ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΜΑΘΗΜΑ 1

Εισήγηση: Γιώργος Γούδας

III.ΑΓΙΑΣΜΟΣ

Ο Αγιασμός Του Πιστού

 «Άγιος είναι εκείνος που κάνει εύκολο στους άλλους, να πιστέψουν στον Θεό»!

   Κάθε πιστό, αναγεννημένο παιδί του Θεού οφείλει να εννοήσει, ότι αμέσως μετά την αναγέννηση (εμπειρία οριστική – μια για πάντα) αρχίζει ένα νέο «περπάτημα», μια νέα πορεία, η πορεία του αγιασμού. Το ρήμα «αγιάζω» σημαίνει «ξεχωρίζω από… για κάτι». Ο Αγιασμός είναι κάτι που παραγγέλλεται επανειλημμένα στον Λόγο Του Θεού. «… εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας θέλετε λοιπόν αγιασθή, και θέλετε είσθε άγιοι, διότι ΑΓΙΟΣ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ». (Λευιτ. 11:44,45).

   Ο Απόστολος Πέτρος μας καλεί, να γίνουμε «άγιοι εν πάση διαγωγή» (Α’ Πέτρου 1:16). Ο Κύριος πέθανε γι’ αυτήν ακριβώς την πορεία «…δια να αγιάσει τον λαόν Αυτού!» (Εβραίους 13:12) και γι’ αυτόν τον Αγιασμό προσευχήθηκε στον Πατέρα – «Αγίασον αυτούς εν τη Αληθεία Σου» (Ιωάννης 17:17). Ο Θεός ασκεί την παιδεία Του για αυτόν ακριβώς το σκοπό! (Εβραίους 12:14). Όλοι οι λυτρωμένοι αποκαλούνται «άγιοι» στο Λόγο Του Θεού και τέτοιοι είναι οι… ζωντανοί άγιοι! (Α’ Κορ. 1:2,13:12, Εφ. 1:1, Φιλιπ. 1:1, κ.λπ.).

   Ο Θεός λοιπόν καλεί τα λυτρωμένα παιδιά Του «εις αγιασμόν» (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:7), σε ένα ολοκληρωτικό αγιασμό! (Α΄ Θεσσαλονικείς 5:23). Κάθε ένας που ομολογεί Χριστό, θα πρέπει να είναι σίγουρος τι Χριστό έχει παραλάβει! «ΧΡΙΣΤΟΝ – ΙΗΣΟΥΝ – ΚΥΡΙΟΝ» (Κολοσσαείς 2:6) και αν έχει ανταποκριθεί στην τριπλή πρόσκληση Του Κυρίου: «ΕΛΘΕΤΕ – ΑΡΑΤΕ – ΜΑΘΕΤΕ» (Ματθαίος 11:28,29). Χωρίς την ανεμπόδιστη και καθημερινή κυριότητα Του Ιησού Χριστού, είναι αδύνατη η πορεία του Αγιασμού! Δεν μπορώ να εκπληρώνω το κατ’ εξοχήν θέλημα του Θεού, τον Αγιασμό μου! Χωρίς αγιασμό είναι επίσης αδύνατο να χαίρομαι την λατρεία μου! Αυτός που κατοικεί «μεταξύ των επαίνων», είναι Άγιος και το Άγιο Πνεύμα είναι Άγιο Πνεύμα! (Ψαλμός 24:3,4, Ψαλμός 15).

   Η κυριότητα του Ιησού Χριστού – ζωή κάτω από τον ζυγό Του – ανοίγει το δρόμο για τη θαυμαστή πορεία του αγιασμού. Με το δεδομένο λοιπόν, ότι έχω παραλάβει τον Χριστό της Βίβλου – σώζουσα πίστη – καλούμαι να περπατήσω, να ζήσω σε μια άγια ζωή, σκεύος εύχρηστο στα χέρια του Δεσπότη για μια άγια χρήση! (Β΄ Τιμ. 2:21).

   Πριν όμως αρχίσω αυτή την πορεία, είναι ανάγκη να μάθω κάποια βασικά πράγματα και πιο συγκεκριμένα, ποιος και τι ήδη είμαι στα μάτια Του Θεού, τι έχω και τι μπορώ να κάνω «εν Κυρίω»!

Το: «Ποιος είμαι»       «Τι έχω»       «Τι μπορώ»

}

«Εν Κυρίω» = Η πνευματική μου ταυτότητα

   Είναι αδύνατον να προχωρώ στον αγιασμό, αν δεν γνωρίζω την Πνευματική μου θέση εν Χριστώ και τον Θέσει Αγιασμό Μου! Ορθοτομώντας τον Λόγο της Αλήθειας, βλέπω δύο είδη αγιασμού, που εναλλάσσονται μέσα στην Γραφή και θα έχω σοβαρά προβλήματα αν δεν κάνω τις διακρίσεις αυτές και αν δεν έχω αποκάλυψη και κατανόηση στα δύο αυτά είδη του αγιασμού. Ας δούμε δειγματοληπτικά αυτά τα δύο είδη αγιασμού, μέσα από τον Λόγο Του Θεού.

   Α’ Κορ. 1:2 – Ο Απόστολος Παύλος απευθυνόμενος στους πιστούς της Εκκλησίας της Κορίνθου, χωρίς κανένα ενδοιασμό τους αποκαλεί «…ηγιασμένους». Αν δούμε την κατάσταση τους στο 3ο κεφ. θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα – φαινομενική αντίφαση. Πώς είναι δυνατόν «αγιασμένα» άτομα να ζουν με «φθόνο, έριδα, διχόνοια» και να έχουν αμαρτίες, όπως αυτή στο 5ο κεφάλαιο; (Α’ Κορινθίους 3:3,5:1). Η φαινομενική αυτή αντίφαση εξουδετερώνεται, όταν κάνουμε τις σωστές διακρίσεις, όσον αφορά τα δύο είδη του αγιασμού: α. τον Θέσει Αγιασμό του πιστού & β. τον εμπειρικό Αγιασμό του πιστού!

   Ποιος είναι ο θέσει αγιασμός Του πιστού; Για να το εννοήσουμε αυτό, ας θυμηθούμε ότι ο Θεός είναι ένας απόλυτα Άγιος Θεός, που για να έχει σχέση μαζί μας, πρέπει και εμείς να είμαστε απόλυτα άγιοι! Επειδή αυτό ανθρωπίνως δεν γίνεται, ο Θεός μας κάνει Δώρο, μας χαρίζει ή καλύτερα καταλογίζει επάνω μας την απόλυτη και Θετική (+Δ) Δικαιοσύνη Του Χριστού, τη στιγμή που Τον δέχομαι.

   Μόνο στον Υιό Του ο Θεός μπορούσε να πει τα Λόγια: «Ιδού ο Υιός Μου ο Αγαπητός, εις τον Οποίον η ψυχή Μου ευηρεστήθη!» και μόνο στους «Εν Χριστώ» μπορεί να πει το ίδιο! Με τον απόλυτο αγιασμό και την απόλυτη δικαιοσύνη του Χριστού στο δικό μου πνευματικό λογαριασμό, ήδη είμαι Άγιος και Δίκαιος στα μάτια Του Θεού, «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ». «Μόνο εάν τις είναι εν Χριστώ είναι νέο κτίσμα» (Β΄ Κορινθίους 5:17) και μόνο όσοι Τον δέχθηκαν έγιναν «…δικαιοσύνη Θεού Εν Αυτώ!». Μέσα στο Χριστό λοιπόν, «Εν Αυτώ», στην πνευματική αυτή θέση, είμαι απόλυτα άγιος και δίκαιος!

   Ο Απόστολος Παύλος όταν απευθύνεται στους Κορίνθιους, τους βλέπει από αυτό το είδος του αγιασμού και από αυτή τη θέση και χωρίς καμία επιφύλαξη τους αποκαλεί «ηγιασμένους Εν ΧΡΙΣΤΩ!» Αυτά τα ίδια άτομα καλούνται τώρα να γίνονται άγια και στην εμπειρία τους! Και γι’ αυτό τους αποκαλεί: «προσκεκλημένους αγίους!» Ο αγιασμός δεν είναι παρά η διαδικασία, του να γίνομαι άγιος στην πείρα μου, όπως είμαι άγιος στη θέση μου «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ»! Στον αγιασμό γίνομαι, ότι ήδη είμαι «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ»! Όταν ο Παύλος μιλά στους Κορίνθιους στο 3ο και στο 5ο κεφ, αναφέρεται στην πείρα – κατάστασή τους και όχι στην θέση τους «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ».

➱ Ως προς τη θέση τους «Εν Χριστώ» = αγιασμένοι
➱ Ως προς την πείρα τους = ελλιπείς, τείνουν στον αγιασμό.

   Στην προς Κολοσσαείς Επιστολή το βλέπουμε αυτό καθαρά! (Κολ. 3:12-14) η φράση: «…ως εκλεκτοί Του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι», αφορά τη θέση τους «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ»! Η συνέχεια «…χρηστότητα, μακροθυμία…» κ.λπ. αφορά την πείρα τους εδώ κάτω! Η θέση τους (η επίγνωση αυτής της θέσης) θα καθορίζει την πείρα τους!

   Ας δούμε δύο ακόμα παραδείγματα ως προς τα δύο αυτά είδη αγιασμού: (Φιλιπ. 3:12,15). Στο εδ. 12 ο Παύλος καθαρά αναφέρει, ότι δεν έγινε τέλειος! Αντίφαση; ΟΧΙ! Απλά στο εδ. 12 αναφέρεται στον αγιασμό στην πείρα – δεν είμαι τέλειος, ενώ στο εδ. 15 στον – «θέσει αγιασμό» – είμαι τέλειος. Επίσης στην (Α΄ Κορινθίους 5:7) καλεί τους πιστούς της Κορίνθου να καθαριστούν από «την παλαιά ζύμη» (εμπειρικός αγιασμός), καθώς είναι «άζυμοι!» (θέσει αγιασμός). Ο Λόγος Του Θεού λοιπόν, διακρίνει ανάμεσα στον θέσει αγιασμό, που είναι απόλυτος 100%, δεν αλλάζει και δεν εξελίσσεται και στον εμπειρικό αγιασμό ή προοδευτικό αγιασμό που αλλάζει, εξελίσσεται, διακόπτεται, επανορθώνεται!

Σχηματικά:

   Κάθε λυτρωμένος οφείλει να γνωρίζει όλες τις πνευματικές του ευλογίες εν Χριστώ (Εφ. 1:3 – Β’ Πέτρου 1:3,4). Οικειοποιείται όλες αυτές τις ευλογίες δια της πίστεως και ξεκινώ από το ότι είμαι Εν Χριστώ η Δικαιοσύνη Του Θεού! Ταυτισμένος με Τον Χριστό (Β΄ Κορ. 5:17, 21) είμαι τόσο άγιος – δίκαιος, αγαπημένος, εκλεκτός κ.λπ. ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ! «…ηγάπησας αυτούς, καθώς Εμέ ηγάπησας» (Ιωάννης 17:23) ⇔ «…Σαούλ, τι Με διώκεις;» (Πράξεις 9:4). Ενώ ο Σαύλος δίωκε τους πιστούς! Επίσης… Β΄ Κορινθίους 6:14-16! Στα εδάφια αυτά οι πιστοί, λόγω της ταύτισης τους με Τον Χριστό, καλούνται: «δικαιοσύνη – φως – Χριστός, ναός Θεού!» Επειδή είμαι όλα αυτά «ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ» και στα μάτια Του Θεού, γίνομαι ανάλογα στην πείρα μου (προοδευτικός αγιασμός). Επειδή είμαι ελεύθερος, προσχωρώ στον αγιασμό (Αποκάλυψη 1:5)!