ΤΟ ΑΓΙΟ – ΠΝΕΥΜΑ ΜΑΘΗΜΑ 26
«Ο μεταδιδούς εν απλότητι»
Εισηγητής: Γιώργος Γούδας
Ερχόμαστε σε ένα ακόμα Χάρισμα Του Αγίου Πνεύματος, το χάρισμα «του δίδειν». Το χάρισμα αυτό είναι η ιδιαίτερη ικανότητα που δίνει ο Θεός, σε κάποια μέλη του Σώματος του Χριστού, να συνεισφέρουν με τα υλικά αγαθά τους, στο Έργο Του Κυρίου και στις ανάγκες αδελφών και αυτό το κάνουν με γενναιοδωρία και χαρά! Όπως και με όλα τα προηγούμενα χαρίσματα, έτσι και με αυτό, θα πρέπει να προσέξουμε τη γενική αρχή «του δίδειν», από την ιδιαίτερη του χαρίσματος.
Κάθε πιστός οφείλει να κινείται στις γενικές αρχές «του δίδειν» «…την χάριν του Θεού» (Β’ Κορινθίους 8:1-3) . Ας προσέξουμε μόνο τη σειρά: «…εαυτούς έδωκαν πρώτον εις τον Κύριον…». Ο Θεός θέλει όλους μας να περισσεύουμε σ’ αυτή τη Χάρη! → «…εις τον πλούτον της απλότητας…». Αυτό το χάρισμα λοιπόν, ΔΕΝ αναφέρεται στη Χάρη Του Θεού που αποτελεί προνόμιο κάθε πιστού παιδιού του Θεού, να προσφέρει στο Έργο Του Κυρίου ξεκινώντας το λιγότερο από το 10%. Ο Θεός θέλει να προσφέρουν όλοι οι πιστοί και μάλιστα να είναι ιλαροί δότες!
Συνεπώς λόγια όπως: «Δεν έχω το χάρισμα και γι’ αυτό δίνω λίγα…», αποτελεί φτηνή δικαιολογία και αμαρτία. Στη λίστα των χαρισμάτων της προς Ρωμαίους Επιστολής, ο Απ. Παύλος μας μιλά για ένα χάρισμα, που ειδικά δίδεται από το Άγιο Πνεύμα, σε ορισμένους πιστούς. Είναι η ικανότητα που δίνει το Άγιο Πνεύμα σε αυτούς τους πιστούς, να διακρίνουν τόσο τις οικονομικές ανάγκες του Έργου, όσο και τις προσωπικές των αδελφών, ώστε με προθυμία να συμβάλλουν σ’ αυτές. Τέτοια άτομα με αυτό το χάρισμα προσεύχονται, πώς να διαθέσουν τα χρήματα και τα αγαθά τους. Κάποιος δίνει το σπίτι του και κάποιος άλλος το αυτοκίνητο! Τέτοια άτομα δε ρωτάνε: «Πόσα να δώσω;», αλλά «πόσα να κρατήσω από αυτά που ο Θεός μου δίνει;»
Αυτά τα άτομα δεν είναι πάντοτε εύπορα! (Β’ Κορινθίους 8:2). Οι πλούσιοι πιστοί δίνουν και οι φτωχοί πιστοί δίνουν! Θυμηθείτε το δίλεπτο της χήρας. Είναι έτοιμοι να θέσουν στη διάθεση Του Θεού και του Έργου όλα τα υλικά αγαθά, που ο Θεός τους εμπιστεύεται. Τέτοια άτομα ξεπερνούν κατά πολύ το 10% των προσφορών τους.
Δίνουν «εν απλότητι», χωρίς υποκρισία, φειδωλία, με ειλικρίνεια, με χαρά, ευχαρίστηση. Αντλούν από τον Πατέρα τους τον Ουράνιο που δίνει «απλώς» και δεν ονειδίζει. Δε δίνουν με φαρισαϊκό πνεύμα (Ματθαίος 6:3). Η ώρα της προσφοράς είναι ώρα χαράς! (Β’ Κορινθίους 9:7). Ένα τέτοιο πρόσωπο ήταν ο Βαρνάβας, με αρνητικό συμπρωταγωνιστή τον Ανανία και τη Σαπφείρα! Ο Θεός ευλογεί τα παιδιά Του, τόσο υλικά, όσο και πνευματικά. Ό,τι σπέρνω, αυτό και θα θερίσω – «…θέλει εκπληρώσει πάσαν χρείαν σας…» (Λουκ. 6:38). Ας θυμόμαστε ότι, «…εκ των ΣΩΝ δίδομεν εις ΣΕ» ⇔ (Δευτερονόμιο 8:18 ⇔ Γ’ Ιωάννου 2).
«Ο ελεών εν ιλαρότητι»
Ερχόμαστε στο τελευταίο Χάρισμα, στον κατάλογο της προς Ρωμαίους Επιστολής. Το Χάρισμα αυτό είναι πολύ κοντά σ’ αυτό της προσφοράς («ο μεταδιδούς εν απλότητι») της βοήθειας, όπως και των διακονιών και σχετίζεται περισσότερο με τις ανάγκες αδελφών.
Είναι η ιδιαίτερη ικανότητα που δίνει το Άγιο Πνεύμα σε μέλη του Σώματος Του Χριστού, να διακρίνουν ανάγκες αδελφών, να συμπονούν και να βοηθούν με ιλαρότητα (χαρά). Και αυτό το χάρισμα πρέπει να το ξεχωρίσουμε από το γενικό πλαίσιο, του να ζούμε ελεώντας! Ο Θεός μας καλεί να Του μοιάσουμε: «Γίνεσθε οικτίρμονες, καθώς ο Πατήρ σας είναι οικτίρμων».
Το να ελεείς, εξασκείς έλεος με χαρά, είναι στοιχείο της βασιλείας του Θεού. «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται!». Όλοι οι πιστοί γίνονται δέκτες ελέους, για να είναι πομποί ελέους. Ο Θεός με ελεεί, ΧΑΡΙΝ του Χριστού και εγώ ελεώ χάριν Του Χριστού! Δέχομαι το έλεος που δεν αξίζω, πριν το δώσω σε άλλους!
Θυμηθείτε τον Δαβίδ, σε σχέση με τον Μεμφιβοσθέ! – «…να κάμω εις αυτόν έλεος, χάριν του Ιωνάθαν;». Ήταν έτοιμος να κάνει έλεος στον οίκο του Σαούλ! Το έλεος αρχίζει από τη Συγχώρεση! (Ματθαίος 18:27,33). Η τάση που έχουμε, είναι αυτή του πονηρού δούλου ή ακόμα συχνότερα του Λάβαν! (Γένεση 31:29).
Πριν γίνουμε σκεύη δόξας, θα γίνουμε «σκεύη ελέους!» (Ρωμαίους 9:23). «Ενώ «δικαιοσύνη και κρίση είναι η βάση του θρόνου» Του, το έλεος προπορεύεται! Το έλεος επεκτείνεται στην κάλυψη των αναγκών! (Γένεση 32:10, 33:11). Στη θεραπεία επίσης! Είναι «…πολυέλεος» ⇔ «πλούσιος ών εν ελέει…» ⇔ Ψαλμός 103:11. Να γιατί ο Ψαλμωδός έλεγε: «Τα ελέη του Κυρίου εις τον αιώνα θέλω ψάλλει!» ⇔ «Το έλεός Σου είναι καλύτερον παρά την ζωήν, τα χείλη μου θέλουσι Σε επαινεί».
Αρέσκεται ευαρεστείται στο έλεος και γι’ αυτό: «Έλεος θέλω και όχι θυσία!» – «το έλεος Σου έμπροσθεν των οφθαλμών μου». Είναι μαζί με τη χάρη, η βάση της νίκης! Αντλώντας από την καρδιά του Θεού, γινόμαστε «πλησίον» σε άλλους! (Λουκάς 10:36,37). Προχωρούμε σε πράξεις διακονίας ελέους, που αντανακλούν τα σπλάγχνα Του Χριστού.
Πέρα από τα γενικά πλαίσια όμως, υπάρχει το ιδιαίτερο Χάρισμα Του Αγίου Πνεύματος. Αποτελεί τρόπο ζωής σ’ αυτούς που το έχουνε! Το πεδίο είναι τεράστιο! Οι αποδέκτες αυτού του δώρου είναι πολλοί! (άρρωστοι, φτωχοί, ηλικιωμένοι, τυφλοί, αδύνατοι, πρόσφυγες, ξένοι κ.λπ.). Επεκτείνεται σε πιστούς και μη πιστούς, σε γνωστούς και αγνώστους. Τέτοια άτομα ηγούνται διακονιών ελέους! (Γαλάτας 6:10). Όταν γεμίζεις με έλεος και σπλάγχνα, κάνεις κάτι – «…εσπλαγχνίσθη τον όχλον και εθεράπευσε τους αρρώστους αυτών» ⇔ τους τάισε!
Θυμηθείτε τη Δορκάδα! (Πράξεις 9:36). Θυμηθείτε τον δεσμοφύλακα! (Πράξεις 16:33,34) – ο Ονησίφορος! «Ο Κύριος να δώσει έλεος εις τον οίκον του!» (Β’ προς Τιμόθεο 1:16,17). Απαιτεί ιλαρότητα! Χρειάζεται σφαιρική θεώρηση του ανθρώπου. Όχι μόνο την ψυχή, αλλά και το σώμα, όχι μόνο πνευματικές ανάγκες, αλλά και φυσικές και συναισθηματικές. Χρειαζόμαστε αγιότητα που θα μαγνητίζει τους αμαρτωλούς, όχι «αγιότητα» που θα απωθεί όπως αυτή των Φαρισαίων. Δεν ξεκινώ από το συναίσθημα, ξεκινώ από την υπακοή! Τα συναισθήματα πάντοτε ακολουθούν μια πράξη!
Πρέπει να αρχίσω να βλέπω Τον Κύριο στους ανθρώπους! (Λουκάς 9:48). Έλεος σημαίνει: συναντώ με λόγια και πράξεις τις ανάγκες του άλλου! Ανάγκες ψυχολογικές, κοινωνικές, οικονομικές, σωματικές και φυσικά, πνευματικές (ο Γάϊος). Άτομα με αυτό το χάρισμα, είναι σε θέση να είναι «Σαμαρείτες» πολύ πιο εύκολα από τους υπόλοιπους! Με χαρά προσφέρουν τη φυσική τους παρουσία, προμηθεύουν βοήθεια, περίθαλψη, μεταφορά, χρήματα, ρουχισμό, «το λάδι και το κρασί», το χρόνο τους (αναβολή στα σχέδια, στο πρόγραμμά τους κ.α.). Είναι μια πραγματική ευλογία, τέτοια άτομα στο Σώμα του Χριστού.