Το σώμα του Χριστού

                                                                               Εισηγητής: Γιώργος Γούδας

➦ Το Σώμα όσον αφορά την Εκκλησία στο σύνολό της και “σώμα Χριστού” όσον αφορά μια συγκεκριμένη τοπική Εκκλησία (Α΄ Κορ. 12:27) “και σεις (Κορίνθιοι) είσθε σώμα Χριστού…” ενώ “και Αυτός είναι η Κεφαλή του ΣΩΜΑΤΟΣ…”.

➦ Ο όρος αυτός δίνει έμφαση στην ενότητα της Εκκλησίας είτε σε παγκόσμια είτε σε τοπική έκφραση.

➦ Στην έννοια του Σώματος περικλείεται και η έννοια του οργανισμού με πολλά μέλη και με κεφαλή τον Χριστό! (Ρωμ. 12:5)

➦ Είναι πάρα πολύ σημαντικό να εννοήσουμε αυτά που θέλει να μας πει ο Κύριος χρησιμοποιώντας τον όρο “ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ”!

➦ Όταν γίνομαι “οικείος του Θεού” πρέπει στη συνέχεια να ζήσω με και να δω τους “οικείους της πίστεως”

➦ Ο Θεός μας καλεί να εξασκήσουμε ΤΟΝ ΚΑΡΠΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ πρωταρχικά στη σχέση μας με τα αδέλφια μας μέσα στην τοπική Εκκλησία. “… ας εργαζόμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως” (Γαλ. 6:10).

➦ Όταν δέχομαι τον ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ το θέμα δεν είναι μόνο να αρνηθώ τον κόσμο, αλλά και το να ενωθώ και να συνυπάρξω σε μια τοπική Εκκλησία με άλλους!

➦ Αν σκέπτομαι: “Θέλω και έχω τον Χριστό και μου φτάνει, δεν χρειάζομαι τίποτα άλλο” (αδελφούς), τότε είμαι 100% λάθος.

➦ Αν έχω μια ζωντανή – γνήσια σχέση με τον Χριστό θα έχω οπωσδήποτε σχέση με τα αδέλφια μου.

Στη σωτηρία υπάρχουν δύο πλευρές:

α) Η ατομική-προσωπική πλευρά. Ο Θεός σώζει προσωπικά-ατομικά που σημαίνει ότι μπορώ να πάρω την σωτηρία προσωπικά κλεισμένος σ’ ένα δωμάτιο!

β) Η πλευρά του ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Τότε όμως (μόλις πάρω την σωτηρία) ο Θεός  δεν με κάνει πιστό ερημίτη, αλλά μια ζωντανή πέτρα που θα συνυπάρχει – συνοικοδομείται και συναυξάνει με άλλες ζωντανές πέτρες!

   “…του Θεού είμεθα οικοδομή!”. – Από την στιγμή που σώζομαι, γίνομαι μέλος στην οικογένεια του Θεού! Ο Κύριος είναι “… πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών…” και όλα αυτά τα αδέλφια συνοικοδομούνται “…εις κατοικητήριον του Θεού διά του Πνεύματος”.

→ ΣΩΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥ = όλοι!

→ ΜΕΛΗ ΑΛΛΗΛΩΝ = “ο καθ’ είς”

   Έτσι, λοιπόν, είμαστε παιδιά του Θεού μαζί με πολλούς άλλους! Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ. Δε μπορώ να ζητώ να έχω κοινωνία με τον Θεό αν δεν είμαι σωστός στη σχέση της ένωσης με τα αδέλφια μου. “Μοναχοπαίδια δεν υπάρχουν στην οικογένεια του Θεού!” Μερικοί από μας είναι μοναχοπαίδια εδώ στη γη, αλλά όταν αναγεννήθηκα, το Άγιο Πνεύμα με έβαλε στην μεγαλύτερη οικογένεια του σύμπαντος! Επιθυμώ, λοιπόν, και πρέπει να επιθυμώ να βλέπω – συναντώ – ακούω – μιλώ με τα αδέλφια μου. Το Άγιο Πνεύμα την έβαλε τη Θεία ζωή μέσα μας, για να τη μοιραστούμε με τ’ αδέλφια μας.

   Η Εκκλησία είναι η κατοικία του Θεού “κατοικητήριον του Θεού διά του Πνεύματος”. Ο Θεός έχει ένα σπίτι εδώ στη γη. Το σπίτι Του, το “κατοικητήριό Του”  είναι το σύνολο των λυτρωμένων με το ΑΙΜΑ του Χριστού.

⇒ Στην Παλαιά Διαθήκη νεκρές πέτρες.

⇒ Στην Καινή Διαθήκη ζωντανές πέτρες (Α΄ Πέτρου 2:5). Ο ΘΕΟΣ ΤΟΠΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΤΡΕΣ ΜΑΖΙ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ!

   Μπορεί εγώ μόνος να είμαι ένα σπίτι; Χρειάζονται πέτρες να μπουν πάνω σε άλλες πέτρες. Χρειάζομαι εγώ σε κάποιον άλλο, κι αυτός σε μένα. ΕΧΩ ΑΞΙΑ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΤΡΕΣ! Οι πέτρες που είναι σκορπισμένες εδώ κι εκεί όχι μόνο είναι άχρηστες, αλλά κάνουν και άλλους να σκοντάφτουν. Το αυτοκίνητο, π.χ., μπορεί να δουλέψει μόνο όταν όλα τα εξαρτήματα τοποθετηθούν μαζί. Πρέπει να καταλάβω ότι είμαι μόνο ένα μέρος από το υλικό για το κατοικητήριο του Θεού. Ο ΘΕΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΜΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΝΑ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΑΖΙ! (Εφεσ. 1:22-23). Όπως ο Χριστός σαν “κεφαλή” είναι πραγματικότητα, έτσι και η Εκκλησία σαν “το σώμα” Του είναι μια πραγματικότητα.

   Δυστυχώς, στους πιο πολλούς – αν όχι σε όλους- από μας το Σώμα του Χριστού είναι κάτι το αφηρημένο, νεφελώδες, μια ωραία θεωρία, αλλά όχι μια συναρπαστική πραγματικότητα. Είναι ανάγκη όλοι μας να έλθουμε σε μια καινούργια κατανόηση του ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Είναι ανάγκη να γνωρίσουμε ότι το ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ είναι μια ζωή στην οποία ζούμε, μια ζωή βασισμένη σε μια ζωντανή σχέση μεταξύ των μελών και προπάντων με την Κεφαλή. Από την “εν Αδάμ” θέση στην “εν Χριστώ” θέση – “… ΕΙΣ ΕΝ ΣΩΜΑ” = ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΛΥΤΡΩΜΕΝΩΝ = ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (Α΄ Κορ. 12:13).

Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν, μας καθιστά:

1. Παιδιά του Θεού (κοινός Πατέρας)
2. Αδέλφια με τον Ιησού (Πρωτότοκος Εκείνος, “Εκκλησία πρωτοτόκων” το Σώμα Του, λόγω της ένωσής μας μαζί Του)

3.  Αδέλφια μεταξύ μας

• “Μέλη αλλήλων!”

   Πολλά μέλη, αλλά μία ζωή! (Ρωμαίους 12:3-5). Όλα αυτά τα μέλη του Σώματος του Χριστού έχουν να επιδείξουν σαν 1^ο στοιχείο την αγάπη μεταξύ τους. “Ημείς εξεύρομεν ότι μετέβημεν εκ του θανάτου εις την ζωήν επειδή αγαπώμεν τους αδελφούς” (Α΄ Ιωάν. 3:14).

   Όσοι, λοιπόν, πέρασαν από τον θάνατο στη ζωή ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΟΥΣ. ΟΣΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕΛΗ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΑΓΑΠΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. Σ’ αυτό το Σώμα δεν υπάρχει διαίρεση, αλλά ενότητα. Δε δημιουργώ την ενότητα… διατηρώ την ενότητα (Εφεσίους 4:1-5). Όταν αποτυγχάνω σ’ αυτή την σπουδή, τότε υπάρχει σχίσμα και διαίρεση. Όταν αρχίζω να διακρίνω το Σώμα του Χριστού, τότε ελευθερώνομαι από το δογματισμό μου και τον ατομισμό μου! Τότε από το… Ιωάννης 3:16, περνώ στο… Α΄ Ιωάννη 3:16.

   Αφού έβαλα τον Χριστό στο κέντρο βάζω τώρα και τον αδελφό μου στο κέντρο. Αφού αφιερώθηκα στον Κύριο, αφιερώνομαι τώρα στον αδελφό μου. ΤΟΤΕ ΕΙΜΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΒΓΩ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΩ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΝΤΟΛΗ! Τότε είμαστε έτοιμοι για τον κόσμο, όταν “η αγάπη του Χριστού συνέχει ημάς”. Ο πιστός πρέπει να αποδεσμευτεί από την ατομικότητά του και να δει την συλλογικότητα του Σώματος του Χριστού. Αυτό θα επηρεάσει σε αφάνταστο βαθμό όλες τις πτυχές της πνευματικής μου ζωής.

   Πριν εννοήσω αυτό, ζω εκούσια ή ακούσια ανεξάρτητος από το σώμα. Όταν συμπροσεύχομαι π.χ. θέλω να ακούσουν οι άλλοι την προσευχή μου, αλλά είμαι απρόθυμος να ακούσω τις προσευχές των άλλων. Έτσι, προσεύχομαι την δική μου προσευχή και αφήνω τους άλλους να προσεύχονται την δική τους! Έτσι δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στη δική μου προσευχή και στις δικές τους. Παρατηρείται, λοιπόν, το φαινόμενο σε μια συμπροσευχή 20 ατόμων να έχουμε 20 διαφορετικές ατομικές προσευχές!

   Εάν το Σώμα είναι ένα, τότε το πνευματικό έργο δεν είναι ατομικό, αλλά συλλογικό. Ο, ΤΙ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΞΙΑ ΜΕ Ο, ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ! Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ! – Ο Κύριος μοιράζει το Έργο Του σε όλα τα μέλη Του, όπου το κάθε ένα έχει τον δικό του – απαραίτητο – ρόλο να παίξει!

• Πιστότητα σε ό,τι ο Κύριος μου έχει δώσει.
• Σεβασμό σε ό,τι έχει δώσει στον αδελφό μου

   Δεν κοιτάζω τι έχω που ο άλλος δεν έχει (υπερηφάνεια…), ούτε τι δεν έχω που ο άλλος έχει και θα ήθελα να έχω (ζήλια…), αλλά δοξάζω τον Θεό γιατί υπάρχει αρμονία στην ποικιλία!    Αν βλέπω το Σώμα τότε θα αναγνωρίζω την δουλειά που κάνει το κάθε μέλος. Όλη η δόξα τότε πηγαίνει στον Κύριο. Όλη η ευλογία πηγαίνει στο Σώμα.

   Πριν ασκήσω τον Καρπό του Αγίου Πνεύματος, πρέπει να δω = εννοήσω όσο γίνεται πιο καθαρά, το Σώμα, τα αδέλφια μου.

Πρέπει να γίνουν βίωμα τα εξής στοιχεία:

1. Είμαι πλυμένος με το ίδιο αίμα
2. Έχω τον ίδιο Πατέρα
3. Είμαι εξίσου αγαπημένος και χαριτωμένος (Εφεσ. 1:6, Β΄ Πετρ. 1:1) “ισότιμη πίστη”.
4. Είμαστε “μέλη αλλήλων”
5. Δεν μπορώ χωρίς εσένα και συ χωρίς εμένα (Ο Θεός το αποφάσισε αυτό!).
6. Είμαι πιο πλήρης και πιο δυνατός μαζί σου και συ μαζί μου (Β΄ Κορ. 2:12 – 7:5-6).
7. Η πνευματική σου υγεία με ενδιαφέρει άμεσα. “Είτε έν μέλος πάσχει, όλα τα άλλα πάσχουν”, συνειδητά ή ασυνείδητα.
8. Ενώ δεν μεριμνώ για τη ζωή μου, μεριμνώ για σένα! (Β΄ Κορ. 8:1, 5 – Κολ. 4:12).