιησούς τα επανέκτησε όλα! Ας θυμηθούμε τον τύπο του Χάλκινου Φιδιού (Αριθμοί 21:9). Είναι σίγουρο, από τα Λόγια του Κυρίου, ότι αυτό το περιστατικό ήταν τύπος του εξιλασμού, που παράλληλα χρησιμοποιήθηκε για φυσική θεραπεία. Η προμήθεια, ήταν για όλους! Η αποτελεσματικότητα όμως, μόνο για όσους ανταποκρίνονταν με πίστη!

     Ο Εξιλασμός του Χριστού, παρέχει στην Αγία Γραφή επτά Απολυτρωτικά Ονόματα του Θεού! Στα οποία υπάρχουν όλα τα προνόμια της Απολύτρωσης.

1. «ΓΙΕΧΒΑΧ – ΣΑΜΑ» = «Ο Κύριος είναι εδώ, πλησίον». Αυτό το ΟΝΟΜΑ μας αποκαλύπτει το προνόμιο του να απολαμβάνουμε την παρουσία Του, και αυτό το προνόμιο λειτουργεί στην Καινή Διαθήκη, δυνάμει του εξιλασμού! – «…εγείνετε πλησίον διά του αίματος του Χριστού».
2. «ΓΙΕΧΒΑΧ – ΣΑΛΟΜ» – «Ο Κύριος, η ειρήνη μας» (Κριτ. 6:24) – Η ειρήνη στον πιστό ήλθε με την «τιμωρία που ήτο επ’ Αυτόν» ⇒ «ειρήνην την ΕΜΗΝ…».
3. «ΓΙΕΧΒΑΧ – ΡΑΑΧ» – «Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου» – Ο Κύριος έγινε «Ποιμένας» με το να δώσει τη ζωή Του για τα «πρόβατα».
4. «ΓΙΕΧΒΑΧ – ΙΡΕ» – «Ο Κύριος, ο Προμηθεύων» (Γεν. 22:13,14) Ο Ιησούς «…προσέφερεν εαυτόν προσφοράν με τον Θεό…».
5. «ΓΙΕΧΒΑΧ – ΝΙΣΙ» – «Ο Κύριος η σημαία μου» (Εξ. 17:8-15) – Δυνάμει του Σταυρού, ο Χριστός  «απεγύμνωσε τις αρχές και τις εξουσίες» και «κάμνει ημάς πάντοτε να θριαμβεύωμεν».
6. «ΓΙΕΧΒΑΧ – ΤΣΙΝΤΚΕΝΟΥ» – «Ο Κύριος η δικαιοσύνη ημών» – Β’ Κορ. 5:21 – «…έκαμεν υπέρ ημών αμαρτίαν…».
7. «ΓΙΕΧΒΑΧ – ΡΑΦΑ» – «Ο Κύριος ο Θεραπεύων» (Ματ. 8:17). Αμέσως μετά την Ερυθρά Θάλασσα, τους αποκαλύφθηκε έτσι.

     Αυτά τα εφτά ονόματα, είναι αδιανόητο να ήσαν εν ισχύ στην Παλαιά Διαθήκη και να μην είναι στην Καινή Διαθήκη. Είναι αδιανόητο να θεραπεύει στην ταπείνωσή Του και να μη θεραπεύει ο Κύριος Ιησούς μετά το θρίαμβο του Σταυρού και της Ανάστασης! Πολλοί ισχυρίζονται σήμερα, ότι ο Κύριος τότε έκανε θαύματα και θεράπευε, για να αποδείξει τη Θεότητά Του και να δείξει τη δύναμή του. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Άλλοι λένε, ότι θεράπευε για να γίνει γνωστός, ‘Όμως ξέρουμε, ότι Ματ. 12:15,16. Όμως, ό,τι έκανε ήταν ό,τι «άρχισε να κάμη!…».

     Από τη στιγμή που κάθισε στα Δεξιά του Πατέρα, η Εκκλησία συνεχίζει να αποκαλύπτει τα Σπλάγχνα Του Κυρίου της! (Ιωάννης 14:12, με βάση το εδ. 13). Θα τα κάνουμε ζητώντας, στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ! Η πρώτη Εκκλησία το έπιασε και προσευχήθηκε ανάλογα, ώστε πλήθη αρρώστων διακονήθηκαν (Πράξεις 4:30, 5:15), σε απάντηση της προσευχής. Η Εκκλησία, συνέχισε να κάνει, ό,τι «άρχισε» ο Ιησούς, ο Κύριος, δια της Εκκλησίας, συνέχισε «να κάμνει και να διδάσκει».

Πολλοί λένε, «ε… αυτό ήταν για την αρχή των Πράξεων. Για να βεβαιωθεί  η Ανάσταση και να αυξηθεί η Εκκλησία…». Πηγαίνοντας όμως στο τέλος του Βιβλίου των Πράξεων, βλέπουμε τον Παύλο στη Νήσο Μελίτη να θεραπεύει (Πράξεις 28:7-10). Οι Πράξεις των Αποστόλων είναι το μόνο ατελείωτο βιβλίο της Αγίας Γραφής! Ο Αναστημένος Χριστός ενεργεί, δια του Αγίου Πνεύματος, μέσω την λυτρωμένων Του, σήμερα. Το Άγιο Πνεύμα δείχνει την ίδια δύναμη, μετά την Πεντηκοστή, που είχε ο Κύριος πριν την Πεντηκοστή. Το Βιβλίο των Πράξεων, είναι γνωστό ως, «Οι Πράξεις των Αποστόλων».

      Στην ουσία όμως, είναι οι Πράξεις του Αναστημένου Χριστού, δια του Αγίου Πνεύματος, μέσω φυσικά των Αποστόλων και όχι μόνο! Ο Φίλιππος, ο Στέφανος, ο Ανανίας δεν ήταν Απόστολοι, όμως χρησιμοποιήθηκαν εξ ίσου θαυμαστά από το Άγιο Πνεύμα, όπως ο Πέτρος, ο Ιωάννης, ο Παύλος. Το Βιβλίο των Πράξεων μας δείχνει, πως ο Κύριος Ιησούς – μέσω του Αγίου Πνεύματος – θέλει να ενεργεί «πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος». Ήταν το Άγιο Πνεύμα που ενέργησε όλες τις θεραπείες και όλα τα θαύματα στα χέρια και με τα χέρια του Ιησού.

     Είναι αδιανόητο να ενεργεί το Άγιο Πνεύμα δυναμικά, πριν από την Πεντηκοστή, μέσω των Δώδεκα, Εβδομήκοντα κ.λ.π. και να έπαψε να ενεργεί μετά την Πεντηκοστή, όπου άρχισε η κατ’ εξοχήν δική Του οικονομία. Δυστυχώς, η μοντέρνα «θεολογία», έχει στερήσει την Εκκλησία από ένα μεγάλο μέρος της διακονίας του Αγίου Πνεύματος. Μας έχει κρύψει ότι είναι «ΑΓΑΘΟΣ», και μας έχει περιορίσει στο ότι «ΔΥΝΑΤΑΙ». Ο Κύριος, τώρα, δοξασμένος στα δεξιά του Πατέρα δε διακονεί λιγότερο, από ό,τι στη φυσική Του παρουσία και στην ταπείνωσή Του εδώ στη γη. Ενεργεί πολύ πιο δυνατά! Το κήρυγμα του Ευαγγελίου συνοδεύεται και από το: «επί αρρώστους χείρας επιθήσουσιν και καλώς έξουσι». Τα σπλάγχνα Του δεν άλλαξαν, όταν δοξάστηκε! Αν στο Πράξεις 10:38 ίσχυε  στην ταπείνωσή Του, πόσο μάλλον τώρα, στη Δόξα Του!

     Ο Θεός εξακολουθεί να είναι «πλούσιος… εν ελέει» ⇔ Ψαλ. 145:8,9. Χρειάζεται πίστη, όχι απλά στη δύναμή Του, αλλά στα σπλάγχνα Του! Αν ο αιώνας των θεραπειών πέρασε, τότε και τα σπλάγχνα Του έχουν περάσει! Είναι αδιανόητο να ελεεί θεραπεύοντας ξένους, που απλά Τον πλησίασαν με πίστη, και να μη θεραπεύει «τους καρπούς του πόνου της ψυχής Του», στους οποίους «έδωσε τον αρραβώνα του Πνεύματος».

     Το Άγιο Πνεύμα είναι «η απαρχή» για την απολύτρωση και του σώματος, αλλά στο μεταξύ ζωοποιεί τα θνητά μας σώματα. Ας έχουμε επίσης  υπ’ όψη μας, ότι το σώμα το ανθρώπινο, έχει πλαστεί με αντισώματα, ο οργανισμός αντιδρά. Το Έλεός Του δεν περιορίζεται μόνο στην ανάγκη της ψυχής για συγχώρηση από την αμαρτία, επεκτείνεται και στην ανάγκη του σώματος, για θεραπεία από την αρρώστια. Τα αποτελέσματα της διακονίας αυτής του ελέους, ήταν η Δόξα του Θεού! (Ματθαίος 15:30,31).

     Δυστυχώς, η Εκκλησία σήμερα δεν έχει παρρησία στα σπλάγχνα και στη δύναμη του Κυρίου. (Παράλληλα, οι ανομίες μας έχουν βάλλει χωρίσματα…) Χιλιάδες κηρύγματα έχουν σαν βάση τη «Στωϊκή φιλοσοφία», περισσότερο απ’ ό,τι το έλεος και τη διακονία απελευθέρωσης του Κυρίου. Ο Κύριος διακόνησε τότε σε αμαρτωλούς και αρρώστους και η εκκλησία σήμερα, πρέπει να κάνει το ίδιο. Ο Κύριος στη διακονία Του, ποτέ δεν έκανε το διαχωρισμό που η Εκκλησία σήμερα κάνει. Ο Κύριος μεταχειρίστηκε ολοκληρωτικά τον άνθρωπο! (Ιωάννης 7:23).

     Ο Σκόλοπας του Παύλου (Β’ Κορινθίους 12:7-10) – Αυτή η περίπτωση έχει συζητηθεί πολύ και έχει απασχολήσει τους πιστούς, χιλιάδες χρόνια τώρα! Αυτή την περικοπή την έχει πάρει ο εχθρός της ψυχής για να καταστρέψει, όχι μόνο την πίστη των παιδιών του Θεού, αλλά για να αναχαιτίσει την επιθυμία τους για αγιασμό και για δυναμική διακονία στα χέρια του Κυρίου. εισηγήσεις, όπως: «Όσο πιο πνευματικός γίνεσαι… θα σου δώσει ο Θεός κάποια αρρώστια, για να είσαι ταπεινός». «Είναι καλύτερα να είσαι άρρωστος, γιατί η δύναμή του εν αδυναμία τελειούται!». – «…μένοντας έτσι άρρωστος, θα δοξαστεί ο Θεός και θα αυξάνεις σε υπομονή» κ.λπ.) (Παράλληλα βέβαια, ο άρρωστος κάνει τα πάντα για να γίνει καλά!).

     Ο Λόγος του Θεού μας λέει άλλα πράγματα! Ας κοιτάξουμε τον πατέρα της πίστης, τον Αβραάμ. (Γένεση 15:15, 25:8, 35:29) Ο Παύλος στο εδ. 7 καθαρά αναφέρει, ότι επρόκειτο για απεσταλμένο του Σατανά! – «άγγελος Σατάν» ⇒ Ον Πνευματικό τον ράπιζε συνέχεια! (επανειλημμένα κτυπήματα, όχι ένα!) Η κλασική, παραδοσιακή άποψη είναι, ότι πρόκειται για αρρώστια, στην οποία τρεις φορές  ο Κύριος αρνήθηκε τη θεραπεία. Ας δούμε όμως τη χρήση του όρου «σκώλωψ», μέσα στο Λόγο του Θεού (σκώλωψ = αγκάθι,  παν το απολήγον εις οξύ, σουβλερό – Αριθμοί 33:55, 52 – Ιεζεκιήλ 2:6). Οι κάτοικοι της Χαναάν θα ήταν σκόλοπες. Είναι μια εικόνα που χρησιμοποιεί ο Θεός (Ιησούς του Ναυή 23:13 & Β’ Σαμουήλ 23:6,7). Κατά τον ίδιο τρόπο, μιλάει ο Παύλος. – «…ίνα με κολαφίζει…» ⇔ Α’ Κορινθίους 4:11

     – εδ. 8 – «υπέρ τούτου…» → μια Σατανική προσωπικότητα, που ο Παύλος ήθελε «να αποστή» από αυτόν, γιατί προκαλούσε «ύβρεις, ανάγκες, διωγμούς, στενοχώριες…» με τις ενέργειές του.

     – εδ. 10 – «…διό ευδοκώ…» – Δεν λέει «στις αρρώστιες» – Εδώ, ο Βάμβας πολύ σωστά ερμηνεύει τη λέξη «ασθενείας» ⇔ «αδυναμίας», γιατί μετά μιλάει για τη δύναμη του Χριστού. ⇔ «…η δε σάρξ ασθενής» (αδύναμη) –  «ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ», γιατί, όταν είναι σε τέτοιες καταστάσεις, χρειάζεται τη Χάρη! Ας θυμηθούμε τι ο Κύριος είπε στον Ανανία για τον Παύλο: «…όσα πρέπει να πάθη υπέρ του ονόματός ΜΟΥ».

     Όχι αρρώστιες! Ο ίδιος, τώρα άρχισε να διώκεται, όπως πριν εδίωκε τους πιστούς. Ο Κύριος απάντησε στον Παύλο, λέγοντας, ότι στις δικές του αδυναμίες, η δική Του Χάρη ήταν αρκετή. Τότε: «ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι…» ⇔ «…καυχώμεθα εις τας θλίψεις…»  – «τελειούται» – Ο Παύλος δυναμώθηκε στην αδυναμία του – «…ελαφρά… θλίψη…». Σε όλους τους καταλόγους των δοκιμασιών του, πουθενά δεν αναφέρεται σε αρρώστια. Ας θυμηθούμε επίσης, Πράξεις 19:11,12. Αν ο Παύλος ήταν άρρωστος, τότε ενδεχομένως τα μαντήλια του έπρεπε να μην είναι αποδεκτά!

     Επί πλέον, προσοχή στην αιτία: «διά την υπερβολή των αποκαλύψεων!» – ΝΑΙ! Θα έχεις επιθέσεις, πειρασμούς και χρειάζεται να είσαι εξαρτημένος από τον Θεό. – «…σεις είσθε οι διαμείναντες μετ’ ΕΜΟΥ εν τοις πειρασμοίς ΜΟΥ!». Μάθε να αντιστέκεσαι με πίστη και μη ψάχνεις για «φτηνές δικαιολογίες».

     Ο Σατανάς περνώντας τα ψέματα του, έχει κλέψει από τους πιστούς ευλογίες. Δυστυχώς, ενώ η πίστη είναι «εξ ακοής», είναι φορές, που καταστρέφεται από «την ακοή» αναφορών ξένων προς τη θεία πραγματικότητα. Ακόμα και στο Γαλ. 4:13 αναφέρει: «το πρότερον» που σημαίνει, ότι την ώρα που γράφει, είναι αμφίβολο αν είναι στην ίδια κατάσταση (ίσως μετά το λιθοβολισμό του στα Λύστρα).

     Μη ξεχνάς, ότι ο Σατανάς είναι κλέφτης! Θέλει να καταστρέψει την πίστη με φόβους, ανησυχίες κ.λπ. Θέλει να κλέψει την υγεία που είναι ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ! – «Ο Θεός να σ’ έχει καλά!…» = η ευχή μας. Ο Σατανάς σπέρνει σκέψεις, λόγους, παραστάσεις φόβου, για να κλέψει τις ευλογίες του Θεού και να παρεμποδίσει τη διακονία. Στην προσπάθεια αυτή του Διαβόλου, ο πιστός πρέπει να σπέρνει Τον Λόγο του Θεού και να μάθει να αντιστέκεται. Ο Θεός δε θέλει να ζούμε με την προσδοκία της αρρώστιας! Πόσοι από τους καρκινοπαθείς… το περίμεναν! «Εγώ το ήξερα!»

     Όμως, είναι καλύτερα να κόβεις με το Μαχαίρι του Πνεύματος τέτοιες σκέψεις, παρά να τις αφήνεις να μεγαλώνουν. Τις πιο πολλές φορές δεν αντιμετωπίζουμε κάποιο γεγονός, αλλά τις σκέψεις του Σατανά, που θέλει να τις μετατρέψει σε γεγονός. Είναι αρνητικά εντυπωσιακό το πόσο πολλοί πιστοί, που πραγματικά αγαπούν τον Κύριό τους, δέχονται τέτοιες εισηγήσεις, χωρίς να αντιστέκονται!

     Μιλούν περισσότερο για τα συμπτώματα, παρά για τη θεραπευτική δύναμη του Κυρίου. Αν καλλιεργώ τις εισηγήσεις του, θα μου φέρει και άλλες και άλλες! Για μένα, για τα παιδιά μου κ.λπ.

     Αντιστάσου αμέσως στην πρώτη αρνητική σκέψη! Αντικατάστησέ την αμέσως με κάτι αντίστοιχο στο Λόγο του Θεού. Θυμήσου, ότι μπορείς να αιχμαλωτίζεις «πάν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού». Ρώτησε τον εαυτό σου: Τι μου έρχεται στο νου πιο γρήγορα, όταν πονέσω; – «Είναι καρκίνος!» ή «Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Θεραπεύων σε!» Συχνά, το πρώτο θα προηγηθεί! Όμως υϊοθέτησε το δεύτερο! Επικαλούμαι και χρησιμοποιώ το Λόγο, το Όνομά Του, το Αίμα Του! Εστιάζω στον Κύριο και στο Λόγο Του! Μάθε να μιλάς «στο βουνό!» (Μάρκος 11:23).