ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΘΗΜΑ 1
Το Πνευματικό Όνειρο του Θεού για τον άνθρωπο
Εισήγηση: Γιώργος Γούδας
Ο Θεός – Αυτό το ανεξιχνίαστο και ασύλληπτο ως προς την Ουσία Του Ον – αποφάσισε, αφού έφτιαξε ένα καταπληκτικό – φανταστικό βασίλειο με τον Κήπο της Εδέμ, να κατασκευάσει, να πλάσει και τον βασιλιά άνθρωπο!
Μέσα στους κόλπους της Oντολογικής Τριάδας (Ελοχείμ) Θεός, Λόγος, Άγιο Πνεύμα, αναφέρει: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών και καθ’ ομοίωσιν…» (Γένεση 1:26)↔ «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού. άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς». Το κατ’ εικόνα συνδέεται με το «ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν». Έχοντας ψυχή ο άνθρωπος, υπάρχει ως προσωπικότητα με τα τρία στοιχεία που ο Δημιουργός έχει: Νους – Συναίσθημα – Βούληση.
Το «καθ’ ομοίωσιν» σημαίνει, ότι προοδευτικά ο άνθρωπος θα έμοιαζε το Πρωτότυπό Του, το Αρχέτυπό του, το μοντέλο του. Αυτό το Πρωτότυπο είναι ο Σαρκωμένος Θεό – Λόγος, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Έτσι ο Θεός οραματίστηκε τον άνθρωπο, σαν τον Υϊό Του, όχι όπως έζησε και διακόνησε τα 33 χρόνια εδώ στη γη – μεταπτωτικά, αλλά όπως Τον είδε ο Ιωάννης στην Πάτμο, μέσα στη δοξασμένη Του κατάσταση!
Ο όγδοος Ψαλμός μας αναφέρει την προπτωτική θέση του ανθρώπου: «… και δόξα και τιμή εστεφάνωσας αυτόν!» (8:5). Ο Απόστολος Παύλος κάνει νύξη για μία δόξα που στερείται ο άνθρωπος που αμάρτησε: «Πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξας του Θεού» (Ρωμαίους 3:23). Ποια ήταν αυτή η δόξα; Τι στερείται μετά την πτώση ο άνθρωπος;
Η δόξα ήταν και είναι η ικανότητα του ανθρώπου, με παροχή ζωής από τον Θεό, με τη σωματικότητά του, να είναι μία ορατή – ψηλαφητή αντανάκλαση και φανέρωση της ποιότητας της ζωής και της πληρότητας της ζωής του Αόρατου Πλάστη και Δημιουργού. Με την πτώση το «κατ’ εικόνα» έγινε συντρίμμια και έκλεισε ερμητικά ο δρόμος προς το «καθ’ ομοίωσιν». Η ασύλληπτη αγάπη του Θεού αχρόνως και προαιωνίως, συνέλαβε ένα καταπληκτικό Σχέδιο, όπου η Οντολογική Τριάδα (Ελοχείμ – Θεός Λόγος, Πνεύμα), γίνεται Οικονομική Τριάδα (Πατέρας – Υϊός – Άγιο Πνεύμα!) Όταν το «κατ’ εικόνα» έγινε συντρίμμια, ήρθε στη γη η Εικόνα του Θεού του Αοράτου, ο Σαρκωμένος Θεός Λόγος, για να αποκαταστήσει το «κατ’ εικόνα» και ν’ ανοίξει ξανά το δρόμο προς το «καθ’ ομοίωσιν».
Αχρόνως και προαιωνίως ο Θεός, ετοίμασε σώμα για τον μονογενή Υϊό Του, Τον Άσαρκο Λόγο, που από απίστευτη ταπείνωση και υπακοή ανταποκρίθηκε! «Ιδού, έρχομαι, για να κάμω Ω Θεέ, το θέλημά Σου!» που ήταν «… ητοίμασας εις Εμέ σώμα!» (Εβραίους 10:5-6).
Με την πτώση (κακοπιστία στον Δημιουργό και αξιοπιστία στον Διάβολο), επήλθε μία τρομακτική πραγματικότητα για τον Τριμερή άνθρωπο (πνεύμα – ψυχή – σώμα). Ο άνθρωπος είναι πνεύμα (κατ’ εικόνα Θεού»), έχει ψυχή και κατοικεί σε ένα σώμα.
Με την πτώση:
🕊 Το πνεύμα του ανθρώπου έγινε νεκρό, έχασε την κυριότερη λειτουργία του, να επικοινωνεί με τον Θεό.
🕊 Η ψυχή με τα τρία συστατικά της (νους – συναίσθημα – βούληση), έγινε το «ΕΓΩ» του ανθρώπου.
🕊 Το σώμα έγινε σάρκα, έρμαιο στις αμαρτωλές διαθέσεις της ψυχής, κυρίως του συναισθήματος, που σπάζοντας το χαλινάρι της λογικής, ωθεί τον άνθρωπο σε έργα σάρκας. Όλα τα μέλη του σώματος έγιναν «όπλα αδικίας».
Μέσα στην πτώση, είναι σημαντικό να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στην αμαρτία (ενικός αριθμός) και αμαρτίες (πληθυντικός). Υπάρχουν αμαρτίες στη ζωή μας, ως «κλαδιά», επειδή υπάρχει η αμαρτία ως ρίζα, ως κυρίαρχη αρχή στον άνθρωπος. Η αμαρτία είναι η αυτονόμηση του ανθρώπου από τον Θεό. Ο άνθρωπος αποκομμένος από τον Θεό, ζει τη ζωή του με «Κύριο» τον εαυτό του. Επειδή όμως το υπαρξιακό του κενό δεν καλύπτεται, προχωρεί στην κατασκευή ειδώλων (ένα πρόσωπο, η δουλειά, το παιδί, η ομάδα, κ.λπ.) για να τα καταστρέψει, όταν αυτά δεν του εκπληρώνουν τις προσδοκίες και να κατασκευάσει άλλα στη θέση τους. Γι’ αυτό το λόγο στη σωτηρία – απολύτρωση, είναι απαραίτητη η πρόσληψη του Ιησού Χριστού, ως Κυρίου!
Στη συστηματική Θεολογία παρουσιάζονται αναλυτικά όλες οι πλευρές του Έργου της Σωτηρίας (όσον αφορά τα διάφορα στάδια: υιοθεσία – άφεση – δικαίωση κ.λπ.), όμως ο πιστός δεν μπορεί να διαλέξει κάποιο ή κάποια από αυτά και να αφήσει άλλα! Το «πακέτο» είναι ολόκληρο! Αν ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Κύριος, δεν μπορεί να είναι Σωτήρας! Ας θυμηθούμε το περιεχόμενο της πρώτης Χριστιανικής «κάρτας»: «…σήμερον εγενήθη εις εσάς… όστις είναι Χριστός Κύριος».
Οι συνέπειες της αμαρτίας
α. Σε έκταση – Η αμαρτία επεκτάθηκε σε όλο το ανθρώπινο γένος, γι’ αυτό και η απολύτρωση είναι από κάθε λαό, φυλή, γλώσσα και έθνος!» ↔ «Δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ είς» και «πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν» (Ρωμαίους 3:10,11).
β. Σε βάθος – Η αμαρτία εισέβαλε σε όλη την προσωπικότητα του ανθρώπου και σε κάθε μέλος του σώματός του. Είναι σημαντική η έμφαση που δίνει στο στόμα μας ο Λόγος του Θεού, όταν αναφέρει για τις συνέπειες της αμαρτίας σε βάθος: «τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, με τας γλώσσας αυτών ελάλουν δόλια. φαρμάκιον ασπίδων υπό τα χείλη αυτών. των οποίων το στόμα γέμει κατάρας και πικρίας!» Τέσσερις φορές δίνει το Άγιο Πνεύμα την έμφαση στο στόμα, γιατί «από το περίσσευμα της καρδιάς μιλάει το στόμα»!
Είναι εντυπωσιακή η λεπτομέρεια στην εμπειρία των 144.000 στο βιβλίο της Αποκάλυψης, που ακολουθούν «το Αρνίον, όπου αν υπάγη». Από την τεράστια πνευματική γκάμα των αρετών, ξεχωρίζει το: «Και εν τω στόματι αυτών δεν ευρέθη δόλος!» Είναι σημαντικό στο πνευματικό όνειρο του Θεού, να γνωρίζουμε ποιος είναι ο μεγάλος Σκοπός του Θεού. Ο μεγάλος σκοπός του Θεού, δεν είναι η συγχώρηση των αμαρτιών και μία εξασφαλισμένη θέση στον Παράδεισο – Ουρανό.
Η συγχώρηση – μεταπτωτικά – των αμαρτιών μας, είναι το μεγάλο μέσον, που απομακρύνει το εμπόδιο της αμαρτίας, ώστε να μπορεί να εκπληρωθεί ο μεγάλος σκοπός του Θεού, που είναι, «σύμμορφοι της εικόνος του Υϊού Αυτού!» (Ρωμαίους 8:29). Αυτός είναι ο λόγος που ο Παύλος ήταν «πάλιν εις ωδίνας, εωσού μορφωθεί ο Χριστός» στους πιστούς! (Γαλάτες 4:19).
Ο Χριστός έρχεται, δια του Αγίου Πνεύματος μέσα μας, «σπέρμα Αυτού μένει μέσα μας» και η πορεία είναι να γεννηθεί – μεγαλώσει – μορφωθεί = κατοικήσει – μεγαλυνθεί και δοξαστεί μέσα μας. Να γιατί στην «Επί του Όρους Ομιλία» μας καλεί ο Κύριος να γίνουμε τέλειοι, «καθώς ο Πατέρας» μας «είναι Τέλειος», «οικτίρμονες καθώς ο Πατέρας» μας «είναι Οικτίρμον» και φυσικά σε αρκετά χωρία το «Άγιοι γίνεσθε, καθώς Εγώ είμαι Άγιος!»
Βλέπουμε τη διάσταση αυτή στην πορεία του Αποστόλου Παύλου, όπου κάποια στιγμή βιώνει το: «…δεν ζω πλέον εγώ, ζει δε εν εμοί Χριστός!» Όχι «ο Χριστός», αλλά «Χριστός», γιατί κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα και κάθε χρόνο, περισσότερος «Χριστός» και περισσότερο ο Χριστός μορφώνεται μέσα μας! Το αποτέλεσμα; «Του εν εμοί λαλούντος Χριστού» και «σας επιποθώ όλους εν σπλάγχνοις Χριστού Ιησού!» Είναι, λοιπόν, απαραίτητη η πρόσληψη του Ιησού Χριστού, ως Κυρίου, όπου η κυριότητά του αγγίζει καταλυτικά όλο μας το είναι, τον όλο άνθρωπο – σώμα – ψυχή και πνεύμα.
Με την Αναγέννηση αντίστροφα τώρα, το Πνεύμα μας από νεκρό ζωοποιείται, λαμβάνει φώς. ↔ «Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει, είδε φως μέγα και εις τους καθημένους εν σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν επ’ αυτούς». Η ψυχή μας με τα τρία συστατικά της (νους – συναίσθημα – βούληση), έγινε από εγωκεντρική, Θεοκεντρική (το «Εγώ» γίνεται «Εσύ, Κύριε» και το σώμα μας από σάρκα γίνεται «Ναός» του Αγίου Πνεύματος! Η κυριότητα του Χριστού επεκτείνεται σε όλα τα μέλη μας, που από «όπλα αδικίας» γίνονται τώρα «όπλα δικαιοσύνης και όπλα φωτός!»
✔ Ο Ιώβ αναφέρει: «Έκανα συνθήκη μετά των οφθαλμών μου. και πώς να έχω το στοχασμόν μου επί παρθένον;»
✔ Ο Δαβίδ λέει: «Κύριε, θέσε φυλακή – χαλινάρι στο στόμα μου» και «άς είναι τα λόγια του στόματός μου και η μελέτη της καρδίας μου ευάρεστα ενώπιόν Σου, Κύριε, φρούριόν μου και Λυτρωτά μου!»
Ας θυμόμαστε, τελειώνοντας, ότι ο Όνομά Του θα ήταν «Ιησούς», γιατί «Αυτός θα σώσει», όχι θα συγχωρήσει απλά, «τον λαόν Αυτού από των αμαρτιών αυτών» (Ματθαίος 1:21). Στην πορεία, λοιπόν της πίστης, θα γινόμαστε Θεομίμητοι, Χριστομίμητοι, για να είμαστε και Πνευματoκίνητοι και θα ανατέλλουμε κι εμείς το δικό μας «ήλιο» επί «πονηρούς και αγαθούς» και θα βρέχουμε και εμείς «επί δικαίους και αδίκους» και θα είμαστε και εμείς «χρηστοί στους αχάριστους και στους κακούς!»