ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ
ΜΑΘΗΜΑ 5
Τα τρία πληρώματα του Κυρίου Ιησού Χριστού
Εισήγηση: Γιώργος Γούδας
Είδαμε, πως για τη θαυμαστή Οικονομία του Θεού, για να παρέχει δηλαδή, να εκχέει και να διανέμει σε κάθε παιδί Του, τη δική Του ζωή, ο Κύριος έλαβε δύο φορές το Άγιο Πνεύμα. Η παροχή της ζωής οδηγεί σε μία θαυμαστή ταύτιση του Τριαδικού Θεού, με τον κάθε πιστό! Καθώς ο Κύριος Ιησούς Χριστός γίνεται «Πνεύμα ζωοποιούν», έχει πλέον τρία πληρώματα:
1. Το πλήρωμα της Θεότητας
Ο σαρκωμένος Θεός – Λόγος είχε όλο το πλήρωμα της Θεότητας «σωματικώς!» (Κολοσσαείς 2:9). Ενώ ενεργούσε και διακονούσε κάτω από το Χρίσμα και την οδηγία του Αγίου Πνεύματος, η Θεότητα ήταν εκεί, κρυμμένη θαυμαστά από την ανθρωπότητα του Κυρίου! Είναι «Θεός Αληθινός, εκ Θεού Αληθινού» και ο Ιωάννης δια του Αγίου Πνεύματος θα γράψει, «Και Θεός ήν ο Λόγος!» (1:1) για τον άσαρκο τότε Λόγο, ενώ για Τον Σαρκωμένο θα γράψει στην πρώτη επιστολή του: «Ούτος είναι ο Αληθινός Θεός και η ζωή η αιώνιος» (Α΄ Ιωάννου 5:20). Για τον Απόστολο Παύλο οι πιστοί προσμένουν «την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτος 2:13).
2. Το πλήρωμα της Εκκλησίας
Μετά την Έλευση του Αγίου Πνεύματος την Ημέρα της Πεντηκοστής, είδαμε ότι ο Μονογενής του Πατέρα, γίνεται ο «Πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών!» Το Άγιο Πνεύμα θαυμαστά σχηματίζει την Εκκλησία, που τώρα αποτελεί «Το Σώμα Αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου!» (Εφεσίους 1:23).
Κάθε άνθρωπος που μετανοεί και πιστεύει, έρχεται να προσθέσει και να γεμίσει το σώμα του Χριστού. Το σώμα – Εκκλησία του Κυρίου «πληρούται», γεμίζει και συμπληρώνεται! Με αυτό το Σώμα – πλήρωμα, ο Κύριος σκοπεύει «να πληρώσει τα πάντα!» και γι’ αυτό, «εις Αυτόν έστω η δόξα εν τη Εκκλησία!»
Ο Κύριος, λοιπόν, ταυτίζεται με τους λυτρωμένους Του και επεκτείνεται σε αυτούς! Η επτάφωτη Λυχνία αποτελεί ένα ευλογημένο παράδειγμα. Πριν την ενσάρκωση η Λυχνία (τύπος του Κυρίου Ιησού) ήταν μία και ήταν τοποθετημένη στα Άγια της Σκηνής του Μαρτυρίου και αργότερα στο Ναό του Σολομώντα. Μετά την ενσάρκωση, η μία αυτή Λυχνία επεκτείνεται και έχουμε τώρα τις Επτά Λυχνίες τις χρυσές, που αποτελούν την Εκκλησία! (Αποκάλυψη 1:12,20). Τώρα, ο Κύριος δια του Αγίου Πνεύματος είναι «ο περιπατών εν μέσω των 7 Λυχνιών των χρυσών», που χρειάζονται τις Επτά Λαμπάδες πυρός – τα Επτά Πνεύματα του Θεού, που την ίδια ώρα είναι οι Επτά οφθαλμοί του Κυρίου!
Η συγκατάβαση είναι τέτοια, ώστε οι Επτά Λαμπάδες πυρός να μη μπορούν να κάνουν τίποτα, χωρίς τις Επτά Λυχνίες τις Χρυσές, ούτε και οι Επτά Λυχνίες οι χρυσές μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς τις Επτά καιόμενες Λαμπάδες πυρός, τους Επτά οφθαλμούς του Κυρίου! Η ταύτιση του Κυρίου Ιησού με τον Απόστολο Παύλο είναι τέτοια, ώστε ενώ σε κάθε εκκλησία της Μικράς Ασίας αυτοσυστήνεται, στο τέλος θα πει: «Όποιος έχει ωτίον ας ακούσει τι λέγει το Πνεύμα προς τα Εκκλησίας!»
3. Το πλήρωμα του Κυρίου, ως το σύνολο όλου του Καρπού και των Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος
Ο Σαρκωμένος Θεός Λόγος, ως μονάδα, εκτός από το πλήρωμα της Θεότητας, είχε και όλη την πληρότητα της πνευματικής ζωής, έτσι που όλοι εμείς «ελάβομεν εκ του πληρώματος Αυτού!» (Ιωάννης 1:16). Ο Απόστολος Παύλος προσευχόταν, οι πιστοί να πληρωθούν «με όλο το πλήρωμα του Θεού» και ο Κύριος έδωσε στην Εκκλησία την πενταπλή διακονία (Αποστόλους – Προφήτες – Ευαγγελιστές – Ποιμένες και Διδασκάλους) εωσού «καταντήσωμεν εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος Αυτού!»
Επειδή η ταύτιση Κυρίου (Κεφαλή) και εκκλησίας (Σώμα) είναι τόσο θαυμαστή, δεν μπορώ να Tου μοιάζω χωρίς τη διακονία της Εκκλησίας! Να γιατί ο διάβολος πολεμά τόσο πολύ την Εκκλησία! Γνωρίζω «το μήκος, το πλάτος, το ύψος και το βάθος της αγάπης» Του, σε σχέση με άλλα αδέλφια, «συν πάσι τοις αγίοις!» Για τον Θεό δεν είναι αρκετή η ατομική – προσωπική μου σωτηρία, ούτε και ο προσωπικός μου αγιασμός και η όποια μου μεταμόρφωση! Όταν λαμβάνω ζωή, γίνομαι μια ζωντανή πέτρα, την οποία κατεργάζεται ο Θεός, για να γίνει ένας πολύτιμος λίθος, που θα πάρει μέρος στην οικοδόμηση της πόλης του Θεού, με τις πολλές «μονές!». Ο Κύριος θα πει: «Εν τη οικία του Πατρός Μου πολλαί μοναί εισίν!» (Ιωάννης 14:2). Για να καταλάβουμε ποιες και τι είδους είναι αυτές οι «μονές» ας ανατρέξουμε στα Λόγια του Κυρίου, στο ίδιο κεφάλαιο: «…προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιησόμεθα!» (14:23).
Όταν με παροχή ζωής τηρώ τις εντολές Του, τότε γίνομαι ατομικά – προσωπικά, μία δική Του «μονή» που μαζί με τις «μονές» όλων των άλλων πιστών, θα συνθέσουμε θαυμαστά την Πόλη, με τις «πολλές μονές – οικήματα».
Η πόλη του Θεού, η Άνω – Νέα Ιερουσαλήμ, είναι την ίδια ώρα η Νύμφη του Χριστού! Ο άγγελος θα πει στον Ιωάννης: «Έλα να σου δείξω τη Νύμφη του Αρνίου τη Γυναίκα!» Ο Ιωάννης γυρίζει και αντί για Νύμφη βλέπει μία Πόλη που κατεβαίνει από τον Ουρανό «έχουσα την δόξαν του Θεού!» (Αποκάλυψη 21:9-11). Η ταύτιση είναι τέτοια, που τόσο «ο καθήμενος επί του θρόνου», όσο και η Πόλη, να έχουν το ίδιο κύριο χαρακτηριστικό, τον λίθο τον «ίασπιν!» ↔ (Αποκάλυψη 4:3, 21:11). Το πρώτο θεμέλιο του τείχους της Πόλης, είναι επίσης «ίασπις»! (Αποκάλυψη 21:19).
Αυτή την ταύτιση την άκουσε ο Απόστολος Παύλος στο σταυροδρόμι της Δαμασκού, στα ασύλληπτα Λόγια του Κυρίου: «Σαούλ, Σαούλ, τι Με διώκεις;» Ο Κύριος δεν είπε στον Παύλο, «τι τους διώκεις;», αλλά «τι Με διώκεις!» Να γιατί «όποιος δέχεται εσάς, εμέ δέχεται!» Να γιατί τώρα «καθώς Εκείνος είναι και εμείς είμεθα εν τω κόσμω!» (Α΄ Ιωάννου 4:17).
Ο πιστός λαμβάνει λοιπόν ζωή, γίνεται μία «ζωντανή πέτρα» και όλοι μαζί «ως λίθοι ζώντες» προσερχόμαστε «εις Λίθον ζώντα» και αποτελούμε το ευλογημένο «κατοικητήριον του Θεού» και συνοικοδομούμαστε «οίκος πνευματικός», ώστε να αποτελούμε ένα ευλογημένο «βασίλειον ιεράτευμα!» για τη δική Του δόξα και τους σκοπούς της Βασιλείας Του.
Ο Θεός, λοιπόν, εργάζεται στον πηλό μας, ώστε να γίνουμε πνευματικά «μαργαριτάρια» που θα στολίσουν και θα κοσμούν το δικό Του κατοικητήριο, την Άνω – Νέα Ιερουσαλήμ και την ίδια ώρα, τη Νύμφη του Αρνίου τη γυναίκα!
Είναι εντυπωσιακό, το πώς φτιάχνεται ένα μαργαριτάρι. Ένας κόκκος άμμου κλείνεται μέσα σε ένα όστρακο. Αυτός ο κόκκος, καθώς είναι κλεισμένος στο όστρακο, το πληγώνει. Αυτό με τη σειρά του εκκρίνει ένα υγρό, που λίγο – λίγο τυλίγεται γύρω από τον κόκκο και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, τον μετατρέπει σε ένα πολύτιμο μαργαριτάρι!
Κατά τον ίδιο τρόπο, μεταφορικά, ο αμαρτωλός «κόκκος» μας, κλείστηκε στο «όστρακο» της αγάπης του Χριστού! Το δικό Του «όστρακο» βρέθηκε στα βάθη των ωκεανών της αμαρτίας μας και μας συνέκλεισε! ↔ «η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς!». Κλεισμένοι στο «όστρακο» αυτό της αγάπης Του, κάθε μέρα Τον πληγώνουμε! Αυτός όμως συνεχίζει να εκχέει και να «εκκρίνει» τη ζωή Του, έτσι ώστε να γίνουμε πολύτιμες πέτρες και όμορφα πνευματικά «μαργαριτάρια!»
Στο τέλος, η ταύτιση θα είναι απόλυτα πλήρης: «Ιδού, η Σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων» (Αποκάλυψη 21:1-3) και «το όνομα Αυτού θέλει είσθαι επί των μετώπων αυτών!» (Αποκάλυψη 22:4). Η απόπειρα της αμαρτωλής Βαβέλ και των ανθρώπων, ήταν να κτίσουν πύργο από τη γη προς τον ουρανό και να αποκτήσουν «εις εαυτούς όνομα». Το Έργο του Θεού είναι μία Πόλη που θα αποτελείται από ζωντανές πέτρες (της Βαβέλ από υλικό της γης), θα κατεβαίνει από τον ουρανό και το όνομα της πόλης και το όνομα του Θεού της αγίας πόλης θα είναι στα μέτωπα και θα αποτελεί τη δόξα των πιστών!