ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΜΑ 9

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

Η Αναγέννηση

    Η αναγέννηση αποτελεί το μεγαλύτερο θαύμα σ’ ολόκληρο το σύμπαν! Και το μεγάλο «πρέπει» του Ευαγγελίου, «…πρέπει να γεννηθείτε άνωθεν!» (Ιωάννης 3:7). Για να καταλάβουμε το θαύμα της αναγέννησης, είναι ανάγκη να έχουμε την κατανόηση της Βιβλικής ανθρωπολογίας. Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Του», ενώ παράλληλα του έδωσε σώμα. Ο άνθρωπος είναι πνεύμα, έχει ψυχή και κατοικεί σ’ ένα σώμα. Αυτή η τριπλή θεώρηση του ανθρώπου, έρχεται σε αντίθεση με το δυαδισμό της πλατωνικής φιλοσοφίας και είναι απαραίτητη για να εννοήσουμε πολλά πράγματα γύρω από την πνευματική μας ζωή.

    Ενώ οι όροι «πνεύμα» και «ψυχή» είναι πάρα πολύ ταυτόσημοι, εν τούτοις δεν είναι το ίδιο! (Α’ Θεσσαλονικείς 5:23, Εβραίους 4:12). Είναι ανάγκη να γνωρίζω για το πνεύμα μου (Α΄ Κορ. 2:11, 14:14, Εβρ. 12:23, Ζαχ. 12:1). Ο Θεός είναι πνεύμα, είναι Ασώματος και επικοινωνεί με το πλάσμα Του, που επίσης είναι πνεύμα, μέσω του Αγίου Πνεύματος. Το πνεύμα του ανθρώπου είναι ο «λύχνος του Κυρίου» που «διερευνά πάντα τα ενδόμυχα της καρδίας» (Παροιμίες 20:27).

    Ας δούμε τι συνέβη στην πτώση του ανθρώπου. Πρώτα ο Θεός φτιάχνει τον άνθρωπο «εκ της γης» (Γένεση 2:7). Μετά φύσηξε «πνοήν ζωής» και ο άνθρωπος παίρνοντας από τον Δημιουργό πνεύμα και έχοντας ήδη σώμα, έγινε «εις ψυχήν ζώσαν!»

Έτσι λοιπόν:

α. «…εδημιούργησε τον άνθρωπο εκ του χώματος» → Αφορά το σώμα.
β. «… εφύσηξεν πνοήν ζωής» → Αφορά το πνεύμα.
γ. «… έγινε ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» → Αφορά την ψυχή.

    Το πνεύμα λοιπόν, ενώθηκε με το σώμα και έφερε στην ύπαρξη τον τέλειο, ζωντανό άνθρωπο! Το πνεύμα δοσμένο από Τον Δημιουργό άγγιξε, ήλθε σε επαφή με το νεκρό σώμα και ο άνθρωπος έγινε «εις ψυχήν ζώσαν». Σώμα και πνεύμα ενώθηκαν τέλεια με την ψυχή και έτσι έχουμε τον άνθρωπο, το ασύλληπτο δημιούργημα Του Θεού.

    Μέχρι την πτώση, το πνεύμα του ανθρώπου = ο «λύχνος του Κυρίου» ήταν ένα ζωοποιούμενο πνεύμα, «ο λύχνος» ήταν φωτεινός, αναμμένος! Ο Θεός, που είναι πνεύμα μέσω του Αγίου Πνεύματος, επικοινωνούσε με το πλάσμα Του τα μηνύματα Του έφθαναν στην ψυχή (νους – συναισθήματα – βούληση) και το σώμα εκτελούσε – έπραττε. Όλα κυλούσαν αρμονικά, μέχρις ότου ο άνθρωπος αμάρτησε. Τότε το Πνεύμα Του Θεού αποσύρθηκε από το πνεύμα του ανθρώπου και ο άνθρωπος πέθανε πνευματικά (Εφεσίους 2:1) Από τότε γεννιέται χωρίς το Πνεύμα Του Θεού στο δικό του πνεύμα και κινείται κύρια από την ψυχή του = ψυχικός άνθρωπος! Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι χωρισμένος από τη ζωή Του Θεού! Τα πνευματικά του φαίνονται «μωρία» και δεν μπορεί να τα εννοήσει, «διότι πνευματικώς ανακρίνονται!» (Α΄ Κορινθίους 2:14).

    Ο ορισμός της ζωής = Κύριος Ιησούς Χριστός! Όταν ο άνθρωπος δεχτεί με μετάνοια και πίστη το Πρόσωπο και το Έργο Του Κυρίου Ιησού, τότε το Άγιο Πνεύμα έρχεται στο πνεύμα του ανθρώπου, το φωτίζει, το ζωοποιεί και έτσι ο «λύχνος του Κυρίου» είναι και πάλι φωτεινός – «αναμμένος». Το πνεύμα του ανθρώπου επικοινωνεί πλέον με Τον Δημιουργό δια Του Αγίου Πνεύματος, η ψυχή με τις λειτουργίες της έρχεται να «αγκαλιάσει» το θέλημα Του Θεού και το σώμα να υπακούσει, πράξει, εκτελέσει.

    Όταν η κυριότητα Του Ιησού Χριστού εξασκείται ανεμπόδιστα, τότε «αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί με το πνεύμα ημών ότι είμεθα τέκνα Θεού!» (Ρωμαίους 8:14-16), από τότε ο άνθρωπος μεταβάλλεται σε «πνεύμα ζωοποιούν», από Τον Κύριο που είναι «Πνεύμα Ζωοποιούν». Το πνεύμα μου παίρνοντας ζωή από Τον Θεό, μπορεί τώρα να συνεργάζεται μαζί Του! Έτσι, αναγέννηση = γεννημένος από τον Θεό, γεννημένος από το Άγιο Πνεύμα (Α΄ Ιωάννου 5:1,4, Ιωάννου 1:12-13, 3: 5-8).

    Γι’ αυτή την θαυμαστή πραγματικότητα, είναι ανάγκη να γνωρίζονται τα εξής:

    • Η πηγή της γέννησης μου είναι ο Θεός! Είμαι γεννημένος από το θέλημα Του Θεού! (Ιακ. 1:18^α , Α΄ Κορ. 1:30, Α΄ Ιωάν. 5:1), από το έλεος Του, για τη Δόξα Του (Τίτος 3:5).
    • Το μέσο είναι ο Λόγος! (Α΄ Πέτρου 1:23, Ιάκωβος 1:18).
    • Η ενέργεια είναι το Άγιο Πνεύμα! – «ήλθεν εις κατάνυξιν η καρδία αυτών» (Πράξεις 2:37).
    • Η βάση είναι το Αίμα Του Χριστού! (Α΄ Πέτρου 1:3). Η διαδικασία αυτή καλείται αναγέννηση, γιατί ο πιστός γεννιέται ξανά και γεννιέται «άνωθεν». Γεννιέται ξανά, γιατί «εν Αδάμ» ήμουν νεκρός.

    Η νέα γέννηση, είναι η αρχή για ένα τελείως διαφορετικό είδος ζωής! ΠΟΤΕ αυτή η ζωή δεν υπήρξε στο δικό μου ανθρώπινο πνεύμα πριν! Αυτή τη ζωή την είχε και την έχει ο Χριστός «εν αυτώ ήν ζωή», «και η ΖΩΗ εφανερώθη» και τη χορηγεί πλούσια, σε κάθε έναν που προσκολλάται και γίνεται «ένα πνεύμα» μαζί Του. Ας θυμηθούμε, ότι στον άνθρωπο που δεν έχει πάρει το πνεύμα του ΖΩΗ από Το Άγιο Πνεύμα, η ψυχή μόνιμα
εξουσιάζει και κυριαρχεί. Στον πιστό επίσης, που έχει πάρει ζωή από το Άγιο Πνεύμα στο δικό του πνεύμα (αναγέννηση), μέχρι να μάθει που και πως επεκτείνεται η Σωτηρία Του Θεού, η ψυχή παίζει επίσης κυρίαρχο ρόλο.

    Η επιλογές Του Θεού γίνονται στο πνεύμα του πιστού και η αφιέρωση ξεκινά από εκεί. Το πνεύμα μου καλείται να πληρούται με το Άγιο Πνεύμα, για να εξουσιάζει πάνω σε όλη την ψυχή!

    Το ανθρώπινο πνεύμα – στον μη πιστό – έχει χάσει την κυριότερη λειτουργία του, το να επικοινωνεί με Τον Θεό! Σ΄ αυτό ακριβώς το σημείο ο άνθρωπος είναι «νεκρός» πνευματικά. Ένα πνεύμα χωρίς επικοινωνία με τον Θεό, είναι ένα ταραγμένο πνεύμα (Σαούλ, Φαραώ, κ.λπ.). «…το κατατεθλιμμένον πνεύμα ξηραίνει τα οστά!» (Παροιμίες 17:22). Όταν ο Λόγος Του Θεού λέει ότι ήμασταν «πλανώμενοι», αυτό συνέβη πρωταρχικά στο πνεύμα μας. Με την αναγέννηση το πνεύμα μας επανέρχεται στη σύνεση, που είναι ο Χριστός και στη «φρόνηση των δικαίων» (Ησαΐας 29:24).

    Ο άνθρωπος λοιπόν, μέχρι να επιστρέψει στον Θεό, είναι «νεκρός» πνευματικά. Μπορεί να είναι «θρήσκος, ηθικός, καλός» κ.λπ. αλλά ως προς τα πράγματα Του Θεού είναι νεκρός! (Ιούδας 19). Οι φράσεις «συνεζωοποίησε – συνείγηρεν» αφορούν το πνεύμα μας! Τώρα καλούμαι να φρονώ «τα άνω», γιατί έχω αναστηθεί μαζί με Τον Χριστό! Στην προς Εβραίους 4:12 διαβάζουμε, ότι ο Λόγος Του Θεού τρυπά και χωρίζει την ψυχή από το πνεύμα. Αυτός ο μερισμός είναι αναγκαίος, γιατί ψυχή και πνεύμα έγιναν ένα μετά την πτώση! Ο άνθρωπος έγινε «ψυχικός» και ότι κάνει το κάνει είτε κάτω από την επίδραση της νόησης, διάνοιας ή κάτω από την επίδραση των συναισθημάτων του!

    Ότι απέμεινε από τις δυνατότητες του πνεύματος, εξαντλείται σε πνευματιστικά φαινόμενα και εμπειρίες. Το πνεύμα του πεσμένου ανθρώπου ενώ είναι νεκρό, ως προς τον Θεό, είναι πολύ ανοικτό στον Σατανά και στα πονηρά πνεύματα. Να ποια είναι η ετυμηγορία του Θεού μετά την πτώση (Γένεση 6:3), όπου «σαρξ» εδώ ο συνδυασμός του νεκρού πνεύματος και η εξομοίωση – αφομοίωση του με την ψυχή και το σώμα. Η ψυχή έγινε με τη σειρά της δούλη στο σώμα, σε ένα έντονο συνδυασμό με το συναίσθημα. Η ψυχή ακολουθεί τα πάθη και τις επιθυμίες του σώματος, δεν μπορεί να το δαμάσει, δουλαγωγήσει, ενώ πολλές φορές το συναίσθημα έχει τον πρώτο λόγο. Να γιατί είναι ανάγκη για τον άνθρωπο, να γιατί «πρέπει» να αναγεννηθεί.

    Ούτε η θρησκεία, ούτε η ηθική, ούτε η κουλτούρα μπορούν να «βελτιώσουν» το πεσμένο πνεύμα του ανθρώπου. Είναι ανάγκη «οι νεκροί» να ακούσουν «τη φωνή Του Υιού Του Θεού» και «οι ακούσαντες να ζήσουν!» Ενώ ο Θεός Πατέρας αναγεννά,
χρησιμοποιεί πνευματικούς πατέρες για τη διακονία του Ευαγγελίου! (Α΄ Κορινθίους 4:15, Φιλιππησίους 1:1). Όταν γεννιέμαι από Τον Θεό ασκώ πίστη στον Χριστό! (Α’ Ιωάννου 5:1) και εισέρχομαι στα αγαθά έργα, που έχει προετοιμάσει ο Θεός (Τίτος 2:14, 3:8, Εφεσίους 2:10).

    Επειδή γεννήθηκα από Τον Θεό και επειδή «σπέρμα Αυτού μένει μέσα» μου, δεν μπορώ να ΑΜΑΡΤΑΝΩ → διάρκεια (Α’ Ιωάννου 3:9, 5:18). Η αναγέννηση μου είναι η αρχή, για μια θαυμαστή πορεία αγιασμού και ωρίμανσης πνευματικής.