ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΘΗΜΑ 19
6. «…άλλω δε Προφητεία…»
Εισηγητής: Γιώργος Γούδας
«…άλλω δε Προφητεία…» – Α’ Κορ. 12:10 ⇔ Ρωμ. 12:6 ⇔ «…προφητείας μη εξουθενείτε» (Α’ Θεσ. 5:20 – Α’ Κορ. 14:1) με προϋπόθεση την αγάπη, γιατί: «αν έχω προφητεία… αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν!» Καλούμαστε να ζητάμε «μετά ζήλου τα πνευματικά, μάλλον δε να προφητεύουμε» (Α’ Κορ. 14:1).
Αυτό το χάρισμα το τοποθετεί σε περίοπτη θέση ο Θεός και είναι ένα υπέροχο δώρο. Είναι η ιδιαίτερη ικανότητα (που ο Θεός, μέσω του Αγίου Πνεύματος, δίνει σε μέλη του σώματος του Χριστού/Εκκλησία) να λάβουν και να μεταδώσουν ένα άμεσο μήνυμα από τον Θεό στο υπόλοιπο σώμα ή σε μια μικρή ομάδα πιστών ή ακόμα και σε κάποιον αδελφό μεμονωμένα. Ο Θεός μιλά λοιπόν, μέσω των παιδιών Του, στους υπόλοιπους. Ας έχουμε υπ’ όψη μας, ότι σ’ αυτή τη λίστα των χαρισμάτων υπάρχουν τρεις κατηγορίες, με τρία χαρίσματα η κάθε μια:
- Τρία χαρίσματα που αποκαλύπτουν κάτι (Λόγος σοφίας – Λόγος γνώσης – διακρίσεις πνευμάτων).
2. Τρία χαρίσματα δύναμης που ενεργούν κάτι (πίστις – χαρίσματα ιαμάτων – θαύματα).
3. Τρία χαρίσματα έμπνευσης, που λένε κάτι (προφητεία – γλώσσα – ερμηνεία).
Πριν μιλήσουμε για τη σημαντικότητα και την πρακτική αυτού του χαρίσματος, θα πρέπει να πάμε λίγο πίσω στην Παλαιά Διαθήκη να δούμε, ότι ο Θεός οδηγούσε το λαό Του προφητικά και ότι η προφητική διάσταση άρχισε πολύ νωρίς! – Ιούδας 14,15 – «Προφήτευσε ο Ενώχ, έβδομος από Αδάμ…». Ο Ιακώβ λειτουργεί προφητικά (Γεν. 49:1) και ο Ιωσήφ το ίδιο (Εβραίους 11:22).
Με τον Μωυσή η προφητική διάσταση ανοίγει πολύ και αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα του Θεού στην πορεία του λαού Του. Το προφητικό κίνημα αρχίζει από τον Ίδιο τον Θεό ουσιαστικά με το Δευτερονόμιο 18, όπου ο Θεός προειδοποιεί το λαό Του, να μην υιοθετήσει τις πρακτικές των κατοίκων της γης Χαναάν (Δευτ. 18:9). Για να προστατέψει το λαό Του, εγείρει προφήτες.
Ως αντίδοτο, ο Θεός δίνει προφήτες στο λαό Του, που θα αναγγείλουν τις Βουλές Του και θα οδηγούν το λαό (σε συνεργασία με τους ιερείς και τους πρεσβυτέρους). Ο προφήτης, δώρο Του Θεού στο λαό Του (Ωσηέ 12:10,13 μετ. Βάμβα – Ωσηέ 12:11,14 μετ. Βιβλικής Εταιρίας). Έτσι έχουμε την προφητική διάσταση στα εδάφια Δευτερονόμιο 18:15-22, όπου όλη αυτή η διάσταση εστιάζεται σε έναν, στον προφήτη = Ιησούς Χριστός!
Ο Μωυσής = Τύπος Χριστού στο προφητικό λειτούργημα. Ήταν το κανάλι ανάμεσα στον Θεό και τους ανθρώπους και ήταν σε ιδιαίτερη θέση! (Αριθμοί 12:6-8, Δευτ.34:10). Ας θυμηθούμε ότι η Μαριάμ ήταν «προφήτις…» (Εξοδ. 15:20). Θα ερχόταν ένας σαν τον Μωϋσή και μεγαλύτερος του Μωυσή! – «…ούτος ηξιώθη πλειοτέρας δόξης παρά τον Μωυσήν καθ’ όσον έχει τιμήν πλειοτέραν παρά τον οίκον ο κατασκευάσας αυτόν» (Εβρ. 3:3). Ο Πέτρος ταυτίζει το Δευτερονόμιο 18:15 με τον Χριστό (Πραξ. 3:23). Η Σαμαρείτισα θα Του πει: «Κύριε, βλέπω ότι ΣΥ είσαι Προφήτης!…» (Ιωάν. 4:19 ⇔ 6:14). Επίσης, Ιωάννης 7:40,41 (σύγχυση του Χριστού με τον Προφήτη). Όταν οι στρατιώτες Τον ενέπαιζαν, Του έλεγαν, «Προφήτευσον, τις σε ερράπισε;»
Όλη η προφητική διάσταση έχει να κάνει με τον Ιησού Χριστό (Α’ Πετρ. 1:11). Το (προφητικό) μήνυμα δεν είναι λόγια ανθρώπινα, αλλά έρχεται από τον Θεό μέσω του Αγίου Πνεύματος και λαλείται από ανθρώπους. – Β’ Πετρ. 1:21 ⇔ «Η μαρτυρία του Ιησού = το Πνεύμα της προφητείας». Ο Θεός λοιπόν, σε όλη την Παλαιά Οικονομία έγειρε προφήτες, «εγειρόμενος και αποστέλλων τους δούλους Μου, τους προφήτας». Ο Κύριος θα πει στους Γραμματείς και στους Φαρισαίους… Ματ. 23:34, 37. Είναι εντυπωσιακό, ότι ακόμα και ο Καϊάφας, λόγω θέσης, προφήτεψε εν αγνοία του! Έχουμε, λοιπόν, στην Παλαιά Διαθήκη την ειδική έννοια των Προφητών, όπου:
α. Μεταφέρουν τη βουλή του Θεού: «Ούτω λέγει Κύριος…» (ποικιλότροπα… με σύμβολα, εικόνες, παραστάσεις: «βακτηρία αμυγδαλίνην», «λέβητα αναβράζοντα» Ιερεμίας – «η ζώνη του Ιερεμία», «στάθμη», «κάνιστρο καρπού θερινού», Αμώς κ.λπ.).
β. Προλέγουν μέλλοντα (Δανιήλ, Ιερεμίας, μικροί προφήτες κ.λπ. – Ησαΐας)
γ. Ενεργούν σημεία και τεράστια (Ηλίας… Ελισσαιέ…) ⇔ Ιωάννης 9:17
δ. Παίρνουν μέρος στη συγγραφή της Βίβλου (τα προφητικά τους μηνύματα). Ησαΐας, Ιερεμίας, – υπαγορεύει στον Βαρούχ – Δανιήλ κ.λπ. Αυτή η διακονία τελειώνει με την αποκάλυψη! Όχι «εξωβιβλική αποκάλυψη…»
ε. Ενθαρρύνουν το λαό – (Β’ Χρον. 20:20) – Η περίπτωση του Δαβίδ είναι σημαντική! Ήταν και προφήτης! (Ψαλμός 40:1, Πράξεις 2:30, 4:25).
Η περίπτωση με τον Σαούλ! (Α’ Σαμ. 19:18). Η περίπτωση του Ελδάδ και του Μηδάδ! (Αριθμοί 11:25).
Η ευχή του Μωυσή έγινε πραγματικότητα την ημέρα της Πεντηκοστής! (Πράξεις 2:17,18 ⇔ Α’ Κορινθίους 14:31,24). Όλοι οι πιστοί μπορούν
να προφητέψουν (οικοδομή – προτροπή – παρηγοριά), ενώ όλοι ΔΕΝ είναι Προφήτες! Όχι μόνο «αξιωματικά», αλλά και με το λειτούργημα του προφήτη, όπως αυτό
του Ευαγγελιστή. (Όλοι μάρτυρες, αλλά όχι όλοι ευαγγελιστές).
Όλοι μπορούν να ενθαρρύνουν, προτρέψουν, οικοδομήσουν, όμως όλοι ΔΕΝ μπορούν να οδηγήσουν! (μετέχοντες στο ένα από τα τρία χρίσματα του Κυρίου τους…). Ο Κύριος είναι η βάση για κάθε δώρο και κάθε χρίσμα! (Λουκ. 24:19). Καθισμένος στα δεξιά του Πατέρα, στον ουρανό, δίνει το προφητικό Του χρίσμα δια του Αγίου Πνεύματος, σε όλα τα μέλη Του εδώ στη γη (Πραξ. 3:19-21 – Μαρ. 10:32).
Είναι εντυπωσιακή η προφητική διακονία στην περίοδο της ενσάρκωσης του Κυρίου μας, με τον Ζαχαρία, τον Συμεών και την Άννα. Υπήρχε αποκάλυψη και προφητικό «ρήμα» στον Συμεών και ο ίδιος λειτουργεί προφητικά! Προφητεύει για τον Κύριο και για τη Μητέρα Του! (Λουκ. 2:25-35). Η Άννα χαρακτηρίζεται ως «προφήτις» και λειτουργεί προφητικά! (Λουκ.2:36-38). Ο Ζαχαρίας πληρώνεται με Πνεύμα Άγιον και προφητεύει! (Λουκ. 1:67-79).
Η Μητέρα του Κυρίου κινείται προφητικά! (Λουκ.1:48). Ο Θεός είχε θαυμαστά προετοιμάσει όλα αυτά τα σκεύη και όλα αυτά στη μεταβατική περίοδο, στο ενδιάμεσο της Παλαιάς Οικονομίας (Νόμου) με τη Νέα (Χάρη). Η περίοδος της Εκκλησίας είναι η περίοδος, η οικονομία του Αγίου Πνεύματος. Είναι το Άγιο Πνεύμα που ξεχωρίζει την περίοδο της Εκκλησίας παρ’ όλες τις άλλες περιόδους. Το «επί πάσαν σάρκα», ισχύει φυσικά, μόνο σε όσους εκπληρώνουν και στέκονται στο: «όστις επικαλεσθή…». Ζούμε στις έσχατες μέρες! Ο Πέτρος έζησε στο ξεκίνημα των εσχάτων ημερών, εμείς ζούμε προς το τέλος!
Ο Ανανίας λειτουργεί προφητικά, μεταφέροντας το μήνυμα του Αναστημένου Χριστού, στον Παύλο! (Πραξ. 9:10) «…δι’ οράματος…». Στις μέρες που οι μαθητές ονομάσθηκαν στην Αντιόχεια «Χριστιανοί», έγινε κάτι θαυμαστό (Πράξεις 11:27,28). Βλέπουμε τον Άγαβο επίσης, να φανερώνει τι θα γίνει στον Παύλο (Πράξεις 21:10,11). Ήδη το Άγιο Πνεύμα μαρτυρούσε «εν πάση πόλη» (Πράξεις 20:22,23). Ασκείται τόσο σε άνδρες, όσο και σε γυναίκες (Πραξ. 21:9, Α’ Κορ. 11:5).
Βλέπουμε την προφητική διακονία στην Εκκλησία της Αντιόχειας (Πραξ. 13:1). Πως «είπε το Άγιο Πνεύμα»; Με προφητικό μήνυμα! – «…προφήται τινές και διδάσκαλοι…» (Πραξ. 15:32). Ο Τιμόθεος με προφητείες είχε λάβει και ενθαρρυνθεί! (Α’ Τιμ. 1:18, 4:14). Είναι ευλογία όταν σε διακονούν με προφητεία! Η Προφητική διακονία είναι σημαντική και απαραίτητη στην Εκκλησία του Χριστού. Ό,τι ίσχυε (Αμώς 3:7), θα ισχύσει τώρα με κάθε πιστό!
Οι έσχατες μέρες ενώνουν το Πραξ. 2:16 – 19, με το Α’ Κορ. 14:1, 24,25,31. Διάκριση μεταξύ προφήτη και προφητείας. Όλοι οι πιστοί μπορούν να κινηθούν στα πλαίσια της ενθάρρυνσης, οικοδομής, προτροπής. Όλοι όμως δεν είναι προφήτες – «προφήτες αν λαλώσιν δύο – τρεις, οι άλλοι ας διακρίνωσιν».
Ισχύει ότι και στη διάκριση μεταξύ ευαγγελιστή και μάρτυρα, όλοι είναι «μάρτυρες Χριστού», αλλά όλοι δεν είναι ευαγγελιστές. Όλοι λειτουργούν προφητικά, αλλά όλοι δεν είναι προφήτες. – «…μη πάντες προφήται;» – τοποθετούμαι σε προοπτική προφητική, όταν ακολουθώ το παράδειγμα του Σαμουήλ: «Λάλησον Κύριε, διότι ο δούλος σου ακούει» (Α’ Σαμουήλ 3:10) ⇔ «Δεν άφηνε να πέφτει ουδέ είς Λόγος…» (Α’ Σαμουήλ 3:19). Η κατάσταση τότε, μοιάζει με τη σημερινή! (3:1). Ο Σαμουήλ υπηρετούσε, γνωρίζοντας για Τον Κύριο, αλλά όχι Τον Κύριο! (3:7). Υπάρχει διακονία και «διακονία» – Α’ Κορ. 14:6 – (συν «απόδειξη Πνεύματος», «εν δυνάμει… και πληροφορία πολλή»).
Η διακονία του προφήτη κοστίζει! Ο Σαμουήλ φοβήθηκε! (Α’ Σαμουήλ 3:15). Θυμήσου τον Ιερεμία (38:6), μετά το προφητικό μήνυμα των εδαφίων 2,3! Η προφητική διακονία καλεί τους ανθρώπους σε μετάνοια και προετοιμάζει πνευματικά το λαό σε επιστροφή και πορεία (οδηγία). Τέτοια ήταν η διακονία του Ιωάννη, του Βαπτιστή (Λουκ. 1:16,17). ⇔ «…και μεγαλύτερος προφήτου!». Τέτοια διακονία θα είναι σε ισχύ, μέχρι το τέλος! (Αποκ. 11:3, 6,10 -Τα σημεία και τέρατα, σε συνδυασμό με την προφητική διάσταση). Ο Θεός ξεκινά από τον ίδιο τον Προφήτη! (Ησαΐας 6:5).
Το προφητικό χρίσμα δείχνει την ανάγκη για καθαρότητα στους ανθρώπους του Θεού. Όταν κάποιος λειτουργεί προφητικά, τότε, ένα πνεύμα αγιασμού και καθαρότητας κατεβαίνει από τον ουρανό και αγγίζει τους ανθρώπους. Η Προφητική διακονία ξεκινά με πάθος για το γραπτό Λόγο και συνεχίζει. Ξεκινά με το Γραπτό – Προφητικό Λόγο, που ήδη ξέρω! «Έχουμε βεβαιότερον τον Προφητικόν Λόγον…». Παράλληλα, είμαι ανοικτός να ακούσω τον Θεό να με οδηγεί. Η Εκκλησία χρειάζεται, σήμερα Προφητικές φωνές, τόσο για έλεγχο, όσο και για οδηγία! Το Προφητικό μήνυμα πάντοτε ευλογεί και οικοδομεί το έργο του Θεού (Έσδρας 6:14). Μόνο, όταν η Εκκλησία είναι πεπεισμένη για το θέλημα – Λόγο του Κυρίου, μπορεί να κινηθεί για την εκπλήρωσή του.
Ζούμε στις εσχατολογικές εκπληρώσεις του Προφητικού Λόγου. ≠ «…ψευδοπροφήται… δεν προεφητεύσαμεν…». Η Εκκλησία χρειάζεται πάθος και ζήλο για τον Κύριο, αλλά και προφητική κατεύθυνση και όραση, σαν το κανάλι γι’ αυτόν το ζήλο. Μη λες εύκολα: «Ούτω λέγει Κύριος…», «Ο Κύριος μου είπε…». Έγιναν λάθη και αυτά είναι ένας λόγος, που οι Προφήτες σήμερα καταφρονούνται! «Προφητεύουμε», ό,τι ο άλλος θέλει να ακούσει!
Από την άλλη πλευρά, δυστυχώς, οι προφητείες καταφρονούνται, γιατί οι πιστοί ΔΕΝ πιστεύουν και δεν περιμένουν κάποιο μήνυμα! Δεν προσδοκούν. Οι ψευδοπροφήτες είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της εσχατολογικής περιόδου. Ενώ όμως, θα υπάρξουν αυτοί, από την άλλη πλευρά θα υπάρξουν και οι γνήσιες προφητικές φωνές του Κυρίου! (Ματ. 21:10-11). Τώρα, ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ έχει δώσει το προφητικό χρίσμα στην Εκκλησία Του = Προφητική Κοινότητα, τόσο ως προς τα μέλη της, όσο και ως προς τον κόσμο. Η Εκκλησία είναι αντικειμενικά προφητική κοινότητα και πρέπει να γίνει και εμπειρικά!
Χρειάζεται, όμως, άγια και καθαρή ζωή. Η προφητική διακονία έχει πάθος για άγια ζωή. Ας θυμηθούμε και ας αποφύγουμε το παράδειγμα του Ηλί! (…Ο Θεός έπαψε να του μιλά…) Η πραγματική διακονία βασίζεται σε μια σχέση φιλίας με τον Θεό! (Γεν. 20:7 ⇔ Ιάκωβος 2:23 «… και φίλος Θεού ωνομάσθη» ⇔ «Θέλω κρύψει ΕΓΩ από του Αβραάμ ό,τι κάμνω;» ⇔ Αμώς 3:7). Είμαστε παιδιά του Αβραάμ! Θα έχεις Προφητική Διακονία, αν καλλιεργείς φιλία με τον Θεό και όταν ο Κύριος λαλήσει, τότε εσύ θα προφητεύσεις!
Αμώς 3:8 – Όταν ο Θεός μιλά, ο πιστός προφητεύει. Η βουλή του Θεού επί τη βάσει του Λόγου, αποκαλύπτεται στους προφήτες. Ο Θεός, μέσω της προφητικής διακονίας, προειδοποιεί την Εκκλησία Του και προετοιμάζει τη Νύμφη Του –«…και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν, ελθέ!» (Λουκ. 1:16,17) «…λαόν προδιατεθειμένον!» . Ο Ιωάννης ήταν μια προφητική φωνή! = «…ευθύνατε την οδόν του Κυρίου!» («Ισιώσατε το δρόμο για τον Κύριο»). Χρειάζεται Προφητική Διακονία για να υπάρξει «προδιατεθειμένο λαός». Ο Κύριος είπε γι’ αυτόν: «…και μεγαλύτεροι προφήτου!…».Ήλθε «…εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου!». Ποιο ήταν το πνεύμα του Ηλία; «Ζεί Κύριος έμπροσθεν του Οποίου παρίσταμαι» ⇒ «Έως πότε θέλετε χωλαίνει…».
Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ! – «… για να γνωρίση ο λαός ούτος, ότι ΣΥ ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ…» ⇔ «ΕΚΕΙΝΟΣ πρέπει να αυξάνει, εγώ δε να ελαττώνομαι!» (Ιωάννης). Όταν έτσι τοποθετείσαι, μπορείς να λες άφοβα: «Μετανοείτε…»! Και παράλληλα, τέτοια διακονία χαρακτηρίζει χάρη στους γνήσιους και αυστηρότητα στους υποκριτές! «Μετανοείτε και πιστεύετε» στους απλούς, «όφεις, γεννήματα εχιδνών», στους υποκριτές.
Η Προφητική Διακονία κοιτά στα κίνητρα. Ίσως οι περισσότεροι ποιμένες – δάσκαλοι – ευαγγελιστές, να ήταν ικανοποιημένοι από τη «γενναιόδωρη προσφορά» του Ανανία και της Σαπφείρας! Ο Προφήτης όμως, όχι! Ο Πέτρος κινείται προφητικά, λέγοντας στη Σαπφείρα: «Ιδού, εις την θύραν οι πόδες των θαψόντων τον άνδρα σου, και θέλουσιν εκβάλλει και σε». Η Προφητική Διακονία είναι, παράλληλα, μια διακονία μεσιτείας!
«Εις Εμέ δε μη γένοιτο να αμαρτήσω από του να παύσω να δέομαι υπέρ υμών!» (Σαμουήλ) ⇔ (Μωυσής) – Η Προφητική φωνή = η πνευματική διάγνωση του Θεού, αλλά όχι απαραίτητα και το εκτελεστικό όργανο! (Κριτ. 6:6-10 = η διάγνωση Ο Γεδεών = το εκτελεστικό όργανο).
Η Εκκλησία χρειάζεται την προφητική διακονία. Είδαμε, πώς μέσω του Αγάβου, η Εκκλησία έγκαιρα προειδοποιήθηκε για την πείνα και έλαβε τα μέτρα της για του πτωχούς. Σύμφωνα με την Εκκλησιαστική Ιστορία του Ευσέβιου, η Εκκλησία, μετά από Προφητικό μήνυμα, απέφυγε την καταστροφή που ακολούθησε την πόλη των Ιεροσολύμων το 70μ.χ. Στο τέλος του 4ου αιώνα, ο Κύριλλος των Ιεροσολύμων αναφέρει – εκφράζει τη δυνατότητα, σε κάθε υποψήφιο για βάπτισμα, του χαρίσματος της προφητείας (Κατηχητικές διαλέξεις 16:12, 17:37). Είναι επίσης εντυπωσιακό το απόσπασμα από την ομιλία του επισκόπου Μελίτων των Σάρδεων, στον 2ο αιώνα, που ήλθε τελευταία στο φως από τον πάπυρο του Bodmer!
Αρχίζει να κηρύττει, λέγοντας: «Ο Κύριος, έχοντας πάρει ανθρώπινη φύση και έχοντας υποφέρει για τον Πάσχοντα, έχοντας πληγωθεί για τον πληγωμένο και έχοντας ταφεί για τον νεκρό, στην αμαρτία του, είναι Αναστημένος από τους νεκρούς!». Τότε, αμέσως ξεκινά το προφητικό μήνυμα με τα λόγια:
«Ποιος θα σταθεί = ισχυριστεί εναντίον Μου; Ας σταθεί μπροστά Μου! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ που ελευθέρωσα τον καταδικασμένο! ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ που έδωσα ζωή στους νεκρούς. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, λέει ο Χριστός, που νίκησα το θάνατο. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ που θριάμβευσα πάνω στον εχθρό, που έδεσα το δυνατό άνδρα και άρπαξα το ανθρώπινο γένος στα ύψη, στον ουρανό, ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ, λέγει ο Χριστός!
Έτσι, ελάτε εδώ όλοι εσείς, οι οικογένειες των ανθρώπων, που σας βαραίνουν οι αμαρτίες σας και λάβετε συγχώρηση για τις παραβάσεις σας, γιατί ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ ΣΑΣ. ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΕΙΜΑΙ Η ΖΩΗ ΣΑΣ, Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΣΑΣ, ΕΙΜΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΑΣ, ΕΙΜΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΣΑΣ. ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ που σας φέρνω στα ύψη του ουρανού, ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ που σας δίνω εκεί την Ανάσταση. Θα σας δείξω του Ουράνιο Πατέρα, θα σας αναστήσω με τη δεξιά Μου».
Ενώ δεν είναι το ίδιο με το κήρυγμα – διδαχή (Πραξ. 13:1 – ξεχωρίζονται) μπορούν να αναμειχθούν. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι σήμερα οι πιστοί δεν προσδοκούν! ≠ οι Σατανιστές προσδοκούν και ο εωσφόρος τους αποκαλύπτεται και τους μιλά! Χρειάζεται πίστη και ατμόσφαιρα κατάλληλη αγάπης! (Οι μικρές ομάδες είναι ενδεδειγμένες…). Ας θυμηθούμε εδώ, τη διαφορά ανάμεσα στη γενική προφητική διάσταση, φανέρωση Πνεύματος και στο λειτούργημα του προφήτη (Πραξ.21:9-10 και τα δύο μαζί!) Όλοι προφητεύουν, αλλά ΔΕΝ είναι όλοι προφήτες! Στη γενική έννοια – φανέρωση του Πνεύματος.
Το Άγιο Πνεύμα μπορεί να σου δώσει κάποιο μήνυμα προς «οικοδομή, προτροπή παρηγοριά». Αυτό δε σημαίνει ότι είσαι «προφήτης», απλά κινήθηκες σε προφητικά πλαίσια. Πρέπει όμως να είσαι ανοικτός, αλλά ΔΕΝ θα μιλήσεις οπωσδήποτε! Αν έχεις θα μιλήσεις! Δεν είναι ντροπή να μην πεις τίποτα! «Δύνασθε ο είς μετά άλλον…».
Το προφητικό μήνυμα μπορεί να είναι κάποιο εδάφιο, που ειδικά το Άγιο Πνεύμα σου φέρνει στο νου (Ιησούς του Ναυή 21:43-45). Ενδεχομένως το μήνυμα να είναι απλό (Αγγαίος 1:13). Πόσοι από μας σήμερα θα καταφρονούσαμε ένα τέτοιο μήνυμα; Χρειάζεται φυσικά πίστη για να το μιλήσεις. Μπορείς να ζητήσεις με εσωτερική προσευχή έναν τέτοιο λόγο, καθώς συμβουλεύεις. Απόφυγε την κατάχρηση των φράσεων: «Ούτω λέγει Κύριος… Ο Κύριος μου είπε…».
Συχνά, μας κινεί η σάρκα, ο ζήλος «ουχί κατ’ επίγνωσιν», η υπερηφάνεια και η υποκειμενικότητα. Τότε μπορεί να γίνει μεγάλη ζημιά! Επίσης, το Άγιο Πνεύμα δεν εξαναγκάζει! Είναι τζέντλεμαν! «Τα πνεύματα των προφητών υποτάσσονται στους προφήτες!» Η περιοχή του υπερφυσικού είναι Θεία συνεργασία του Αγίου Πνεύματος και του δικού σου πνεύματος – «…όστις προσκολλάται… ΕΝ ΠΝΕΥΜΑ». Σε Εκκλησία που δεν έχει παραστάσεις πες το στον Ποιμένα ή γράψε το στο πρεσβυτέριο. Η ηγεσία ξέρει πώς να το χειριστεί. Μέχρι να αποκτήσει παραστάσεις η Εκκλησία μη βιάζεσαι να λες: «Ούτω λέγει Κύριος!…». Άφησε το Άγιο Πνεύμα να μιλήσει στη φυσική σου γλώσσα τα υπερφυσικά Του Λόγια – μήνυμα.
Να είσαι φυσιολογικός ανθρώπινος! Είναι απλή η προφητική διακονία, ανθρώπινη. Μην αλλάζεις τη φωνή σου. Το Άγιο Πνεύμα δεν παραβιάζει την προσωπικότητά σου (ούτε καθαρεύουσα, ούτε «έκσταση»). Περιλαμβάνει το νου και το θέλημα. Χρειάζεται ευαισθησία πνευματική. Υπάρχει πορεία στην Προφητική διάσταση, καθώς καλούμαστε να «προφητεύωμεν κατά την αναλογίαν της πίστεως». Το Άγιο Πνεύμα θα φέρει στο δικό μας το πνεύμα κάποιο μήνυμα, σε μια συγκεκριμένη συνάθροιση και συγκεκριμένη ώρα. Πρόσεξε μην αρχίσεις με τη σάρκα και πεις πράγματα που θέλεις να πεις ή που οι άλλοι θέλουν να ακούσουν! (Β’ Χρον. 18:5,6,7, 12, 13, 16 – Ιεζ. 13:2-3).
Ο Θεός μας καλεί να μην εξουθενούμε τις προφητείες. Παράλληλα μας μιλά και για πνευματική ανταμοιβή (Ματ. 10:41). Ο Θεός αγαπά τους προφήτες Του (Α’ Χρον. 16:22). Και η προφητική διακονία συνεχίζεται (Αποκ. 22:6,9). Η προφητεία κρίνεται! «…και οι άλλοι ας διακρίνωσι…». Κάποιος σηκώνεται και φέρνει κάποιο «μήνυμα» που μπορεί να είναι «καλό» π.χ. δύο – τρία εδάφια, αλλά να μην είναι προγραμματισμένο από το Άγιο Πνεύμα για τη συγκεκριμένη ώρα.
Η διάκριση του προφητικού μηνύματος – «Διακρίσεις πνευμάτων». Ας θυμηθούμε: «περί δε των πνευματικών, αδελφοί δεν θέλω να αγνοείτε». Ο Θεός θέλει την Εκκλησία Του να είναι ενήμερη, και γι’ αυτό έχει φροντίσει – προμηθεύσει τα κατάλληλα εφόδια, ώστε η Εκκλησία να είναι υπεύθυνη να δοκιμάζει να γνωρίζει «τα πνεύματα αν είναι εκ του Θεού».
Η Εκκλησία πρέπει να ενθαρρύνει κάθε φλόγα που προέρχεται από τον Θεό, αλλά συγχρόνως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, ότι όπως υπάρχουν γνήσια – αληθινά χαρίσματα, υπάρχουν και κίβδηλα και να μάθουμε να τα ξεχωρίζουμε. Η Εκκλησία ενώ γνωρίζει διά του Αγίου Πνεύματος «τα βάθη του Θεού», δεν αγνοεί «τα διανοήματα» του Σατανά. Υπάρχουν επτά βασικά σημεία, με τα οποία μπορούμε να κρίνουμε το όποιο προφητικό μήνυμα.
- Είναι ο Ιησούς Χριστός Κύριος στη ζωή του; – «… ουδείς δύναται να είπη Κύριον Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγίου!» – Η κυριότητα του Χριστού = η ουσία της μετάνοιας! Τα άτομα αυτά «διοικούνται – «άγονται» από το Πνεύμα του Θεού;»
2. Αναγνωρίζεται ο Ιησούς ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος; – «Εκ τούτου γνωρίζεται το Πνεύμα του Θεού. πάν πνεύμα το οποίον ομολογεί, ότι ο Ιησούς, ήλθεν εν σαρκί είναι εκ του Θεού» – ≠ Μορμόνοι – «αδελφός του Εωσφόρου» ⇒ Μάρτυρες του Ιεχωβά ⇒ Κτίσμα – «ο Μιχαήλ».
Ας προσέξουμε τη λέξη: «ομολογεί». Η ετυμηγορία – διακήρυξη ήδη του Αγίου Πνεύματος, είναι ότι «ο Ιησούς ήλθεν εν σαρκί». Αν μπορώ να πω το ίδιο, τότε ό,τι βγει από μένα και έχει σχέση με ενέργειες του Πνεύματος είναι εκ του Θεού.
3. Η φανέρωση του χαρίσματος είναι σε ΣΥΜΦΩΝΙΑ με το ΓΡΑΠΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! Το Άγιο Πνεύμα και ο Γραπτός Λόγος είναι πάντοτε σε συμφωνία και σε πλήρη αρμονία. Η Εκκλησία για να μπορεί να εξαρτάται από τη δύναμη του Πνεύματος, πρέπει να εξαρτάται από τον Λόγο. Η Εκκλησία πρέπει να γνωρίζει «τη Γραφή και τη δύναμιν αυτής». Αν δεν έχει αυτά τα δύο, τότε είναι εκτεθειμένη σε πλάνη.
4. Υπάρχει άγια ζωή; – «… από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς». Είναι εκτελεστές του Λόγου; Η εκτέλεση του Λόγου – η υπακοή είναι η απόδειξη της πνευματικής γνησιότητας και όχι η εξάσκηση του όποιου χαρίσματος! – «… Κύριε δεν επροφητεύσαμιν…» ⇔ «… δεν θέλει εισέλθει πάς ο λέγων Μοι, Κύριε, Κύριε, αλλ’ ο πράττων το θέλημα του Πατρός Μου…».
5. Υπάρχει υποταγή στην εξουσία της Εκκλησίας; – «…υποτασσόμενοι εις αλλήλους εν φόβω Θεού».
6. Δοξάζει τον Χριστό; Είναι Χριστοκεντρικό το Πνεύμα της; «Εκείνος θέλει δοξάσει ΕΜΕ!» Αποκάλυψη 19:10 – «…μαρτυρία του Ιησού». Αν όμως στρέφει την προσοχή σε άνθρωπο, είναι λάθος γιατί ο Κύριος είπε: «Θα δοξάσει ΕΜΕ».
7. Επαληθεύεται η προφητεία; (Δευτ. 18:21.22), αλλά και αν γίνει ακόμα που οδηγεί; (Δευτ. 13:1-5).
8. Η Εκκλησία οικοδομείται από την εξάσκηση του δώρου; Οδηγεί τους πιστούς σε ελευθερία; Οδηγεί το ποίμνιο στον Χριστό και όχι σε άνθρωπο και ταμπέλα;
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ
Διάκριση Πνευμάτων είναι χάρισμα που ακολουθεί και συνοδεύει την προφητεία. Ζούμε σε μια εποχή όπου η αβεβαιότητα, η ανησυχία, ο φόβος κυριαρχούν. Σε μια εποχή που καθώς η Εκκλησία του Κυρίου Ιησού ωριμάζει πνευματικά, ο εχθρός θα προσπαθήσει να πλανήσει «…ει δυνατόν και τους εκλεκτούς».
Οι οδηγίες του Κυρίου ήσαν:
- «Μη ταραχθείτε»
- «Προσέχετε μη σας πλανήσει τις…»
- «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε…»
Τι πρέπει η εκκλησία να γνωρίζει;
1. Την ύπαρξη «ψευδόχριστων» και «ψευδοπροφητών» – Ο Λόγος του Θεού μιλά για «ψευδαποστόλους», «εργάτες δόλιους», που μετασχηματίζονται σε «αγγέλους φωτός». Ο Απ. Παύλος τονίζει πάνω σ’ αυτό: «και ουδέν θαυμαστόν. διότι αυτός ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. Δεν είναι λοιπόν μέγα αν και οι διάκονοι αυτού μετασχηματίζονται εις διακόνους δικαιοσύνης».
Η Εκκλησία του Χριστού εφ’ όσον δέχεται τα χαρίσματα, θα πρέπει να δεχθεί και τις προειδοποιήσεις του Λόγου του Θεού. Και αυτό, γιατί ο εχθρός χρησιμοποιεί τους υπηρέτες του, για να παραχαράξει την αλήθεια, γιατί είναι η αλήθεια που ελευθερώνει. Ο Απόστολος Πέτρος θα πει στην Εκκλησία: «Υπήρξαν όμως
και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν
ήσθαι ψευδοδιδάσκαλοι… διά τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθεί». ⇔ «…και διά πλεονεξίαν θέλουσιν σας εμπορευθεί με πλαστούς λόγους»
(Β’ Πέτρου 2:1-3).
Ο Απόστολος Παύλος από την πλευρά του, προειδοποίησε τους πρεσβυτέρους της Εφέσου: «Προσέχετε εις εαυτούς…» = ο λόγος: «διότι εγώ εξεύρω τούτο (ήταν υπερφυσικά πληροφορημένος – ενήμερος – γνώστης), ότι μετά την αναχώρησή μου θέλουσιν εισέλθει προς εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου. και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθεί άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα διά να αποσπώσιν τους μαθητάς οπίσω αυτών» και καταλήγει: «διά τούτο αγρυπνείτε!». Εδώ ο Παύλος τονίζει δύο διαφορετικά πράγματα: 1. «Λύκοι άρπαγες» από έξω – 2. Άνθρωποι δόλιοι μέσα από το ποίμνιο.
Οι πρώτοι δε φείδονται του ποιμνίου, δεν ενδιαφέρονται για το συμφέρον της ποίμνης του Χριστού. Οι δεύτεροι προκαλούν διαίρεση, αποσπούν μαθητές. Ο Θεός θέτει την Εκκλησία Του να δοκιμάζει «τα πνεύματα αν είναι εκ του Θεού»
Α’ Ιωάννη 4:1 ⇔ «Πάντα δοκιμάζετε».
Πρέπει να ξέρουμε, ότι στο Σύμπαν υπάρχουν τρία είδη πνευμάτων:
- Το Άγιο Πνεύμα
- Το ανθρώπινο πνεύμα
- Το Σατανικό πνεύμα
Η διάκριση των πνευμάτων, η ιδιαίτερη ικανότητα που δίνει το Άγιο Πνεύμα, για να καταλάβουμε την προέλευση – πηγή κάποιου λόγου ή κάποιας πράξης. Να καταλάβεις από πού προέρχεται εκείνο που λέγεται ή γίνεται. Το δώρο αυτό ικανώνει την Εκκλησία να ενν
οεί, αν μιλάει κάποιος μόνος του, ή με το ΧΡΙΣΜΑ του Αγίου Πνεύματος ή κάτω από την επιρροή του εχθρού. Όταν μιλάμε για «διακρίσεις πνευμάτων», ΔΕΝ περιοριζόμαστε μόνο στο αρνητικό μέρος! Συχνά αδελφοί που ισχυρίζονται πως έχουν αυτό το χάρισμα, «διακρίνουν» μόνο το αρνητικό! Διακρίνουν μόνο, όταν μιλάει ο εχθρός. Αυτό είναι λάθος. Διακρίνεις και όταν μιλάει το Άγιο Πνεύμα.
Θυμηθείτε τον Ηλεί, στην περίπτωση του Σαμουήλ! «Και ενόησεν ο Ηλεί, ότι ο Κύριος εκάλεσε το παιδίον». Ο Ηλεί διέκρινε ότι ήταν ο Κύριος και συμβούλεψε ανάλογα τον Σαμουήλ! Προσοχή στη «δαιμονολογία»! Μη «δοξάζεις» τον Σατανά! Έχουμε την τάση να πηγαίνουμε στα άκρα. Είναι φορές που εμείς δεν ξέρουμε ποίου πνεύματος είμαστε! Η περίπτωση του Πέτρου με την ομολογία του! «… ύπαγε οπίσω Μου σατανά!» (Ματθαίος 16:23) – (Ναθαναήλ → Ιωάννης 1:47).
Η περίπτωση του Σαμουήλ με τον Ελιάβ, όταν μιλάει το ανθρώπινο πνεύμα. Στη συνέχεια όμως… Α’ Σαμ. 16:12. Στις Πράξεις 13:10 βλέπουμε την εξάσκηση αυτού του χαρίσματος. Είναι εντυπωσιακό, ότι το καλό πνεύμα το διακρίνουν και γνωρίζουν τα πονηρά πνεύματα! (Πράξεις 16:16,17– 19:13-15 – Μάρκος 5:7). Το χάρισμα αυτό ασκείται και σε διακονία απελευθέρωσης! (Μάρκος 9:25-27). Μας ικανώνουν να διακρίνουμε στον πνευματικό κόσμο (διάκριση πνεύματος ΔΕΝ είναι να βρίσκεις τα λάθη!). Είναι διακρίσεις πνευμάτων.