ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΜΑΘΗΜΑ 3
Εισήγηση: Γιώργος Γούδας
Το Ευαγγέλιο για Πιστούς
(Ρωμαίους 6)
Ο κάθε πιστός πρέπει να μάθει, ότι όταν ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε, όχι μόνο πέθανε στη θέση του αμαρτωλού για να του ανοίξει δρόμο για τον ουρανό, αλλά παράλληλα πήρε μαζί Του στο Σταυρό και τον αμαρτωλό! Αν μείνω στη γνώση μόνο της μιας πλευράς (πρώτης), τότε η σωτηρία που προσφέρει ο Θεός και που με έχει καλέσει να ζήσω εδώ στη γη (αγιασμός) δεν θα γίνει δική μου. Έχοντας, όπως αναφέραμε, σωστή κατανόηση του παλαιού μου ανθρώπου και της αμαρτωλής μου φύσης, καλούμαι να
1 . Λογίζομαι
2 . Παριστάνω
3 . Αντιστέκομαι
Πριν τα αναλύσουμε αυτά να επισημάνουμε, ότι το έργο Του Σταυρού είναι διπλό!
α. Σωτηρία από την ποινή
β. Σωτηρία από τη δύναμη της αμαρτίας
Ο Κύριος πεθαίνοντας στο Σταυρό για τον αμαρτωλό, τον έσωσε από την ποινή και την ενοχή της αμαρτίας μια για πάντα. Ο πιστός δικαιώθηκε, είναι στη Χάρη και έχει «ειρήνη προς τον Θεό» (Ρωμαίους 5:1). Παράλληλα, παίρνοντας μαζί του τον αμαρτωλό στο Σταυρό, τον απελευθερώνει από τη δύναμη της αμαρτίας, που είναι ενσωματωμένη στην Παλαιά φύση! Η αμαρτία ΔΕΝ έρχεται από έξω, πηγάζει από μέσα μας! – «πειράζεται δε έκαστος υπό της ιδίας αυτού επιθυμίας…» (Ιάκωβος 1:14). Ο Παύλος μιλάει ανεπιφύλακτα για την αμαρτία που κατοικούσε μέσα του! (Ρωμαίους 7:20). Την ίδια ώρα, οι απαιτήσεις Του Θεού, τα standards Του Θεού παραμένουν! Το ερώτημα που απασχολεί κάθε γνήσιο, αναγεννημένο παιδί του Θεού, που λαχταρά να προχωρήσει στον αγιασμό και να δοξάζει Τον Κύριο του είναι: «Πώς θα τα καταφέρω;», ενώ βιώνει συνεχώς την εμπειρία του Παύλου στο 7ο κεφ. της προς Ρωμαίους επιστολής (εδ. 7-25).
Το αντικείμενο του πειρασμού είναι απ΄ έξω, αλλά η ανταπόκριση στον πειρασμό, η επιθυμία «στρατεύεται» μέσα μου και όταν δώσω την συγκατάθεση μου, η αμαρτία συντελείται. Ένα παράδειγμα είναι η ζήλια! Η αμαρτία αυτή, η φύση της ζήλιας εδρεύει μέσα μας! Μόλις δοθεί η αφορμή απ΄ έξω, αμέσως εκδηλώνεται! Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε άλλη αμαρτία (σεξουαλική επιθυμία, υπερηφάνεια, άγχος κ.λπ.). Έτσι όλες οι αμαρτίες που διαπράττουμε, έρχονται από τον εσωτερικό «παλαιό άνθρωπο» μέσα μας! Αυτός «ο παλαιός άνθρωπος», παράγων αμαρτίας, είναι τόσο διεφθαρμένος, (η καρδιά του ανθρώπου «απατηλή και σφόδρα διεφθαρμένη») ώστε είναι αδύνατον να διορθωθεί, βελτιωθεί. Ο ίδιος ο Νόμος Του Θεού «ΚΑΤΕΣΤΗ ΑΝΙΣΧΥΡΟΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ!» (Ρωμαίους 8:3).
Έτσι ο Θεός πήρε αυτόν τον παλαιό άνθρωπο και τον καταδίκασε σε θάνατο μαζί με τον Υιό της αγάπης Του!, ενώ την ίδια στιγμή με λύνει από τις αμαρτίες και μου χαρίζει ένα «νέο πνεύμα – σάρκινη καρδιά» SOS (A’ Ιωάννη 1:7, Αποκάλυψη 1:5). Στο αίμα Του Χριστού φέρνω τις πράξεις μου (εξωτερικές), το Αίμα Του Χριστού καθαρίζει αμαρτίες αλλά όχι τον παλαιό άνθρωπο! Οι αμαρτίες καθαρίζονται, αλλά ο παλαιός άνθρωπος (μαθαίνω ότι) «συνεσταυρώθη» και εγώ πρέπει να τον λογίζομαι νεκρό! Οτιδήποτε ο Θεός έχει κάνει, το έχει κάνει εν Χριστώ. Η αντικαταστατική Θυσία σβήνει την ενοχή, ενώ ο θάνατος του παλαιού ανθρώπου, ανοίγει το δρόμο για τον αγιασμό.
Κάθε πιστός οφείλει να μάθει ότι Εν Χριστώ (θέση) – όπως και όταν ο Χριστός σταυρώθηκε στο Σταυρό – έτσι σταυρώθηκε και ο παλαιός άνθρωπος μαζί Του! (Ρωμαίους 6:6). Η άγνοια αυτής της βασικής αλήθειας εξηγεί την ήττα και την πτώση πολλών! Ο Παύλος το παίρνει ως δεδομένο: «…ημείς οίτινες απεθάνομεν κατά την αμαρτίαν, πώς θέλομεν ζήσει πλέον εν αυτή;» (Ρωμαίους 6:2).
Ο πιστός που αγνοεί, προσπαθεί να θανατώσει τον παλιό του άνθρωπο με τη δική του δύναμη! Όμως, παρά τις προσπάθειες, ο παλαιός άνθρωπος όχι μόνο δεν πεθαίνει, αλλά και ζωντανεύει επικίνδυνα! – SOS – Ο πιστός «Εν Χριστώ» είναι πεθαμένος! (Ρωμαίους 6:3, Β’ Κορινθίους 5:14!). Έχουμε γίνει «σύμφυτοι στην ομοιότητα του θανάτου Του!» και συνταφήκαμε μαζί Του (Ρωμαίους 6:4-5).
Ξανά στο ευλογημένο εδάφιο Ρωμαίους 6:6. Ποια είναι η συνέπεια – αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, της συ-σταύρωσης του παλαιού ανθρώπου;) = «…να καταργηθεί το σώμα της αμαρτίας!» Σαν πιστός έχω δει πολύ καθαρά αυτό το περίφημο «σώμα της αμαρτίας» που με αιχμαλωτίζει, με απογοητεύει και με πανικοβάλλει! Η νίκη – απελευθέρωση – θα έλθει δια της Πίστεως! (με το φωτισμό Του Αγίου Πνεύματος!) στο γεγονός της συ-σταύρωσης του παλαιού ανθρώπου (λογίζομαι…) και τότε θα αρχίσω να βιώνω – πειραματίζομαι την κατάργηση του σώματος της αμαρτίας, «ώστε να μην είμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας» (Ρωμαίους 6:6).
Ας θυμάμαι ότι ήμουν «δούλος της αμαρτίας» (Ρωμαίους 6:17) δηλαδή, η αμαρτία μου συμπεριφερόταν όπως ο αφέντης τον δούλο του! Ο σκοπός της συσταύρωσης είναι, αυτό το «κοντρόλ» να παύσει να υπάρχει.
1 . Το γεγονός → «ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη»
2 . Το αποτέλεσμα – συνέπεια → «να καταργηθεί το σώμα της αμαρτίας»
3 . Η προοπτική Του Θεού για μας μέχρι να φτάσουμε στον ουρανό, «…ώστε να μην είμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας!»
Ας θυμηθούμε τις έννοιες:
α. «Παλαιός άνθρωπος» = Ό,τι κληρονομήσαμε από τον Αδάμ!
β. Αμαρτία (ενικός αριθμός) = η ενοικούσα (ρίζα), κυρίαρχη αρχή
γ. Το σώμα της αμαρτίας» = Ό,τι εκφράζει αυτή την αρχή (αρχή και έκφραση της αμαρτίας).
Πώς θα βιώσω την ελευθερία που υπόσχεται ο Λόγος Του Θεού; Η απάντηση είναι: «Δια της Πίστεως!» Όπως με Πίστη δέχτηκα για τις αμαρτίες μου (ποινή – ενοχή) τον Θάνατο και την Ανάσταση Του Χριστού, έτσι ακριβώς ασκώ πίστη στο γεγονός της συσταύρωσης μου μαζί Του! Αν δεν πιστεύω ότι ο Χριστός πέθανε για μένα, ποτέ δεν θα πειραματιστώ την συγχώρηση – δικαίωση! Αν δεν πιστέψω ότι έχω πεθάνει μαζί με Τον Χριστό, ποτέ δεν θα πειραματιστώ την ελευθερία μου από τη δύναμη της αμαρτίας. Όλοι όσοι πιστεύουν στην αντικαταστατική ΘΥΣΙΑ Του Κυρίου, ΣΩΖΟΝΤΑΙ! Όλοι όσοι πιστεύουν στη συσταύρωσή τους μαζί Του, ΝΙΚΟΥΝ! SOS.
Και στις δύο περιπτώσεις, αυτό που ο Θεός ζητάει από εμάς, είναι πίστη! Έτσι… (Ρωμαίους 6:11) «λογίζεσθε!». «ΛΟΓΙΖΟΜΑΙ» αφού ισχύει το «ΓΙΝΩΣΚΟΝΤΕΣ!» Είναι αδύνατο να «λογίζομαι», εάν δεν γνωρίζω! «Λογίζεσθε» λοιπόν! Δεν λέει, «προσπαθήστε, αισθανθείτε, μαστιγωθείτε…». Αν χρειάζεται να «νοιώσω, αισθανθώ, δω», τότε ο παλαιός άνθρωπος μένει ολοζώντανος! Δεν πεθαίνει ποτέ! (υποκειμενικά, εμπειρικά) ενώ αντικειμενικά είναι νεκρός εν Χριστώ!
Τι σημαίνει «ΛΟΓΙΖΕΣΘΕ;» Σημαίνει ότι ασκώ πίστη σε κάτι που έγινε και είναι δεδομένο, ασκώ την κρίση και την απόφαση του θελήματος. Το «λογίζεσθε» δεν έχει να κάνει τίποτα με τις αισθήσεις, αλλά έχει να κάνει με την πίστη και την θέληση! Είμαι
τελείως λάθος, όταν σκέπτομαι και εκφράζομαι π.χ. «…δεν αισθάνομαι ότι ο παλαιός άνθρωπος είναι σταυρωμένος!…». Ο Θάνατος του παλαιού ανθρώπου δεν εξαρτάται από το αν το αισθάνεσαι ή δεν το αισθάνεσαι, αλλά από το αν το λογίζεσαι! Πώς τώρα «λογίζομαι»; Καθώς σκέπτομαι το θάνατο Του Κυρίου → γεγονός! Μπορείς να το αμφισβητήσεις; Έτσι σκέπτομαι και το θάνατο του παλαιού μου ανθρώπου!
Ο παλαιός μου άνθρωπος πέθανε 2.000 χρόνια πριν την ημέρα του Πάσχα στον Γολγοθά! Γεγονός τετελεσμένο στα μάτια Του Θεού – Εν Χριστώ, μια αντικειμενική πραγματικότητα που μόνο ασκώντας πίστη την κάνεις υποκειμενική!
Αυτό το «λογίζεσθε» είναι μια διάθεση – τοποθέτηση καρδιάς και επίσης είναι πράξη! Μια πράξη γίνεται περιστασιακά, αλλά η τοποθέτηση – διάθεση διατηρείται συνεχώς! Οφείλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας «νεκρούς ως προς την αμαρτία». SOS – Με μια πράξη πίστης μπροστά στον Θεό, αποφασίζω σήμερα να θεωρώ τον εαυτό μου «ΝΕΚΡΟ» και από εκεί και ύστερα συνεχίζω να τον «λογίζομαι» έτσι! Η νίκη μου σε διάρκεια, θα εξαρτηθεί από αυτό το «λογίζεσθε!». Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητο να ξέρω ότι ο πειρασμός δεν είναι αμαρτία! Ο Κύριος Ιησούς πηράσθηκε, αλλά δεν αμάρτησε! (Ματθαίος 4:1, Λουκάς 4:2). Η συγκατάθεση μου στον πειρασμό οδηγεί στην αμαρτία! Δεν πανικοβάλλομαι όταν πειράζομαι και δεν πανικοβάλλομαι όταν ο παλαιός άνθρωπος εκδηλωθεί άμεσα – ακαριαία! «Στον επόμενο τόνο» λογίζομαι νεκρό τον εαυτό μου, ενώ ταυτόχρονα τον παριστάνω ζωντανό! Τι έχω ποιος είμαι εν Κυρίω!
SOS – Η υπακοή μου είναι κάτι απαραίτητο! Η παλαιά φύση, ο παλαιός άνθρωπος θέλει – απαιτεί να κατεβεί από τον Σταυρό (όπου εγώ εκεί τον λογίζομαι) και θα το κάνει αν εγώ δώσω «τόπο» στον διάβολο με την ανυπακοή μου! Ο Σατανάς πάντοτε γυρεύει μια ευκαιρία που εγώ θα του δώσω, ώστε να κάνει την παλιά μου φύση να βγει μπροστά! Από μένα εξαρτάται, αν θα «βρικολακιάσει» ο παλαιός μου άνθρωπος ή αν θα συνεχίσω να τον κρατώ εκεί στο Σταυρό. Έχω όλη τη δυνατότητα να «βρικολακιάσω», αλλά οφείλω να μένω καρφωμένος εκεί! Η παλιά μου φύση θα φωνάζει, όπως ο ληστής φώναζε στον Κύριο, «…κατέβα από το Σταυρό!» όμως ο Κύριος έμεινε εκεί! Δεν κατέβηκε, αυτό διάλεξε! Ο πιστός πρέπει να κάνει το ίδιο, να κρατάει με πίστη εκεί καρφωμένο τον παλαιό άνθρωπο, και όσο τον κρατάει με πίστη και απόφαση αυτός αδρανοποιείται, καταργείται υποκειμενικά! (Από το «συνεσταυρώθη» στο «συνεστάυρωμαι» και στο «εσταύρωσαν!» Αυτό το κάνουν όσοι είναι Του Χριστού (Γαλάτες 5:24).
Αν δε το κάνω έτσι, τότε ακαριαία ενεργοποιείται και έχει πλέον δικαιώματα που εμείς του δώσαμε πίσω! Ο διάβολος πάντα θέλει να ζωντανεύει μέσα μας τον παλαιό άνθρωπο! Είναι ένας από τους πιο μεγάλους του σύμμαχους! Με την εισήγηση – πειρασμό που φέρνει, κάνει τον παλαιό άνθρωπο να ανταποκρίνεται. Τότε, έστω με μικρή καθυστέρηση… πρέπει να γυρίσω και να τον θεωρήσω νεκρό δια της πίστεως, ώστε το Άγιο Πνεύμα να πάρει τον έλεγχο. Τότε αμέσως ο πειρασμός χάνει την ελκτικότητα του. SOS – Εγώ λογίζομαι τον εαυτό μου νεκρό και το Άγιο Πνεύμα βάζει τη δύναμη Του! Εγώ διαλέγω να είμαι νεκρός (βοηθούμενος, από τη διάθεση της πίστης) και μετά λογίζομαι νεκρό τον εαυτό μου. Εάν εγώ (Ρωμαίους 6:11), ο Κύριος (Ρωμαίους 6:14) γνωρίζω λοιπόν, λογίζομαι, παριστάνω, αντιστέκομαι με όλη την πανοπλία μου. Όλα αυτά ταυτόχρονα!