Ναός του Αγίου Πνεύματος

                                                                                           Εισηγητής: Γιώργος Γούδας

Έχουμε στην Καινή Διαθήκη μια νέα πραγματικότητα, την κατοίκηση του Θεού:

α) στον πιστό (ατομικά)

β) στην εκκλησία (συλλογικά)

Ο Θεός που κατοικούσε και κατοικεί “εν υψηλοίς”, στον ουρανό, άρχισε να κατοικεί:

α) Στον κήπο της Εδέμ! (πριν την πτώση) “και ήκουσαν την φωνήν ΚΥΡΙΟΥ του Θεού περιπατούντος εν τω παραδείσω!”  (Γένεση 3:8).

β) Στην σκηνή του Μαρτυρίου (μετά την πτώση) – “…και εκεί θέλω εμφανίζεσθαι εις τους υιούς Ισραήλ και η σκηνή θέλει αγιάζεσθαι με την δόξαν ΜΟΥ…”  (Έξοδος 29:43).

γ) Στο Ναό του Σολομώντα. Ήταν ο τόπος όπου κάθε προσευχή και δέηση έπρεπε να ακούγεται από εκεί. Όλες οι θυσίες και οι προσφορές από εκεί! Ο Δανιήλ για παράδειγμα, προσευχόταν έχοντας “τις θυρίδες του κοιτώνος ανοιγμένες προς την Ιερουσαλήμ.”

δ) Στην καρδιά του πιστού. Η βάση είναι το πρόσωπο του Χριστού! “και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν!…” (Ιωάν.1:14). Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο πλήρης, ο αληθινός Ναός του Θεού! – “ΕΝ ΑΥΤΩ  κατοικεί παν το πλήρωμα της ΘΕΟΤΗΤΟΣ σωματικώς!” (Κολ. 2:9) – Η ενσάρκωσή Του, λοιπόν, ήταν η πραγματικότητα της κατοίκησης του Θεού μεταξύ των ανθρώπων. Ό,τι θα γίνει μια μέρα στον Ουρανό. – “Εν τη οικία του Πατρός μου είναι πολλά οικήματα…” (Ιωάν. 14:2) – γίνεται τώρα στη γη τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. “Εάν τις (ατομικά) αγαπά ΜΕ τον ΛΟΓΟΝ ΜΟΥ τηρήσει, και ο Πατήρ Μου αγαπήσει αυτόν και προς αυτόν ελευσόμεθα και μονήν παρ’ αυτώ ποιησόμεθα” (Ιωάν.14:23). – “… συνοικοδομείσθε (συλλογικά) εις κατοικητήριον του ΘΕΟΥ διά του Πνεύματος” (Εφεσ. 2:22).

   Τόσο λοιπόν, ο πιστός (ατομικά), όσο και η Εκκλησία (συλλογικά), καλούνται στον Λόγο του Θεού “Ναός του Αγίου Πνεύματος”, καθώς το Άγιο Πνεύμα κατοικεί εκεί:

α) Ατομικά  (Α΄ Κορ. 6:19)

β) Συλλογικά (Β΄Κορ.6:16, Α΄Κορ.3:16 -17, Α΄ Πετρ. 2:4-5) – “…οίκος πνευματικός”

   Με το τελειωμένο έργο του Χριστού δεν υπάρχουν πλέον “άγιοι τόποι” – “…ούτε εις το όρος τούτο, ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα!” Ο κάθε τόπος – ναός = σύμβολο της παρουσίας του Θεού εκπληρώθηκε στο ΠΡΟΣΩΠΟ και στο  ΕΡΓΟ του ΧΡΙΣΤΟΥ! “Χαλάσατε ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΝΑΟΝ… Εκείνος όμως έλεγε περί του ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ!” – Ο Χριστός μιλώντας στην Σαμαρείτισσα της είπε: “Έρχεται ώρα και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ και ΑΛΗΘΕΙΑ” – Η ερχόμενη ώρα = Θάνατος – Ανάσταση – Ανάληψη – Πεντηκοστή, όπου πλέον ο Κύριος είναι ο Αρχιερέας και η θυσία και ο Ναός!

Η Εκκλησία, λοιπόν, από τη μια μαζεύεται για τη λατρεία του Θεού, και από την άλλη ο Θεός κατοικεί στην Εκκλησία (Εφεσ. 2:19 – 22) διά του ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Έτσι έχουμε:

• Η λατρεία του πιστού στον Θεό
• Η παρουσία του Θεού στον πιστό

   Αυτή την παρουσία είχε ζητήσει επίμονα ο λατρευτής του Θεού, Μωυσής: “…εάν η παρουσία Σου δεν έλθει… μη αναγάγεις ημάς εντεύθεν!”. Και είναι -ήταν – η παρουσία του Θεού που φέρνει ανάπαυση: “Η παρουσία Μου θα έλθει μαζί σου και θα σου δώσω ανάπαυση!”

ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ

• Σαν ένα κτίριο (ναό…). Υπάρχει τρομερή άγνοια και σύγχυση … θρησκευτική πλύση εγκεφάλου.

• Ακούμε π.χ. “… ο ιερός ναός του…” Δεν είναι καθόλου “ιερός” – ΟΥΤΕ “ναός”!

• Ναός γίνεται όταν οι πιστοί είναι εκεί! Όταν οι πιστοί δεν είναι εκεί, τότε είναι “σκέτα τούβλα”!

• Ακούμε και λέμε πολύ συχνά: “επάνω = εκκλησία, κάτω = αίθουσα!”. ΛΑΘΟΣ! Όσο εκκλησία είναι επάνω, τόσο εκκλησία είναι κάτω! Είναι οι πιστοί που κάνουν και προσδιορίζουν την εκκλησία. Όχι το κτίριο, όσο όμορφο και αν είναι!

• Στις κατακόμβες της Ρώμης ήταν ο Θεός που μπορεί να μην είναι στον επιβλητικό “ναό” του Αγίου Πέτρου!

• “Το δείπνο του Κυρίου μπορούμε να το έχουμε εδώ, αλλά όχι στην Λεπτοκαρυά…!”

• “Τα όργανα μπορούν να παίξουν κάτω, αλλά όχι επάνω!”

• Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ έρχεται και φεύγει! Η φράση “στην Εκκλησία της Εφέσου”  δεν εννοεί το κτίριο, αλλά τους πιστούς που ζουν εκεί!
• Ο Παύλος προκαλούσε τους πιστούς της Κορίνθου (Α΄ Κορ. 11:22).

• Η Εκκλησία οικοδομείται! Όχι το κτίριο, αλλά οι πιστοί! (Α΄ Κορ. 14:4-5).

• Η Εκκλησία είναι εκκλησία “των αγίων” και όχι “του αγίου!” (Α΄ Κορ. 14:33).

• Η έκχυση του Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής κατέστησε όλους τους πιστούς ιερείς και προφήτες! Όλοι οι πιστοί σήμερα, αποτελούν το ιεράτευμα του Θεού. ΟΧΙ “ιερείς” πλέον, αλλά μαθητές Χριστού. Όχι “ειδικοί ιερείς”, αλλά όλοι είναι ιερείς – προφήτες – βασιλείς! (Α΄ Πέτρ. 2:9, Αποκ. 1:6, 5:10).

• Ο Θεός συναντά τους δικούς Του – αυτοί στέκονται στην παρουσία του και παράλληλα ο Θεός κατοικεί στους δικούς Του! – η προσευχή του Παύλου (Εφεσ.3:17) με τέτοιο κόπο ώστε να μορφωθεί μέσα μας! (Γαλ. 4:19).

   Ο πιστός κατέχει το Πνεύμα, αλλά πρέπει να κατέχεται από το Πνεύμα. Όταν οι πιστοί κατέχονται από το Πνεύμα, τότε το Πνεύμα κατέχει την Εκκλησία!