ΣΩΤΗΡΙΟΛΟΓΙΑ ΜΑΘΗΜΑ 10

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

Υπακοή – Τελειότητα

    Ο μεγάλος σκοπός Του Θεού για τον άνθρωπο = «σύμμορφοι της εικόνας Του Χριστού» → «…εωσού μορφωθεί ο Χριστός». Ο στόχος της καινούργιας ζωής είναι, ότι τα παιδιά Του Θεού παρουσιάζουν μελωδία και αρμονία στη ζωή τους!

❀ Τι είναι μελωδία; → Το τραγούδι της δικαιοσύνης του Θεού.
❀ Τι είναι αρμονία; → Η αρμονία της δικαιοσύνης του Θεού και της δικής μας υπακοής!

John Calvin

Είναι ο Θεός που δίνει το στάνταρτ για τον αγιασμό και την υπακοή:

➱ «Άγιοι θέλετε είσθε. διότι Άγιος είμαι Εγώ Κύριος ο Θεός σας!» (Λεϋιτ. 19:2).
➱ «Εστέ λοιπόν τέλειοι, καθώς ο Πατήρ σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος» (Ματ. 5:48).

    Με την υπακοή δεν κερδίζω την αγάπη Του Θεού, αλλά απολαμβάνω την αγάπη Του! «Ειρήνη προς Τον Θεό…» – « Η ειρήνη Του Θεού…» – «Ο Θεός της ειρήνης!» Αφού με τη Χάρη Του μας έφερε στη θέση, του να έχουμε ειρήνη μαζί Του, θέλει να έχουμε τη δική Του ειρήνη στην καρδιά = την ειρήνη Του Χριστού = «ειρήνη την Εμήν…», για να φτάσουμε να απολαμβάνουμε Τον Θεό της ειρήνης. Ο Πατέρας είναι Άγιος, η συμπεριφορά των παιδιών Του είναι άγια.

    Α. Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

    Την υπακοή την εγκαινίασε ο ίδιος ο Θεός μέσα στον κήπο της Εδέμ. – «Προσέταξε δε, Κύριος ο Θεός…» (Γένεση 2:16) – «…από του οποίου προσέταξα εις σε να μη φάγεις;» (Γένεση 3:11).

    Η υπακοή στην εντολή Του Θεού μέσα στον παράδεισο, περιελάμβανε ότι επιθυμεί ο Θεός στη Βασιλεία Του. Ήταν μια προϋπόθεση για να ζήσει ο άνθρωπος εκεί, το μόνο πράγμα που ο Δημιουργός του ζήτησε! Ο Θεός δεν είπε τίποτε, πρωταρχικά, για πίστη, αγάπη, ταπείνωση κ.λπ., γιατί απλούστατα η υπακοή περιλαμβάνει όλα αυτά τα πράγματα.
Ο Θεός σε όλη τη Γραφή θέτει το θέμα της υπακοής – «μακάριοι οι πράττοντες τας εντολάς Αυτού για να έχουν εξουσία να εισέλθουν … εις την πόλη» (Αποκάλυψη 22:14 ⇔ Αποκάλυψη 12:17, 14:12).

    Έτσι από την αρχή μέχρι το τέλος, από τον χαμένο παράδεισο, μέχρι τον αποκτηθέντα ξανά, ο Νόμος Του Θεού είναι αναλλοίωτος. Τα καλά νέα του Ευαγγελίου είναι, ότι «δια του Χριστού έχουμε την απολύτρωση…».

Η Υπακοή στην Παλαιά Διαθήκη

    Κάθε καινούργιο ξεκίνημα στην ιστορία της Βασιλείας Του Θεού, στηρίζεται στην υπακοή. Ο Νώε – ο νέος πατέρας του ανθρώπινου γένους, «έκαμεν κατά πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός» (Γεν. 6:22,7:5,9,16). Η Γραφή αναφέρει 4 φορές την υπακοή του Νώε. Ο Θεός λοιπόν, εμπιστεύθηκε το Έργο Του σε άτομο απόλυτης υπακοής. Ο Θεός χρησιμοποίησε ένα υπάκουο παιδί Του, για να σώσει χιλιάδες ανθρώπους.

    «Δια πίστεως υπήκουσεν ο Αβραάμ…» (Εβραίους 11:8). Ο Θεός διάλεξε τον Αβραάμ να γίνει ο πατέρας ενός εκλεκτού λαού, γιατί ο Αβραάμ Του πρόσφερε μια υπάκουη καρδιά. Ύστερα από 40 περίπου χρόνια, πίστης και υπακοής, ο Θεός ζήτησε μεγαλύτερη υπακοή για να ευλογήσει περισσότερο τον Αβραάμ! (Γεν. 22:16 – 18). Αυτή η ευλογία συμπεριέλαβε και συνεχίστηκε για τον Ισαάκ «…επειδή ο Αβραάμ υπήκουσεν εις την φωνήν Μου!» (Γεν. 26:3-5). Αν θέλεις να είσαι μια ευλογία στον κόσμο, γίνε παιδί υπακοής. Στο Όρος Σινά «…εάν υπακούσητε εις την φωνήν Μου… θα είσθε σε Μένα ο εκλεκτός από όλους τους λαούς» (Έξοδος 19:5).

    Μωυσής: 19 φορές η Γραφή αναφέρει, ότι έκτισε τη σκηνή σύμφωνα με όλα όσα ο Θεός είχε παραγγείλει. Αποτέλεσμα! Η δόξα Του Θεού γέμισε τη σκηνή. (Έξοδος 39:32,42 – 40:19,21,23,25,27,29,32). Ο Θεός φανερώνει τη δόξα Του σε συνθήκες υπακοής των παιδιών Του! Στεφανώνει την υπακοή και την τιμά με τη χάρη Του και την παρουσία Του! Η υπακοή χαρακτηρίζει το βιβλίο του Δευτερονομίου, καθώς ο λαός είναι έτοιμος να μπει στη γη Χαναάν: η γενική ιδέα… «Ευλογία αν υπακούσεις!» (Δευτερ. 11:26-28,11:13-14). Στο βιβλίο των Αριθμών 15:37-41 «…ταινία κυανή για να θυμούνται όλες τις εντολές».

    Στην περίοδο της Βασιλείας, η υπακοή ήταν η βασική αρχή, για την άσκηση της εξουσίας στο λαό Του Θεού (Α΄ Σαμουήλ 10:8) – η εντολή του Σαμουήλ στον Σαούλ. Ο Σαούλ δεν υπάκουσε εντελώς! Αποτέλεσμα → Α΄ Σαμουήλ 13:13-14. Ο Θεός δεν τίμησε και δεν τιμά τον άνθρωπο που δεν είναι υπάκουος σ’ Αυτόν.

    Ο Σαούλ είχε μια δεύτερη ευκαιρία να υπακούσει! (Α΄ Σαμ. 15:1-3), όμως ξανά δεν υπάκουσε. Αποτέλεσμα: «Μετεμελήθην ότι έκαμα τον Σαούλ βασιλέα… τους λόγους Μου δεν εξετέλεσε!» (Α΄ Σαμ. 15:13,20). Είχε υπακούσει, αλλά όχι ολοκληρωτικά και ο Θεός απαιτεί ολοκληρωτική υπακοή. Μέσω του Σαμουήλ, ο Θεός δίνει στον Σαούλ και σε όλους τους πιστούς μια μεγάλη αλήθεια! «η υποταγή είναι καλύτερη παρά την θυσία!…» (Α΄ Σαμουήλ 15:22,23). Ο Σαούλ είπε «υπάκουσα». Ο Θεός λέει, «απέρριψες τον λόγο Του Κυρίου!» Αποτέλεσμα → Α΄ Χρον. 10:13-14 ↔ Α΄ Κορ. 7:19. Το βιβλίο του Ιερεμία είναι ένα βιβλίο με την έννοια της υπακοής 7:22,23 & Ψαλμός 85:9.

    Ο Λόγος Του Θεού λέει ότι – πριν δεχθούμε τον Χριστό – ήμασταν «τέκνα απειθείας!» (Εφεσίους 2:2). Ο Χριστός μας μεταμορφώνει σε «τέκνα υπακοής» προς Τον Θεό! Ο Κύριος με την τέλεια ζωή και σε υπακοή Του, εκπλήρωσε τη δικαιοσύνη του νόμου και είναι το μεγάλο υπόδειγμα – «υπογραμμός» που πρέπει να ακολουθήσουμε.

    Η υπακοή του Ιησού (Φιλιπ. 2:8). Όταν ταπεινώνομαι, υπακούω! Στην Καινή Διαθήκη βλέπουμε τη σπουδαιότητα, που ο Κύριος έδωσε στην υπακοή, σαν τον πρώτο λόγο που ήλθε στον κόσμο (Εβραίους 10:9). Σε όλη τη διδασκαλία Του, Τον βρίσκουμε να διακηρύττει την ίδια υπακοή που Εκείνος απέδιδε στον Πατέρα, για κάθε έναν που επιθυμεί να είναι μαθητής Του. Πάντα ομολογούσε στους ανθρώπους (Ιωάννης 5:30, 10:18). Σ΄ όλη τη διάρκεια της διακονίας Του, από την αρχή μέχρι το τέλος, είπε ότι η υπακοή είναι η ουσία της Σωτηρίας (Ματθαίος 7:21, Ιωάννης 14:15,16,21,23). Η υπακοή είναι εκείνη που ανοίγει την πόρτα, το δρόμο, ώστε ο Θεός να δίνει το Άγιο Πνεύμα και να κατοικεί μαζί με τον Υιό Του, πλούσια μέσα μας. Ο Κύριος έγινε «υπήκοος μέχρι θανάτου» (Ρωμαίους 5:19 ⇔ 6:16).

➱ Εν Αδάμ = ανυπακοή
➱ Εν Χριστώ = υπακοή

    Η υπακοή έκανε Τον Χριστό το αντικείμενο της αγάπης Του Πατέρα και σαν αποτέλεσμα, έγινε ο Λυτρωτής μας (Ιωάν. 10:17,18). Η υπακοή είναι η βάση που εξασφαλίζει τις ευλογίες Του Θεού και μας χαρίζει την απόλαυση της Σωτηρίας. Η υπακοή ήταν ο τρόπος και κανόνας ζωής για Τον Κύριο, και η δική Του υπακοή στο θέλημα Του Πατέρα, εγγυάται την ασφάλεια της Σωτηρίας! (Ιωάν. 6:37,38) και η δική Του υπακοή είναι το υπόδειγμα της δικής σου! – «…δια να ακολουθήσετε τα ίχνη Του!» – και ανέβασε σε περίοπτη θέση την υπακοή (Ματθαίος 12:50).

    Ο σύνδεσμος ανάμεσα σ’ εμάς και Τον Χριστό είναι η από κοινού εκτέλεση του θελήματος Του Θεού. Για τον Χριστό η υπακοή ήταν χαρά! – «Χαίρω Θεέ να εκτελώ το θέλημα Σου» και Ιωάννης 4:34 «…το Εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός Με…». Το φαγητό δεν είναι μόνο ευχαρίστηση και απόλαυση, είναι ανάγκη για τη ζωή. Για Τον Κύριο η υπακοή ήταν τροφή, που χωρίς αυτή δε μπορούσε να ζήσει. Η υπακοή ικανοποιούσε την πείνα της ψυχής Του, Τον ανανέωνε, Τον δυνάμωνε, Τον γέμιζε χαρά. Η υπακοή οδηγούσε Τον Χριστό να περιμένει την αποκάλυψη Του θελήματος του Πατέρα! (Ιωάννης 5:19,20). Στα έργα που ο Πατέρας θα έδειχνε στον Κύριο, Εκείνος έπρεπε να δείξει τυφλή υπακοή!

    Ο Πατέρας Θεός δεν αποκάλυψε όλο το θέλημα Του μονομιάς στον Χριστό, αλλά μέρα με την ημέρα και σύμφωνα με τις περιστάσεις. Στη ζωή της υπακοής Του υπήρξε πρόοδος και αύξηση. Κάθε πράξη υπακοής Τον εφοδίαζε με την ανακάλυψη της επόμενης εντολής Του Πατέρα! (Ψαλμός 40:6,8). Για Τον Κύριο η υπακοή έφθασε στο σημείο του θανάτου. Ο Κύριος «έμαθε την υπακοή!» (Εβραίους 5:8).

    Ο Θεός καθώς ενθαρρύνει τον Ιησού του Ναυή, θα του δώσει τη βάση για την πορεία του! – «Δεν σε προστάζω Εγώ;…» – «…και το βιβλίο του Νόμου δεν θα απομακρυνθεί…» (Ιησούς του Ναυή 1:7-9). Νομίζουμε ότι μελετώντας το Λόγο, ασκώντας περισσότερη πίστη, πιο πολλή προσευχή, θα μοιάσουμε στον Χριστό. Όμως έχουμε παραβλέψει μια απλή αλλά μεγάλη αλήθεια. – «Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη Μου. καθώς Εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός Μου και μένω εν τη αγάπη Αυτού» (Ιωάν. 15:10). Αυτό ήταν για Τον Ιησού, ο μόνος δρόμος για να ζήσουμε και να απολαύσουμε τη Θεία Αγάπη.

    Η υπακοή στη γη, είναι το κλειδί για μια θέση στην αγάπη Του Θεού στον ουρανό! Η ολοκληρωμένη αγάπη Του Θεού στον ουρανό, έχει να κάνει με την υπακοή της αγάπης στη γη! «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις ανθρώπους!» ( Πράξεις 5:32). Η παράδοση στον Χριστό, ήταν η προετοιμασία της Πεντηκοστής και κάθε Πεντηκοστής. Ο Παύλος ανοίγει και κλείνει την προς Ρωμαίους επιστολή λέγοντας, ότι ήταν απόστολος «…προς υπακοήν πίστεως!» (1:5, 16:26). Ο Χριστός είχε ενεργήσει μέσω του Παύλου, «…προς υπακοήν των εθνών!» (Ρωμαίους 15:18).

    Ο Παύλος δίδαξε, ότι καθώς η υπακοή Του Χριστού μας κάνει δίκαιους, γινόμαστε δούλοι – υπηρέτες στην υπακοή – δικαιοσύνη. – «…ελευθερωθέντες δε από της αμαρτίας, εδουλώθητε στη δικαιοσύνη». – «Δεν εξεύρετε ότι εις όντινα παριστάνετε εαυτούς δούλους προς υπακοήν, είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε, ή της αμαρτίας προς θάνατον ή της υπακοής προς δικαιοσύνην;» (Ρωμαίους 6:16-18).

    Ο Ιάκωβος τονίζει έντονα την ακοή και την υπακοή του Λόγου. Υπάρχει μακαριότητα στην εκτέλεση του Λόγου. Στην περίπτωση του Αβραάμ, «…εκ των έργων η πίστις ετελειώθη» Η υπακοή έχει μια σπουδαία θέση στην Α΄ Πέτρου 1:2 «…εκλεκτούς…εις υπακοήν!» Έτσι η υπακοή είναι η αφετηρία για μια γνήσια, αληθινή αγιότητα: «…με την υπακοήν της αλήθειας…» (Α΄Πέτρου 1:22) ⇒ η υποταγή της ζωής μας στην εξουσία της αλήθειας Του Θεού ≠ συναίνεση διανοητική και συναισθηματική φόρτιση (Α΄ Ιωάννη 2:4). Η υπακοή είναι το πιστοποιητικό του Χριστιανικού χαρακτήρα (Α΄ Ιωάννη 3:18,19,22). Το μυστικό της καλής συνείδησης και της παρρησίας, ότι ο Θεός μας ακούει (Α΄ Ιωάννη 5:3).

Β. ΣΕ ΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ Ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ

1 . Η ουσία της υπακοής είναι η αγάπη προς Τον Θεό. Η εμπιστοσύνη και η πεποίθηση ότι οι εντολές Του με κατοχυρώνουν! Αυτό είναι το πρόβλημα μας! Ο Αβραάμ αγαπούσε και εμπιστευόταν Τον Θεό, γι’ αυτό μπόρεσε να υπακούσει. Το τεστ Του Θεού αποκαλύπτει την πνευματική μας κατάσταση. Η πνευματικότητα και η αφιέρωση μας, εκφράζονται με την υπακοή. Ο Καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη και το προϊόν της αγάπης είναι υπακοή. Χρειάζεται να εξασκήσω την υπακοή, για να περπατήσω στη χρηστότητα, μακροθυμία, πραότητα κ.λπ.

    Ο καρπός της υπακοής είναι γλυκύς στον Θεό και Τον φέρνει κοντά μας, για να μας ευλογήσει! «Ο έχων τας εντολάς Μου και φυλάττων αυτάς, εκείνος είναι ο αγαπών Με!» (Ιωάννης 14:21,23,24). Αγαπάω λοιπόν Τον Θεό, όταν Τον υπακούω! Η υπακοή και η αφιέρωση δεν είναι μόνο για τον ποιμένα, πρεσβύτερο, ευαγγελιστή κ.λ.π. Είναι για τον κάθε πιστό (Μάρκος 12:30) «…άκουε Ισραήλ …Κύριος ο Θεός…» (Μαλαχίας 4:4).

    Ο Θεός μας δείχνει στο Λόγο Του, πως να Τον υπακούμε. Και η αύξηση της αγάπης μου βασίζεται στην υπακοή (Α΄ Ιωάννη 2:5). Εγώ συνεχίζω να Τον υπακούω και Εκείνος συνεχίζει να αυξάνει την αγάπη μου γι’ Αυτόν! Είναι έργο Θεού! – «…ευχαριστώ Τον Θεό διότι υπεραυξάνει η πίστη σας και πλεονάζει η αγάπη σας!…» ⇔ «…πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη» – αγαπώ ενεργητικά, όταν υπακούω προσωπικά! Ο Θεός λοιπόν είναι στο κέντρο της προσοχής μου! Τα μάτια μου είναι στραμμένα στον Θεό = το 1ο χαρακτηριστικό της υπακοής – «… αποβλέποντες εις Τον Ιησούν…».

    Δευτερονόμιο 30:19-20 → Ας θυμηθούμε ξανά τον Αβραάμ! Πώς σήκωσε το μαχαίρι για να κτυπήσει τον γιο της υπόσχεσης; ήταν τυφλή η υπακοή του; Όχι!

    Ο Αβραάμ έβλεπε με πίστη ένα παντοδύναμο Θεό που μπορούσε και από νεκρό να αναστήσει σπέρμα στον Ισαάκ! Ο χαρακτήρας του Θεού προμήθευσε πίστη, ελπίδα και οδήγησε τον Αβραάμ σε υπακοή! «…ενώπιον Του Θεού εις Τον οποίον επίστευσε!…».
Το βάθος λοιπόν, του τι είναι, ποιος είναι ο Θεός και το πλάτος του, τι έχει κάνει για μας, προσδιορίζουν το σημείο της προσοχής μας και τη βάση της ελπίδας μας. Η στερεή σου απόφαση κάθε μέρα πρέπει να είναι → Ψαλμός 27:8. Πείθομαι ότι το θέλημα Του Θεού είναι, «αγαθό, ευάρεστο, τέλειο» και υπακούω. Υπακούω γιατί αγαπώ Τον Θεό και θέλω να Τον ευχαριστήσω (Ψαλμός 119:127,128).

2 . Η υπακοή είναι πάντα ενεργητική (Λουκάς 8:21). Από τη στιγμή που άκουσα τον Θεό να μου μιλάει, ή υπακούω ή απειθώ! Μέση λύση δεν υπάρχει!

3 . Η υπακοή είναι πάντα προσωπική. «…έκαστος ημών περί εαυτού θέλει δώσει λόγον εις Τον Θεόν» (Ρωμαίους 14:12). Επειδή είναι μοναδικός, καθώς μας έπλασε διαφορετικούς, η ανταπόκριση μου ευαρεστεί Τον Θεό! (Α΄ Βασιλέων 2:2-4).

    Οι συμβουλές Του Δαβίδ στον Σολομώντα. → Βλέπεις η ενάρετη ζωή του Δαβίδ, δεν καλύπτει τον γιο του! Ο Σολομών είχε να εξασκήσει τη δική του υπακοή. Στέκομαι ή πέφτω ατομικά, προσωπικά. Ο ποιμένας πρεσβύτερος, ο αδελφός, μπορούν να με ενθαρρύνουν, βοηθήσουν, προσευχηθούν για μένα κ.λπ. Αλλά εγώ θα ενεργήσω κάνοντας τη δική μου εκλογή. Ακόμα και το Άγιο Πνεύμα, ο Παράκλητος – Παρήγορος – Βοηθός – δάσκαλος κ.λ.π. δεν αποφασίζει για σένα, δεν εξαναγκάζει.

    Ο σύζυγος δε μπορεί να υπακούσει για τη γυναίκα του και το αντίθετο βέβαια. «Η Μεγάλη εντολή» περιλαμβάνει υπακοή! (Ματθαίος 28:20). «ΟΛΑ» δεν διαλέγω μερικά. «Συ προσέταξας να φυλάττωνται ΑΚΡΙΒΩΣ αι εντολαί Σου» (Ψαλμός 119:4). Ας θυμηθούμε ξανά εδώ τον Σαούλ. Ο Σαούλ ήταν λογικός! Αλλά ο Θεός δεν δέχθηκε τη λογική του Σαούλ! Ο Θεός δέχεται μόνο την υπακοή στο Λόγο Του, τίποτε περισσότερο, τίποτα λιγότερο!

    Δεν ήταν μόνο να μπουν στη γη της επαγγελίας, έπρεπε να εκδιώξουν και τους κατοίκους της! (Αριθμοί 33:55). Όταν ο Θεός με καλεί να υπακούσω, δεν το κάνει για Εκείνον, αλλά για μένα. Δεν θέλει να μου πάρει, αλλά να μου δώσει (Δευτερονόμιο 28:1-14). Η ζωή της υπακοής δεν είναι καλογερίστικη. Ο Θεός ευλογεί πλούσια. – «… όποιος απολέσει την ζωή αυτού ΔΙ΄ ΕΜΕ θέλει ευρεί αυτήν!» (Ματθαίος 10:39). Αυτό που βλέπω και αισθάνομαι σαν απώλεια, είναι κέρδος ανυπολόγιστο.

4 . Η υπακοή είναι άμεση! Ο Θεός σου μιλάει σήμερα, γι’ αυτό που θέλει να κάνεις σήμερα! Αναβολή της υπακοής = ανυπακοή! Ο Δαβίδ είχε μάθει και πιθανώς με σκληρό τρόπο το μάθημα αυτό! (Ψαλμός 119:67,71). Και ύστερα ανέπτυξε ένα καινούργιο τρόπο συμπεριφοράς (119:60) «…και δεν εβράδυνα!..». – «σήμερα αν ακούσετε της φωνής Του μη σκληρύνετε τις καρδιές σας» (Εβραίους 3:7,8).

5 . Η υπακοή είναι καθήκον – υποχρεωτική. Δεν υπάρχουν επιλογές τη στιγμή που ο Χριστός είναι Κύριος. Δεν κάνω κάτι παραπάνω, όταν υπακούω στον Θεό, κάνω ότι οφείλω – αναμένεται να κάνω (Λουκάς 17:10). Στο Σεμινάριο μας δίνουν θέματα υποχρεωτικά και προαιρετικά. Όμως στο Σχολείο της Χάρης Του Θεού, όλα τα θέματα είναι υποχρεωτικά.

6 . Η υπακοή είναι δυνατή. Όταν βλέπω την αμαρτωλή μου φύση, τότε απογοητεύομαι. Όμως ο Θεός έχει προμηθεύσει (Β’ Πέτρου 1:3, Δευτ. 30:11-14, Α’ Ιωάν. 5:3). Η υπακοή λοιπόν είναι μια άμεση – πρόθυμη ανταπόκριση μιας διαθέσιμης ζωής στο Θεό και στο Λόγο Του, που χαρακτηρίζεται από το γεγονός, ότι ο Θεός είναι στο κέντρο και συμπεριλαμβάνει πάντοτε πράξη.

7 . Η υπακοή αρκείται στο Πρόσωπο Του Θεού και δεν αποβλέπει στις ευλογίες Του Θεού. Όταν οι ευλογίες έρχονται, οδηγούν σε νέα ταπείνωση, μαζί με τη χαρά που φέρνουν! (Β’ Σαμουήλ 7:18-21). Όταν έχω υπακούσει πρέπει να ομολογήσω, ότι με τη Χάρη Του Θεού το έκανα! (Ψαλμός 119: 29, 32, 33). Ο Θεός είναι η πηγή που προμηθεύει για την υπακοή μου, επειδή «…ο Θεός είναι το θέλειν και το ενεργείν…», μπορώ να υπακούσω! Δεν μπορώ με την υπακοή μου να αξιώσω τίποτα από Τον Θεό! Η πρόσκληση Του είναι, «…συ ακολούθει μοι…» άνευ όρων! Από την άλλη πλευρά, ο Θεός ανταποκρίνεται στην υπακοή μας!

8 . Η υπακοή χαρακτηρίζεται από ειλικρίνεια! → «Κύριε τι θέλεις να κάνω;» → Είναι το ερώτημα κάθε γνήσιου μαθητή σε όλους τους τομείς! (γάμος – σπουδές – δουλειά – έργο – υπηρεσία). Όταν η κραυγή μου είναι ειλικρινής, ο Θεός απαντά καθαρά για να Τον υπακούσω πιστά! Ας θυμόμαστε πάντα «…το δε απόρρητον Αυτού…» (Παροιμίες 3:32). Ο Θεός θέλει ανθρώπους που θα Τον υπηρετήσουν στη γενιά τους και θα γίνουν μοντέλα και στις μέλλουσες γενιές! (Πράξεις 13:36).

    Η υπακοή στο Λόγο Του Θεού ανοίγει το δρόμο, ώστε ο Πατέρας να εργάζεται τη δική Του αγάπη μέσα μας (Δευτερονόμιο κεφ. 2 ⇔ κεφ. 6). Η ενέργεια Του Αγίου Πνεύματος μέσα μας παράγει περισσότερη υπακοή! (Ιεζεκιήλ 36:27). Εμείς πρέπει να πιστέψουμε στις διακηρύξεις Του Λόγου του Θεού. Ας θυμηθούμε πάλι την υπακοή Του Κυρίου, «…έμαθε την υπακοή αφ’ όσων έπαθε… και εστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εκ Αυτόν» (Εβραίους 5: 8,9).

    Βλέπεις το να πάρουμε είναι αφύσικο σε μας και γι’ αυτό απαιτεί την παράδοση του θελήματος μας στον Θεό. Ο Κύριος πάντα εκτελούσε το θέλημα του Πατέρα Του! Έγινε ο αρχηγός και τελειωτής της πίστεως! (Ιωάννης 12:49-50, 14:10). Στη γη, ο Χριστός σπούδασε στο σχολείο της υπακοής! Τώρα από τον ουρανό διδάσκει την υπακοή στους μαθητές του εδώ στη γη. Υπακοή είναι μια συνεχής εξάρτηση, κάθε στιγμή, ως προς το τι λέει, κάνει, δείχνει ο Θεός. Το θέμα δεν είναι μια σειρά από νόμους, κώδικες, αμοιβές ή απειλές που θα κάνουν δυνατή την υπακοή μας, αλλά είναι η χαρά του να ακούς τη φωνή του Πατέρα, τη φωνή που προμηθεύει χαρά και δύναμη για υπακοή, η φωνή του Θεού δίνει δύναμη να υπακούσεις τον Λόγο! Το μυστικό της νίκης στη ζωή της υπακοής του Ιησού!

    Μάθαινε να υπακούει, περιμένοντας – στιγμή προς στιγμή – να δει και να ακούσει, ότι ο Πατέρας είχε να διδάξει. Κατά τον ίδιο τρόπο, μόνο όταν (όπως ο Κύριος έκανε και μέσω Εκείνου) περπατούμε με τον Θεό και ακούμε τη φωνή Του, μπορούμε να κάνουμε δυνατή την υπακοή που ζητά από μας ο Θεός και υπόσχεται να εργασθεί μέσα μας. Η εξάρτηση Του Χριστού από τον Πατέρα, σήμαινε εξάρτηση από τον Λόγο Του Πατέρα! Ο Κύριος καθ’ ον χρόνον μάθαινε υπακοή, χρησιμοποιούσε το ίδιο βιβλίο που εμείς έχουμε (το μισό για την ακρίβεια!). Χρειάστηκε το Λόγο και τον χρησιμοποίησε, τόσο για τη δική Του ζωή και οδηγία, όσο και για τη διδασκαλία των μαθητών Του! «…είναι γεγραμμένον…». Στο άνοιγμα της διακονίας Του, χρησιμοποίησε τις Γραφές (Ησαΐα) – ( Λουκάς 4:18).

    Η φράση «…για να πληρωθεί η Γραφή…» ήταν το φως, για να δεχτεί όλα τα παθήματα και να δώσει τη ζωή Του σε θάνατο. Μετά την Ανάσταση Του, χρησιμοποίησε το ίδιο βιβλίο (Λουκάς 24:27).

    Στο σχολείο της υπακοής Του Θεού, η Γραφή είναι το πρώτο, το αναντικατάστατο Βιβλίο! Η Γραφή δεν υπάρχει για να αυξάνει τη γνώση μας, αλλά για να μας οδηγεί να γνωρίζουμε και να κάνουμε το θέλημα Του Θεού (Ιωάννης 7:17). Από το παράδειγμα του Χριστού μαθαίνουμε, ότι ο σκοπός του Θεού για τον άνθρωπο είναι η προετοιμασία για εκτέλεση του θελήματος Του Θεού στη γη, όπως στον ουρανό. Όπως ο Κύριος, χρειαζόμαστε καθημερινά Θεία καθοδήγηση. – «εγείρει το ωτίον Μου από πρωί εις πρωί…».

    Ο Κύριος μας διδάσκει έτσι, δίνοντας το Άγιο Πνεύμα σαν Τον Θείο ερμηνευτή και οδηγό του Λόγου Του Θεού. Αυτό είναι ένα από τα πιο μεγάλα έργα που το Άγιο Πνεύμα κάνει μέσα μας. Φυτεύει τον λόγο που διαβάζουμε στις καρδιές μας, μας προκαλεί να σκεφθούμε αυτόν τον λόγο, να τον αγαπήσουμε και να τον εκτελέσουμε.

    Όταν το Άγιο Πνεύμα μας δίνει μια εντολή, πάντοτε μας τη δείχνει σαν κάτι το δυνατό και εφαρμόσιμο! Δυστυχώς στις μέρες μας, η υπακοή έχει αρχίσει να γίνεται μια χαμένη τέχνη. Όμως ο Κύριος είναι έτοιμος να μας την διδάξει, όπως την πειραματίσθηκε Εκείνος, αν είμαστε έτοιμοι να καταβάλλουμε «τα δίδακτρα», την τιμή, ή εξ ολοκλήρου παραίτηση του θελήματος Του Θεού. Εάν δεν πάρεις την απόφαση για πλήρη υπακοή, καθώς μπαίνεις στο σχολείο Του Χριστού, θα είναι αδύνατο να κάνεις την παραμικρή πρόοδο! Η υπακοή στον Θεό είναι μια ουράνια τέχνη. Στο πρόσωπο Του Χριστού, η υπακοή έγινε ξανά ανθρώπινη! Όμως περνά μέσα από το μονοπάτι που ο Χριστός έζησε.

    Με τον Χριστό που έμαθε την υπακοή σαν Σωτήρας μας και τη διδάσκει σαν Κύριος μας, μπορούμε να πειραματισθούμε τη ζωή της υπακοής! Ο Λόγος Του Θεού γίνεται το Βιβλίο μου! Η ώρα της προσευχής (ταμείο), γίνεται η τάξη μου! Διαβάζω το Λόγο Του Θεού με ένα πνεύμα και διάθεση υπακοής. Αν δεν γίνετε αυτό, τότε η ανυπακοή θα έχει θέση στη ζωή σου, αν και θα μελετάς το Λόγο Του Θεού. Επιθυμία λοιπόν να γνωρίσω το θέλημα Του Θεού και ειλικρινή επιθυμία να το εκτελέσω αμέσως. Είναι τρομερό να μελετώ τη Βίβλο, χωρίς τη διάθεση να την υπακούσω. Ας γίνει μια άγια συνήθεια να λέμε στον Θεό, «Κύριε, οτιδήποτε ξέρω, ότι είναι το θέλημα Σου, θα το εκτελέσω αμέσως». Χρειάζομαι «…να εμπλησθήτε από της επιγνώσεως του θελήματος αυτού, μετά πάσης σοφίας και πνευματικής συνέσεως» (Κολοσσαείς1:9). Αυτό μαθαίνεται στο ταμείο της προσευχής. Μόνο όταν ξέρεις, ότι ο Θεός σου λέει να κάνεις κάτι, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι σου δίνει και τη δύναμη.

    Μπαίνοντας στη ζωή της πλήρους υπακοής, «…γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου…» (Φιλιπ. 2:8). Δεν υπάρχει άλλος Χριστός για τον κάθε ένα από εμάς. Δεν υπάρχει άλλη υπακοή που να ευαρεστεί Τον Θεό, από την ποιότητα της υπακοής Του Χριστού. Δεν υπάρχει άλλο παράδειγμα για να ακολουθήσουμε, δεν υπάρχει άλλος Δάσκαλος, από τον οποίο να μάθουμε την υπακοή. Οι πιστοί δεν ευλογούνται και υποφέρουν, σε μεγάλο βαθμό, γιατί δεν δέχονται αυτή την υπακοή σαν τον μοναδικό τους, πνευματικό στόχο!σαν τον μοναδικό τους, πνευματικό στόχο!